H Γκαλερί Bernier-Eliades, παρουσιάζει την τρίτη ατομική έκθεση της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, στην οποία το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει …
το νέο της έργο, Το Σπίτι, το οποίο αποτελεί συνέχεια της ενότητας Petronella Oortman που παρουσιάστηκε τον Μάιο και Ιούνιο του 2011 στο Bey Hamam της Θεσσαλονίκης, σε επιμέλεια της Συραγώς Τσιάρα, και παραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης – ΚΜΣΤ.
Αποτελείτο από 9 βίντεο-τοιχογραφίες, απλωμένες στους χώρους του μνημείου, και μία εγκατάσταση. Βασίζεται δε στην πραγματική ιστορία της κατασκευής του σπιτιού της Petronella Oortman σε μινιατούρα, παράλληλα με την κατασκευή του κανονικού της σπιτιού. Η Petronella Oortman ήταν πλούσια αστή, σύζυγος εμπόρου μεταξιού, και έζησε στο Άμστερνταμ τον 17ο αιώνα. Το Σπίτι Μινιατούρα, μία βιτρίνα ουσιαστικά, με ορόφους, έπιπλα και ακριβέστατα προς το πραγματικό σπίτι αντικείμενα, υφάσματα και ταπετσαρίες, εκτίθεται στο Rijksmuseum στο Άμστερνταμ.
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου, στο έργο βίντεο «Το Σπίτι της Petronella Oortman» ανακατασκευάζει την Βιτρίνα-Ντουλάπι, αυτή τη φορά παρουσιάζοντάς το στην πραγματική του κλίμακα που παραπέμπει σε κουκλόσπιτο. Στους χώρους του παρατηρούμε τη γυναίκα να εμφανίζεται μυστηριωδώς και να ανα-βιώνει κάποιες συμπεριφορές της καθημερινότητας. Περπάτημα στο δωμάτιο, σκούπισμα, ονειροπόληση, αναμονή. Με απλές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις συμμετέχει και αποσύρεται ταυτόχρονα από το γνώριμο οικιακό περιβάλλον. Διαφορετικές εκδοχές της εμφανίζονται ταυτόχρονα, μέσα ή έξω από την βιτρίνα ενώ οι κινήσεις της που επαναλαμβάνονται διαρκώς, τονίζουν τον χρόνο που περνά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε ένα άλλο έπιπλο, αληθινή αντίκα βιτρίνα,(εγκατάσταση βίντεο) προβάλλεται ο Ωρολογοποιός ο οποίος εργάζεται επίμονα πάνω σε ένα παλιό ρολόι, προσπαθώντας να κάνει το χρόνο να δουλέψει ξανά.
Γύρω από αυτά τα δύο κεντρικά έργα της έκθεσης αναπτύσσονται διαφορετικές εκδοχές της έννοιας του Οίκου ως κιβωτού της προσωπικής μνήμης, της Ιδιοκτησίας ως άυλης συνθήκης της υποκειμενικότητας, και εν τέλει, η ίδια η καλλιτεχνική πρακτική της ενσωμάτωσης και της από-σωματοποίησης.
Στο έργο ενσωματώνονται ήχοι από την ζωή της Petronella Oortman στο σπίτι-ντουλάπι, ενώ ένα πρελούδιο του Σοπέν συνοδεύει τις κινήσεις της σαν μοτίβο ενός προσωπικού οικειοθελούς εγκλεισμού στο παρελθόν.
