Τα «Κόκκινα φύλλα» (1930) αναγνωρίζονται ομόθυμα ως ένα από τα κορυφαία έργα μικρής φόρμας του Ουίλλιαμ Φώκνερ. Το διήγημα αφηγείται μια αγωνιώδη ιστορία καταδίωξης. Όταν ο αρχηγός μιας φυλής αυτοχθόνων της Γιοκναπατάουφα πεθαίνει, το έθιμο επιτάσσει να ταφεί μαζί με το άλογο, το σκυλί και τον μαύρο σκλάβο του. Ωστόσο ο σκλάβος αποδρά. Ο Φώκνερ περιγράφει ρεαλιστικά αλλά και με επικό τόνο το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται, προσδίδοντάς του τελετουργικό χαρακτήρα, και μετατρέπει τη θυσία του φυγά σε αλληγορία για την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Παράλληλα, θίγει εδώ για πρώτη φορά, με δηκτικό τρόπο, το ζήτημα της δουλοκτησίας στον αμερικανικό Νότο και την ηθική παρακμή των ιθαγενών, που, μιμούμενοι τους λευκούς, έχουν στην κατοχή τους μαύρους σκλάβους.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μοντερνιστικής γραφής του Φώκνερ κατά τη δεκαετία του ’30, τα «Κόκκινα φύλλα» είναι, παρά τη βία που τα διαποτίζει, ένα κείμενο ποιητικό και πυκνό σε συμβολισμούς, που αποτυπώνει τον τρόμο του ανθρώπου ενώπιον του θανάτου και την άσβεστη δίψα του για ζωή.
Ουίλλιαμ Φώκνερ
Ο Ουίλλιαμ Φώκνερ γεννήθηκε το 1897 στο Νιου Ώλμπανι του Μισσισσιπή. Σε ηλικία πέντε ετών μετοίκησε με την οικογένειά του στην κωμόπολη Όξφορντ, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Εγκατέλειψε το σχολείο προτού λάβει απολυτήριο Λυκείου και, αφού υπηρέτησε για σύντομο χρονικό διάστημα στη Βασιλική Αεροπορία του Καναδά, φοίτησε ως βετεράνος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Πανεπιστήμιο του Μισσισσιπή, το οποίο επίσης εγκατέλειψε. Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία ως ποιητής, ωστόσο η γνωριμία του με τον συγγραφέα Σέργουντ Άντερσον το 1924 τον έστρεψε στην πεζογραφία. Επηρεασμένος από τους Ευρωπαίους μοντερνιστές, ο Φώκνερ ενσωμάτωσε στα μυθιστορήματα και στα διηγήματά του τα διδάγματά τους, αναψηλαφώντας παράλληλα την ιστορία και την πολιτισμική ιδιοτυπία του Αμερικανικού Νότου και ιδίως της γενέτειράς του, του Μισσισσιπή. Κατά τη δεκαετία του 1930, το ριζοσπαστικό για την εποχή έργο του δεν έτυχε ιδιαίτερης αποδοχής, ωστόσο σταδιακά αναγνωρίστηκε ως ανανεωτής της αμερικανικής πεζογραφίας. Το 1949 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας «για τη μεγάλη και καλλιτεχνικά απαράμιλλη συμβολή του στο σύγχρονο αμερικανικό μυθιστόρημα». Το έργο του άσκησε –και συνεχίζει να ασκεί– σημαντική επιρροή στη λογοτεχνία της πατρίδας του, καθώς και σε πολυάριθμους συγγραφείς σε όλον τον κόσμο. Κορυφαία μυθιστορήματά του θεωρούνται τα Η βουή και το πάθος (1929), Καθώς ψυχορραγώ (1930), Φως τον Αύγουστο (1932), Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ! (1936) και Βάδισον, Μωυσή (1942). Ο Φώκνερ πέθανε το 1962 σε ηλικία εξήντα πέντε ετών και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς πεζογράφους του 20ού αιώνα.
