Ένας ηθοποιός, ένας προφήτης, ένας άγιος, ένας μάρτυρας, μια φιγούρα που πέρασε από τα μάτια μας και χάθηκε, ένας όμορφος άντρας, ένας σοφός, ένας δάσκαλος, ένας παράφρων. Ο Αρτώ ήταν όλα μαζί. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε προσπάθεια να παρουσιαστεί ή να κατανοηθεί η περίπτωσή του πρέπει να πάρει ως αφετηρία την ίδια του τη ζωή. Αυτός είναι ο αληθινός ήρωας των έργων του: ό,τι έκανε, ό,τι του συνέβη, ό,τι έπαθε, όσα υπέφερε είναι απείρως σημαντικότερα από οτιδήποτε άλλο μπορούμε να πούμε για αυτόν. Πρόκειται για αρχετυπικό ήρωα της εποχής μας, έναν ήρωα που θυσιάζεται εξαιτίας του τεράστιου ψυχικού του εκτοπίσματος. Ο Αρτώ είναι ένας μύθος. Η δημιουργία αυτού του μύθου και της εικόνας που τον ενσαρκώνει είναι το επίτευγμα της ζωής του. Και -όπως συμβαίνει με τους ήρωες όλων των μύθων- ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε πρόσβαση στο τι πραγματικά αντιπροσωπεύει είναι να ακολουθήσουμε πιστά την πορεία του, από το μαρτύριο προς τον θάνατο. [Μάρτιν Έσσλιν]
Το σύμπαν του Αρτώ, η προσωπικότητά του, όσα τον βασάνιζαν -τα πάθη του, η αρρώστια του, οι απογοητεύσεις του- αλλά και, κυρίως, όσα υπερνικά για να μας καταθέσει τον ιδιοφυή του λόγο αποτελούν την πρώτη ύλη του πρωτότυπου θεατρικού έργου Κόκκαλο.
Στο τρίτο τους έργο για τον Αντονέν Αρτώ (Αρτώ /Βαν Γκογκ, avec un pisto let – 2015, Οικογένεια Τσέντσι – 2015, Κόκκαλο – 2022) η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης επιχειρούν μια κατάδυση στην ψυχή και στο μυαλό του επιδραστικότερου διανοητή του σύγχρονου θεάτρου. Εκεί όπου συμπυκνώνεται ολόκληρη η μάχη ενός θεάτρου που θέλει να κινείται έξω από το κατεστημένο, ενός θεάτρου που θέτει ως στόχο να γίνει θεραπευτικό για τον άνθρωπο αφυπνίζοντας το υποσυνείδητό του, ενός θεάτρου που μπορεί πραγματικά να αλλάξει τον κόσμο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ