Κόλλα-Ψαλίδι-Χαρτί: Ατομική έκθεση παιδικού κολάζ στην Art Appel Gallery

Τα έργα που παρουσιάζονται δημιουργήθηκαν από την μικρή Βασιλική, ένα χαρισματικό κορίτσι μόλις 4 ετών, το οποίο κατά τη διάρκεια της καραντίνας δημιούργησε μία σειρά από εικαστικά έργα κολάζ χρησιμοποιώντας μόνο υλικά που υπήρχαν ήδη στο σπίτι. Την περίοδο του εγκλεισμού έφτιαξε πάνω από 70 έργα και μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να δημιουργεί.

Η έκθεση αυτή θα θέλαμε να αποτελέσει έμπνευση και ενθάρρυνση για τα παιδιά που έχουν καλλιτεχνικές ανησυχίες αλλά και για τα παιδιά που θα ήθελαν να μυηθούν στον χώρο της Τέχνης, καθώς επίσης και για τους γονείς και κηδεμόνες που στηρίζουν την οποιαδήποτε καλλιτεχνική κλίση των παιδιών τους.

Τα έργα θα προσφερθούν σε συμβολικές τιμές και τα έσοδα θα διατεθούν στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό “Dogs’ Voice” που ασχολείται με τη δημιουργία προγραμμάτων προστασίας αστικής πανίδας σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η έκθεση αυτή θα φιλοξενηθεί στον χώρο της ήδη τρέχουσας ομαδικής έκθεσης της Art Appel Gallery, με τίτλο “Restart-Κόσμος”.

Ευγενική υπενθύμιση: στην γκαλερί τηρούνται τα μέτρα προστασίας όπως αυτά έχουν εξαγγελθεί. Ο μέγιστος αριθμός ατόμων που μπορούν να παρευρεθούν ταυτόχρονα στον χώρο είναι 16 άτομα.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΘΕΣΗΣ

ΤΑ ΦΤΗΝΑ ΥΛΙΚΑ ΕΝΟΣ ΠΑΝΑΚΡΙΒΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Εγώ αθώος δεν είμαι. Αν το ισχυριζόμουν αυτό στην ηλικία μου, θα ήμουν γελοίος. Αλλά λατρεύω την αθωότητα. Με ενθουσιάζει και με συγκινεί. Αυτό κατάφερε η Βασιλική που μας αφήνει με γενναιοδωρία να ρίξουμε μια ματιά στον πανάκριβο κόσμο της.

Δύσκολο να μιλήσει κανείς για τα έργα της Βασιλικής χωρίς να υποπέσει σε κοινοτοπίες. Έχω ζήσει από κοντά παιδιά στην οικογένειά μου (μικρός αδερφός, ανίψια, εγγόνια) να επιλέγουν την Τέχνη για να εκφραστούν από πολύ νωρίς. Πριν καν αποκτήσουν τον λόγο και την δεξιότητα που απαιτεί η Τέχνη. Αλλά είναι τόσο εντυπωσιακό να βλέπεις πώς τα παιδιά μέσα από την Τέχνη ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους και βεβαίως τον εαυτό τους. Με την Τέχνη τα παιδιά εκφράζονται χωρίς περιορισμούς, χωρίς να υπάρχει σωστό ή λάθος. Εντελώς ελεύθερα. Μέσα από χρώματα, σχέδια, ποιότητες διαφορετικών υλικών, γραμμές και σχήματα τα παιδιά καλλιεργούν τη φαντασία τους, την αυτοπεποίθησή τους και, κυρίως, την μοναδικότητά τους μέσα από την μοναδικότητα των έργων τους.

Ένα παιδικό έργο στο χρηματιστήριο αξιών του ενήλικου κόσμου δεν είναι καλό ή κακό έργο. Είναι ένα μεγάλο έργο. Τι σημαίνει όμως “παιδικό”;

Κάποτε στην Ουρανούπολη προσπαθούσα να ζωγραφίσω μια αγιογραφία, μία “Γλυκοφιλούσα”. Επισκέπτης, ο Τσαρούχης έσκυψε να δει τι σκάρωνα. Εγώ έκρυψα το έργο με ντροπή.
– Γιατί το κρύβεις; με ρώτησε
– Είναι άσχημο, του είπα. Βλέπετε, είναι παιδικό. Η Παναγία έχει τόσο μακρύ λαιμό!
– Τίποτα στην Τέχνη δεν είναι άσχημο, μου είπε. Άλλωστε εμένα μου πήρε πενήντα χρόνια να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί. Όσο για την Γλυκοφιλούσα σου, υπάρχει η αυθαιρεσία της Τέχνης! Θα την ονομάσουμε η “Παναγία με τον μακρύ λαιμό!”

Θυμήθηκα τον μεγάλο ζωγράφο και δάσκαλο πάλι, βλέποντας τα έργα της μικρής Βασιλικής. Κομμένες καρδούλες, ζωγραφισμένα σπιτάκια, καγκουρό και μίκι μάους, ποντίκια, γάτες, πριγκίπισσες και βασιλιάδες, όλα μπερδεύονται γλυκά, με παιδική αυθαιρεσία. Και άλλοτε πάλι βλέπεις τοπία τόσο επιδέξια ζωγραφισμένα λες και είναι λεπτομέρειες από υφάσματα του Κλιμτ.

Το παιχνίδι με τα χρώματα και τις γραμμές εδώ, γίνεται περίγραμμα κομμένο με ψαλίδι. Η μικρή μας καλλιτέχνις αποκόπτει ένα μέρος μίας πρώτης, άγνωστης σε εμάς, εικόνας και δημιουργεί μιαν άλλη, δίνοντας στο μέρος της πρώτης εικόνας που επέλεξε την ευκαιρία να ξαναζήσει μια καινούρια ζωή. Ονειρική αυτή τη φορά!

Εδώ τα λόγια, που είναι δύσκολο ακόμα και να αρθρωθούν στην ηλικία της, με λίγη κόλλα γίνονται συγκεκριμένες εικόνες φορτισμένες με “επιλογή”! Και αφήνουν ένα εντελώς προσωπικό αποτύπωμα. Αυτή την προσωπική αντίληψη του κόσμου που διαμορφώθηκε προφανώς από συγκεκριμένες, συγκινησιακές, νοητικές λειτουργίες. Είναι η προσωπική αντίληψη της μικρής μας δημιουργού για τον κόσμο. Έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται η ίδια και όχι έτσι όπως είναι. Με αυτόν τον τρόπο κατακτά τον κόσμο γύρω της. Και μην ξεχνάμε ότι οι λέξεις είναι μεγάλες κουτσομπόλες: Κόσμος=Κόσμημα=Στολίδι. Μέσα στον στολισμένο της κόσμο αποτυπώνονται τα συναισθήματα εκεί που ακόμα απουσιάζει ο επεξηγηματικός λόγος. Τα έργα της μικρής Βασιλικής εκφράζουν μια συγκεκριμένη συναισθηματική συνθήκη που διαμορφώθηκε από την ευαίσθητη ματιά της και το ενθαρρυντικό περιβάλλον της.

Ο κόσμος της Βασιλικής είναι εύστροφος, φωτεινός, αθώος, γελαστός και κυρίως παιχνιδιάρικος. Και θυμήθηκα μια ιστοριούλα που δεν θυμάμαι ποιος μου την είπε!

Μια φορά όλο το μπλε του κόσμου χάθηκε. Όλοι στον κόσμο έψαχναν να το βρουν. Το βράδυ η μικρή Βασιλική άκουσε θόρυβο στο συρτάρι του κομοδίνου της. Το άνοιξε προσεκτικά-προσεκτικά και τότε είδε όλο το μπλε του κόσμου να κρύβεται στο συρτάρι της.
– Σσσστ! Μη με προδώσεις, παρακάλεσε το μπλε, παίζω κρυφτό με τα άλλα χρώματα!!

Ζαχαρίας Ρόχας
Ηθοποιός – Σκηνοθέτης