Η καταγωγή είναι μια εικασία για την αρχική κατάσταση, η οποία τροφοδοτείται από μία σειρά εντυπώσεων (εικόνων, κειμένων και προφορικών αφηγήσεων). Το ανοίκειο αυτό υποσύνολο του παρελθόντος επενδύεται σε ένα θραυσματικό και ασυνεχές παρόν. Τα τεκμήρια της καταγωγής αποτελούνται από εντυπώσεις και εγγραφές που διαμεσολαβούν τη γνώση.
Η τεκμηρίωση επιβάλλεται στην εμπειρία. Ασχολούμενοι έτσι οι Γιάννης Γρηγοριάδης και Γιάννης Ισιδώρου με μια “τοπική υπόθεση” υποστηρίζουν πως η αμνησία είναι μια από τις πλέον ζωντανές μορφές της μνήμης και πως η συνείδηση γεννιέται στο παρόν του υποκειμένου. Αποσπώντας από το “συρτάρι” των αφηγήσεων τα τεκμήρια, επιχειρούν μια πρακτική υπονόμευσης του φετιχισμού του αρχείου.
Η έκθεση παρουσιάζεται στο πλαίσιο της συμμετοχής του Γιάννη Γρηγοριάδη και του Γιάννη Ισιδώρου στο Potential Project, το οποίο είναι ένα έργο σε εξέλιξη με κεντρικό πυρήνα ένα θεματικό τραπέζι συζητήσεων που αποτελείται από καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και θεωρητικούς της τέχνης.
“Θα ήταν πραγματικά εξαιρετικό αν μια τέλεια αρμονία μπορούσε να προκύψει από τα γεγονότα
που συμβαίνουν κάθε χρόνο.
Πάντα υπάρχουν μερικά που κολλάνε στο λαιμό σου. Τα κρατάς μέσα σου. Σε πονάνε.
Ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις παρ΄ όλ’ αυτά είναι το εξής: εξορκισμός.
Κάθε κατάσταση σημαίνει συνάρτηση. Εκατοντάδες συναρτήσεις.
Θα ήταν ανήκουστο αυτό το σύνολο καταστάσεων να καταλήξει σε κάτι πλήρως ικανοποιητικό ή
να υπάρξει ένας άνθρωπος, οσοδήποτε ενεργητικός, που να μπορεί να αντιπαλέψει όλες αυτές
τις συναρτήσεις αποτελεσματικά.
Ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις παρ’ όλ’ αυτά: εξορκισμός. Εξορκισμός, μια σθεναρή
αντίδραση,
ένας πολιορκητικός κριός, είναι το αληθινό ποίημα του φυλακισμένου.
Μέσα στον ίδιο το χώρο της οδύνης και της εμμονής, εισάγεις μια τέτοια ανάταση, τέτοια
υπέροχη βία,
συγκολλημένη στο σφυροκόπημα των λέξεων, που η συμφορά διαλύεται σταδιακά,
αντικαθιστώμενη από μία αιθέρια δαιμονική επικράτεια – μια περιοχή θαυμάτων!”
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
*Ανρί Μισώ