Μία το μεσημέρι και σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό ένα ασήμαντο περιστατικό γίνεται η αφορμή για έναν άντρα χωρίς όνομα να κάνει έναν νοερό απολογισμό της ζωής του. Το σκοτεινό παρελθόν του, η κόρη του που έχει δώδεκα χρόνια να του μιλήσει, η γυναίκα του, η προηγούμενη ζωή του, ξετυλίγονται ακολουθώντας το ρυθμό των βημάτων του, αλλά και τον εσωτερικό ρυθμό των σκέψεων και της μνήμης του, μιας μνήμης συχνά στρεβλής και παραποιημένης. Η αφηγηματική φωνή παρεμβαίνει στα γεγονότα, τα πρόσωπα και τις εσωτερικές τους συγκρούσεις δίνοντας τη δική της εκδοχή, διαμορφώνοντας τη δική της αλήθεια, συνομιλώντας μαζί τους, μέχρι να φανερωθούν μυστικά δεκαετιών.
«πίνεις, καίει, τριακόσια γραμμάρια η καρδιά, εκατό βαθμοί το νερό, εβδομήντα το αλκοόλ, το στομάχι σου σφίγγεται, η γλώσσα μουδιάζει, τα μάτια τσούζουν, η μουσική ακούγεται μέχρι έξω στην πλατεία και πέρα ο δρόμος, πάνω κάτω τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, πάνω κάτω οι μαθητές των φροντιστηρίων του μέλλοντος, πάνω κάτω οι οικοδόμοι, γυναίκες με ψώνια, γυναίκες με παιδιά απ’ το χέρι, γυναίκες πουτάνες τα βράδια, άντρες πελάτες τους τα βράδια αλλά τώρα με το χαρτοφύλακα απ’ το συμβολαιογραφείο του τελευταίου ορόφου με την ταμπέλα υπερήφανη για το Και Υιός, επόπτης των πάντων, παρατηρητής του είναι, ο Και Υιός που τελικά έγινε ποιητής και τον ερωτεύτηκαν οι γυναίκες, πουτάνες και μη, τον γλυκοκοίταζαν οι άντρες, με χαρτοφύλακα ή χωρίς, μπορεί ποιητές και αυτοί οι Υιοί, αλλά σίγουρα όχι με μια ταμπέλα στον τελευταίο όροφο ενός γκρίζου από τα καυσαέρια κτηρίου, ελαιοχρωματιστής τα λεωφορεία τρόλεϊ μηχανάκια»
Μαρία Φακίνου
Η Μαρία Φακίνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Εργάζεται ως μεταφράστρια. Προηγούμενα βιβλία της: Το καπρίτσιο της κυρίας Ν. (Καστανιώτης, 2007), Η αρχή του κακού (Καστανιώτης, 2012), Ανατομία κόρης (αντίποδες, 2017). Από τους αντίποδες κυκλοφορούν σε δική της μετάφραση οι Αργοναύτες της Μάγκι Νέλσον.
