Η Γκαλερί Ελένη Κορωναίου παρουσιάζει την καινούργια δουλεία της Ειρήνης Ευσταθίου.
 

Ο τίτλος της έκθεσης, Κιάφα, προέρχεται από το όνομα της πρώτης κορυφής της οροσειράς του Γράμμου στην Ήπειρο. Με την έκθεση Κιάφα η Ευσταθίου συνεχίζει την διερεύνηση της συλλογικής μνήμης και τoυ συναισθήματος, καθώς και του τρόπου με τον οποίο αυτά λειτουργούν στην δημόσια σφαίρα. Παρουσιάζει το αποτέλεσμα της συνδιαλλαγής της με μια σειρά από ευρήματα από τον Γράμμο και την Αθήνα, η οποία προσεγγίζει μνημειώδη ιστορικά γεγονότα ως τμηματικές και αποσπασματικές αφηγήσεις, σε αντίθεση με την ομαλή γραμμικότητα της επίσημης ιστοριογραφίας. Στον Γράμμο διαδραματίστηκαν οι τελικές μάχες του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα (1946-1949) και υπήρξε το πρώτο πεδίο μάχης όπου έγινε χρήση βομβών Ναπάλμ.
 

Αφετηρία της εργασίας της Ευσταθίου υπήρξαν τα ευρήματα που συνέλεξε περπατώντας στην οροσειρά του Γράμμου, όπου ερεύνησε άτυπα τα ερείπια και τα υπολείμματα από την εποχή του εμφυλίου πολέμου που συνάντησε στην πορεία της. Ακολούθησε μια πρακτική καταγραφής γνωστή στους αρχαιολόγους ως ‘fieldwalking’, που αποσκοπεί στην αναγνώριση και αποτίμηση των ορατών  στην επιφάνεια λείψανων χωρίς να προβαίνει σε ανασκαφές. Η ‘ανασκαφή’ διαπράχθηκε αργότερα, με την επιστροφή της στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε την αναζήτηση εικόνων από την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και περιοχή στα δημόσια αρχεία. Στα έργα της η σύγχυση μεταξύ αρχειακού υλικού και εικόνων που συνέλεξε η ίδια είναι εσκεμμένη, τονίζοντας την υποβόσκουσα υποκειμενική φύση οποιουδήποτε ιστορικού αρχείου.
 

Η Ευσταθίου δουλεύει εκ νέου αυτή την συλλογή εικόνων με παραδοσιακά μέσα, όπως η χαρακτική, η ζωγραφική, το σχέδιο, η φωτογραφία και οι εγκαταστάσεις μικρής κλίμακας. Το κάθε έργο περιέχει εγγενώς τον χρόνο και την εργασία της δημιουργίας του. Η υλική αυτή συνδιαλλαγή με τις εικόνες εισάγει έναν χώρο περισυλλογής, τόσο για τον καλλιτέχνη όσο και για τον θεατή, που αγγίζει την ίδια την εικόνα, αυτό που απεικονίζει, και το συνολικό ευρετήριο μορφών, εμπειριών και αναμνήσεων στις οποίες παραπέμπει το κάθε έργο. Αυτός ο τρόπος εργασίας δημιουργεί μια οικεία, προσωπική και με αρκετούς τρόπους ζωντανή εμπειρία γεγονότων με τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει υπάρχει προσωπική βιωματική σχέση.
 

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Η συχνή επίκληση του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου στην σφαίρα της σύγχρονης δημόσιας συζήτησης, όχι ως φορτισμένο ιστορικό γεγονός, άλλα περισσότερο ως μια υπερβολικά απλοποιημένη αφαιρετική απεικόνιση ιδεολογικής σύγκρουσης η οποία συχνά χρησιμοποιείται για την δυσφήμιση κάθε μορφής αντιγνωμίας, σε συνδυασμό με το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Ευσταθίου για προσωπικές μαρτυρίες ιστορικών γεγονότων, την έχουν οδηγήσει στην εξερεύνηση μέσα από την εργασία της πιο έμπρακτων μορφών συνδιαλλαγής με την δημόσια σφαίρα. Η συνδιαλλαγή αυτή της επέτρεψε να εξετάσει τους μηχανισμούς, τις εικόνες, την αισθητική και τις τελετουργίες της αντιγνωμίας και της αντίστασης, τόσο ιστορικά, όσο και σε σύγχρονο πλαίσιο, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτά περιέχουν, απεικονίζουν και εκφράζουν την καταστροφή, το αδιέξοδο, την σύγκρουση, την καταπίεση, άλλα επίσης και την αντίσταση, την επιμονή και την ελπίδα, δημιουργώντας αναφορικούς συσχετισμούς άλλα και συγχρόνως και ρήξεις μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.
 

Η Ευσταθίου περιγράφει τη διαδικασία της ως «επί το πλείστον μια άτυπη, ιδιοσυγκρατική, ανθρώπινη, αρχαιολογική προσέγγιση. Ανιχνεύοντας με τον τρόπο αυτό τόπους και γεγονότα, αποσκοπώ να δημιουργήσω έναν χώρο, αναγνώρισης αλλά και παραγνώρισης, στον οποίο πλεονεκτεί το προσωπικό διαταράσσοντας, έστω προσωρινά, την υπερίσχυση της επίσημης θεσμικής μνήμης».

 
H Ειρήνη Ευσταθίου γενήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται.
 
Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις:
“Memories of the Present”, Mot International, Βρυξέλλες, Βέλγιο (2013)
“Ieras Odos Revisited”, Ελένη Κορωναίου Gallery, Αθήνα (2011)
 “Customer/Value/Service”, Project Room Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2010)
“No direction home”, Whitney Artworks, Portland, ΗΠΑ (2009)
 
Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις:
“No Country for Young Men”, BOZAR, Βρυξέλλες, Βέλγιο (2014)
“Group Show”, Ελένη Κορωναίου Gallery, Αθήνα (2013)
“The System of Objects”, έργα από τη συλλογή Δάκη Ιωάννου, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα (2013)
“How we draw a Dog”, σε επιμέλεια M. Ξανθοπούλου, 3 137 Project Space, Αθήνα (2012)
“Vanishing Point”, σε επιμέλεια K. Νίκου, Γ. Νόττη, E. Τσοκάντα, Πεδίο Δράσης Κόδρα, Θεσσαλονίκη (2012)
“Art Nova” Ειρήνη Ευσταθίου & Ευτήχης Πατσουράκης, Ελένη Κορωναίου Gallery, Art Basel Miami, Miami FL, ΗΠΑ 
(2011)
“A Perpetual Present”, Institute of Contemporary Art, Portland, ΗΠΑ
 (2011)
“The Perpetual Dialogue”, Andrea Rosen Gallery, Νέα Yόρκη, ΗΠΑ 
(2010)
 
Το 2009 κέρδισε το 6ο βραβείο ΔΕΣΤΕ, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα.