Η Ίρις Κρητικού Αρχαιολόγος, Ιστορικός της Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης «Φυσάει o Χρόνος στα Όνειρα» σημειώνει χαρακτηριστικά:
“Στις περισσότερες ενότητες της δουλειάς της, η Κάτια Βαρβάκη επανέρχεται στο θέμα της αειφόρου νεότητας, θίγει τον χρόνο που περνά, τις εποχές που αλλάζουν. Ακόμη και εάν οι εικόνες της αφορούν σε ειδυλλιακά φυσικά τοπία, άλλοτε κενά από ανθρώπινη παρουσία και άλλοτε κατοικημένα από παιδιά, νύμφες, νεράιδες και νέα κορίτσια, γνωρίζουμε σε βάθος πόσο την απασχολεί η επερχόμενη μεταβολή της τρυφερής αυτής ώρας, η Άνοιξη ως συνθήκη αιμάσσουσα, πολύτιμη αλλά συχνά ρευστή και τραυματική.
Το πέρασμα στην Τρίτη ηλικία, που συμπίπτει με το πέρασμα της ζωγράφου στην δεύτερη ενηλικίωση και την εν δυνάμει αυτογνωσία, την έχει επίσης απασχολήσει καθώς μας έχει χαρίσει έναν σπουδαίο σχετικό εικονογραφικό κύκλο.
Στα έργα της ζωγράφου εικονίζονται παιδιά που δεν θέλουν να μεγαλώσουν, ενήλικες που θα ήθελαν να ξαναγίνουν παιδιά. Μικρά ενορχηστρωμένα θαύματα συντελούνται πίσω από γυάλινους διάφανους τοίχους, δέντρα μπλε θροΐζουν σε κάμπους άγνωστους, ένας μικρούλης κουρασμένος δράκος αποκοιμιέται τρυφερά και μια Αλίκη μας καλεί σε νέα χώρα θαυμάτων. Στα διάστικτα ετούτα από πυκνά επεισόδια παλίμψηστα πεδία με τα μαγικά ιπτάμενα χαλιά-κήπους, τις ευρηματικές καλειδοσκοπικές διαφάνειες και τα τολμηρά αιωρούμενα χρώματα που συνδέονται με επίπονα επάλληλα σχεδιάσματα, εκτοξεύοντας μωβ, γαλανούς και ρόδινους παφλασμούς εναιωρούμενης ύλης, συναντούμε και γευόμαστε απαλά την άλλη διάσταση των πραγμάτων. Το πέρασμα σε ένα λιβάδι ονείρων, κεντημένο με άγνωστα παραμύθια, μυστικούς γρίφους και χειροποίητα παιδικά αθύρματα, σπαρμένο με λεπτή σκόνη εξαίσιας δαντελωτής μνήμης και συντελεσμένου μα ωσεί παρόντος χρόνου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα έργα της Βαρβάκη, ακολουθούν αόρατα πεφταστέρια, αναστρέφοντας την ειμαρμένη του Χρόνου, αναποδογυρίζοντας την κλεψύδρα της λογικής, ανατρέποντας τη νενομισμένη παραδοχή των πραγμάτων, εισχωρώντας κρυφά στο τούνελ του Ασπροκούνελου, κλιμακώνοντας την παιδική ενηλικιωμένη επιθυμία, αναζωογονώντας την χαμένη εγγενή τρυφερότητα. Η μεταβατική διάφανη ύλη τους, με διαίσθηση σχεδόν μεταφυσική, με απαράμιλλη χάρη και πληθωρικό ζωγραφικό ταλέντο, θωπεύει το ορατό, κελεύει το αόρατο”.
Ποια είναι η Κάτια Βαρβάκη:
Η Κάτια Βαρβάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1986 μέχρι το 1991 σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δασκάλους τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και τον Δημήτρη Μυταρά, από όπου αποφοίτησε με άριστα 30/30. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητήριου Ελλάδας.
Έχει πραγματοποιήσει 18 ατομικές εκθέσεις. Το 1991 στην Αθήνα στην Γκαλερί «Ώρα», Νέοι Δημιουργοί. Το 1993 στην Κύπρο, Λευκωσία, στην Γκαλερί «OPUS». Το 1994 στην Θεσσαλονίκη στην Γκαλερί «Anny Balta». Το 1995 στον Πειραιά, στην Γκαλερί «Αστρολάβος». Το 1997 στην Αθήνα στην Γκαλερί «Espace Kreonidis». Το 1997 στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο Hilton, «Αrt Café». Το 1997στην Κρήτη, στο Ρέθυμνο, στην Γκαλερί «Δίμιτο». Το 1998 στην Κύπρο, στην Λευκωσία, στην Γκαλερί «OPUS». Το 1998 στην Χαλκίδα, στην Γκαλερί «Τesserα». Το 2000 στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί «Αστρολάβος». Το 2002 στην Ζάκυνθο, στην Γκαλερί «Κρύπτη». Το 2006 στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί «Αστρολάβος Art life». ΟΙΚ -Υ -ΜΑΤΑ. Το 2008 στα Ιωάννινα, στην Γκαλερί «Αμυμώνη». Το 2009 στα Μέγαρα, Πολιτιστικό Κέντρο «Θέογνης». Το 2010 στην Αλεξανδρούπολη, στην γκαλερί «Art gallery». Το 2014 στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί «Αστρολάβος». Τόπος εκεί. Το 2015 στην Κεφαλονιά, στο Αργοστόλι, στο Ξενοδοχείο «Μουίκης», Ουτοπίες ονείρων. Το 2016 στην Άνδρο, Ξενοδοχείο Αneroussa, Υδάτινες ιστορίες
Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στο Κάιρο, στην Ρωσία, στην Γενεύη και στην Κύπρο.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Αέρας, 100Χ100 εκ. (λεπτομέρεια έργου)