Κινηματογραφική αφήγηση με συντροφιά την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Σεργκέι Αϊζενστάιν, μία από τις σημαντικότερες ταινίες του βωβού κινηματογράφου, αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους κινηματογραφιστές του κόσμου. Είναι ένας φόρος τιμής στην τέχνη του μοντάζ και μάλιστα σε εκείνο που στις μέρες μας είναι καταχωρημένο ως «ιδεολογικό μοντάζ».

Εκτός λοιπόν από την αξιομνημόνευτη σύνθεση των εικόνων και των νοημάτων, με στόχο την παραγωγή ιδεολογίας, το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» έμεινε στην ιστορία και για τον συνδυασμό αφήγησης και μουσικής. Μάλιστα, ο Αϊζενστάιν ήλπιζε ότι για να διατηρεί η ταινία τη σημασία της ως «προπαγανδιστική» για τις μελλοντικές γενιές, η μουσική θα ξαναγραφόταν κάθε είκοσι χρόνια. Ανάμεσα στα ονόματα συνθετών που εργάστηκαν πάνω σε αυτό, είναι ο Edmund Meisel (στον οποίο ανήκει και το αυθεντικό score) και ο Nikolai Kryukov.

Στην συνηθέστερη εκδοχή της ταινίας, την οποία γνωρίζει και ο περισσότερος κόσμος, βρίσκουμε την κλασική μουσική που προστέθηκε για την έκδοση της 50^ης επετείου, που κυκλοφόρησε το 1975. Πρόκειται περί μερικών σπουδαίων συμφωνιών του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, που αρχίζουν και ολοκληρώνουν την ταινία.

Η ταινία

Το 1925, η κρατική υπηρεσία κινηματογραφίας, ζητά από τον σπουδαίο Σοβιετικό κινηματογραφιστή Σεργκέι Αϊζενστάιν, να φτιάξει ένα επετειακό έργο για τη συμπλήρωση είκοσι ετών από την επανάσταση του 1905. Εκείνος αντιλήφθηκε αμέσως ότι τα μεγάλα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί πριν λίγα χρόνια στο θωρηκτό «Πρίγκιπας Ποτέμκιν της Ταυρίδας», θα συνέθεταν το υλικό για μια επική κινηματογραφική αφήγηση.

Τα γεγονότα και κατά συνέπεια η υπόθεση του έργου έχει ως εξής:

Στο πολεμικό αυτό πλοίο, οι ναύτες αρνήθηκαν να φάνε τα σαπισμένα φαγητά που τους προσφέρθηκαν και ξεσηκώθηκαν. Με αφορμή τη δολοφονία ενός ναύτη από κάποιον αξιωματικό, οι υπόλοιποι πέταξαν τους ανώτερούς τους στη θάλασσα. Στην συνέχεια, το σώμα του νεκρού εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στην Οδησσό, με αποτέλεσμα η ανταρσία να επεκταθεί σε ολόκληρη την πόλη. Στα σκαλιά του λιμανιού το άοπλο πλήθος πυροβολήθηκε από τη φρουρά και εν τέλει το πλοίο σάλπαρε, έχοντας «ολοκληρώσει» κατά μία έννοια, το επιτελικό του έργο.

Κάνοντας ασαφή τα όρια μεταξύ ντοκιμαντέρ και σεναριακής «μυθοπλασίας», ο Αϊζενστάιν φτιάχνει μια σπονδυλωτή ταινία σε πέντε κεφάλαια: Άντρες και έντομα, Δράμα στο κατάστρωμα, Ένας νεκρός ζητά δικαιοσύνη, Οι σκάλες της Οδησσού και Συνάντηση με τους διώκτες.

Στην σκιά της Ακρόπολης με την ΚΟΑ

Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, η  65λεπτη ασπρόμαυρη αφήγηση του Αϊζενστάιν, συμπορεύεται δυναμικά με την μουσική διεύθυνση του αρχιμουσικού  Γενς Τρέστερ. Στις 5 Ιουλίου 2017, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα «ζωντανέψει» με δεξιοτεχνία τις Συμφωνίες 4, 5, 8, 10 και 11 του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, δημιουργώντας έναν υπέροχο, μαεστρικό συνδυασμό εικόνας και ήχου.

Ένα κλασικό κινηματογραφικό αριστούργημα, συναντάται με την συμφωνική μαγεία της ΚΟΑ, στην σκιά του ιερού βράχου της Ακρόπολης, αποτελώντας μια διαφορετική, πολυδιάστατη πρόταση για το φιλοθεάμον κοινό.

Πληροφορίες εκδήλωσης: Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: Θωρηκτό Ποτέμκιν | Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017 | 21.00

Διαβάστε επίσης: Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017: Το πρόγραμμα