Συνεχίζεται για τρίτη χρονιά ο διάλογος του θεάτρου με τις εικαστικές τέχνες και πιο συγκεκριμένα με αυτές που ανήκουν στο πεδίο συνάντησης της σύγχρονης τέχνης με το θέατρο. Μέσα από αυτή την πρωτοβουλία το Εθνικό Θέατρο επιδιώκει να φέρει το θεατρικό κοινό σε επαφή με το έργο σύγχρονων εικαστικών δημιουργών, σε κοινή θέα με τις παραστάσεις του.
Το Εθνικό Θέατρο τοποθετείται έτσι σε ένα ευρύτερο διεθνές πλαίσιο παρόμοιων διοργανώσεων, σε θέατρα και μουσεία του εξωτερικού. Ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να εμπλουτίσει με κριτικό πνεύμα τη θεατρική εμπειρία.
Με την έναρξη των παραστάσεων του έργου Θείος Βάνιας, ο θεατής θα δει στους χώρους των φουαγέ της Νέας και της Κεντρική Σκηνής του κτηρίου Τσίλλερ έργα των: Rhona Bitner, Michel François και Μάρως Μιχαλακάκου.
Την επιμέλεια του εικαστικού αυτού προγράμματος που έχει τον τίτλο Κοινή Θέα, έχουν η Ελένη Κούκου και η Κατερίνα Τσέλου. Tα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο, 19 Δεκεμβρίου 2009 και θα παραμείνει ανοιχτή στο κοινό έως τις 28 Μαρτίου 2010.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Αμερικανίδα Rhona Bitner δημιουργεί φωτογραφίες που έχουν ως αντικείμενο το χώρο του θεάτρου, τη σκηνή, την πλατεία, τα φώτα. Τα στοιχεία με άλλα λόγια που συν-καθορίσουν και περιβάλλουν την θεατρική εμπειρία. Στις εικόνες της σκηνοθετεί τα ‘δευτερεύοντα’αυτά στοιχεία με δραματικό τρόπο φέρνοντάς τα στο προσκήνιο σε ρόλο πρωταγωνιστικό.
Ο Michel François είναι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Βέλγους καλλιτέχνες. Η δουλειά του κινείται μεταξύ γλυπτικής, εγκαταστάσεων και βίντεο. Με πολύ χιούμορ, παίζει με τη σχέση των αντικειμένων και των αναπαραστάσεών τους προκαλώντας τον θεατή να κάνει τους δικούς του – συχνά παράδοξους- συνειρμούς. Το έργο του έχει έντονο εννοιολογικό αλλά συγχρόνως performative χαρακτήρα.
Μετά την επιτυχημένη εγκατάσταση – τσουλήθρα, την περασμένη χρονιά στην παιδική σκηνή του Εθνικού, η Μάρω Μιχαλακάκου παρουσιάζει μια νέα πρόταση ειδικά σχεδιασμένη για τον χώρο του κτιρίου Τσίλλερ, όπου οι θεατές θα μπορούν να επισκεφθούν την, σαν από παραμύθι, αίθουσα εκδηλώσεων. Στη δουλειά της η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί τεχνικές που τοποθετούν το έργο της στο μεταίχμιο μεταξύ γλυπτικής και ζωγραφικής.
Πάνω σε βελούδινες επιφάνειες, που άλλες φορές ενσωματώνονται σε έπιπλα εποχής και άλλες αναρτώνται ως ταπισερί, επεμβαίνει με χειρουργικό νυστέρι και δημιουργεί ‘σκηνικά’ με υπαινικτικές παραστάσεις. Τα θέματά της ‘υφαίνονται’ με μνήμες και δημιουργούν δίπολα βασισμένα σε σχέσεις που βρίσκονται σε τεταμένη κατάσταση.
Παράλληλα, προγραμματίζεται για την άνοιξη του 2010, ένα φεστιβάλ performance. Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες θα μας ξεναγήσουν μέσω της δουλειάς τους στους μαγικούς χώρους των φουαγέ και της αίθουσας εκδηλώσεων του Θεάτρου Τσίλλερ. Περισσότερες πληροφορίες στο επόμενο τεύχος.
