Να ‘μαι λοιπόν. Ένα ωραίο πρωινό, ημέρα Τετάρτη, ώρα 11.15 το πρωί, προσγειώνομαι με 2 βαλίτσες στο μακρινό Λ.Α. Πήρα λέει την απόφαση να αφήσω για λίγο τη χώρα μου, τη δουλειά μου, τους φίλους μου, το σπίτι μου και να δοκιμάσω την “τύχη μου” στη μακρινή Αμέρικα!
Μισό λεπτό! Ποιος το λέει; “Κατερίνα, τι έκανες; Τρελάθηκες;”, “Πού ήρθες; Γιατί;”, “Μα τώρα που η δουλειά σου ήταν στην καλύτερή της φάση, εσύ αποφάσισες να τα παρατήσεις όλα;”, “Δεν θα ξαναδουλέψεις ποτέ!”, “Μου λείπουν ήδη η Ζωή και ο Κωνσταντίνος!”, “Λάθος, έχω κάνει σίγουρα λάθος!”… Αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις εκείνο το πρωινό και πολλά άλλα πρωινά που ακολούθησαν.
Η Αμερική, τον πρώτο καιρό, μου φάνηκε ένα τεράστιο, παραμορφωμένο τσίρκο. Όλα ήταν αχανή στα μάτια μου και ξένα. Όλα ήταν διαφορετικά. Και εγώ πιο μόνη από ποτέ. Δεν είχα δουλειά εδώ και κάποιους μήνες και οι μοναδικοί άνθρωποι που είχα συναναστραφεί ήταν ένα ψηλό, ξανθό κορίτσι που δούλευε στο Flower Café απέναντι από το σπίτι μου και η Mindy, μια συμπαθητική γιαπωνεζούλα που έβγαζε βόλτα τον σκύλο της σε ένα κοντινό πάρκο και η οποία, παρεμπιπτόντως, όταν μετά από αρκετούς μήνες με κάλεσε στο σπίτι της για καφέ, ανακάλυψα με τρομερή έκπληξη ότι ήταν κάτοχος 2 Emmy awards για το μοντάζ της! Δεν μου είχε αναφέρει ποτέ τίποτα μέχρι εκείνη τη στιγμή! Τα πράγματα, για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο και ήμουν πλέον βέβαιη ότι οι αρχικές σκέψεις-φόβοι μου θα επιβεβαιωνόντουσαν.
Μέχρι τη στιγμή που πήρα την απόφαση. Να αφουγκραστώ το παρόν. Να πάρω μια βαθιά ανάσα και να ανοίξω τα μάτια μου. Πόσοι άνθρωποι άραγε είχαν τη ευκαιρία να βρεθούν σε έναν καινούριο τόπο από επιλογή;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το ξέρεις ότι σύμφωνα με συγκεκριμένους νόμους της Φυσικής, το φαινόμενο της παρατήρησης έχει τη δύναμη και την ικανότητα να αλλάξει την πραγματικότητα;
Έτσι και έγινε. Οι μέρες μου άρχισαν να γεμίζουν με χαμόγελα. Οι προκλήσεις ήταν ακόμη εκεί, αλλά κατάφερα να κλείσω κάποιες δουλειές, να βρω πρακτορείο, να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους, να μάθω, να νιώσω βαθιά ικανοποίηση και χαρά.
Το ξέρεις ότι μια μέρα αποτελείται από 6 δισεκατομμύρια 400 εκατομμύρια 99 χιλιάδες 980 στιγμές; Ξέρεις πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος; Το ξέρεις ότι είμαστε όντα του χρόνου;
Info: Η Κατερίνα Μισιχρόνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία ως επαγγελματίας χορεύτρια κλασικού χορού. Η καριέρα της στην υποκριτική ξεκίνησε με τη θεατρική της συνάντηση με τον Γιάννη Σκουρλέτη και τους Bijoux de Kant και την τηλεοπτική της εμφάνιση στο “Νησί”. Έκτοτε έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με το Ίδρυμα Κακογιάννη, τη Στέγη Τεχνών και Γραμμάτων, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Θέατρο Αυλαία, ενώ παράλληλα έχει εμφανιστεί σε αρκετές ελληνικές και βραβευμένες διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές.
Μάλιστα μια από τις τελευταίες διεθνείς συμπαραγωγές όπου συμμετέχει, η ταινία “Bourek”, κάνει πρεμιέρα αυτόν τον Απρίλιο στη Νέα Υόρκη.
Θεατρικά, από την 1η Απρίλιου, θα εμφανίζεται στο Ιστορικό αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος ομίλου Πειραιώς σε μια site-specific performance της Ιόλης Ανδρεάδη, “Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβάκι”.
Photo: Πάνος Μιχαήλ
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 35