Άραγε πού να συχνάζει ένα βαμπίρ στις μέρες μας;
Ο Κάρλος Φουέντες προφανώς σκέφτηκε «Γιατί όχι στην Πόλη του Μεξικού, με πληθυσμό δέκα εκατομμύρια “λουκάνικα από αίμα” και μια αστυνομία που δεν πρόκειται να νοιαστεί για λίγους αγνοούμενους;»
Το Κόμης Vlad δεν είναι απλώς ένα μεταμοντέρνο αφήγημα που ακολουθεί τη «μόδα των βαμπίρ», αλλά μια ανατομία της μεξικανικής μπουρζουαζίας και των τρόπων με τους οποίους ο πολιτισμός μας αντιμετωπίζει τον θάνατο.
Όπως και στον Δράκουλα του Bram Stoker, ο Βλαντ χρειάζεται τις υπηρεσίες ενός δικηγόρου και ενός κτηματομεσίτη για να ιδρύσει το νέο του βασίλειο, και ο Ιβ Ναβάρο με τη σύζυγό του Ασουνσιόν φαντάζουν ιδανικοί: έχοντας χάσει πρόσφατα έναν γιο, είναι πολύ πιθανό να αρπάξουν την ευκαιρία να μείνει αιώνια ζωντανό το μοναδικό παιδί που τους έχει απομείνει. Στο κάτω κάτω, αρκούν οι χαρές της μεσοαστικής ζωής για να αποτρέψουν κάποιον από τον πειρασμό να γίνει κι αυτός ένας από τους καταραμένους;…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Στα έργα του Fuentes είναι διάχυτος ο λεκτικός ερωτισμός –βία και ηδονή, αντάμωμα και έκρηξη. Μια χημική αντίδραση, πυροτεχνήματα στον ουρανό…» – Octavio Paz
Ο συγγραφέας
Ο Κάρλος Φουέντες (Carlos Fuentes, 1928-2012) θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της μεξικάνικης πεζογραφίας, αλλά και της λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής γενικότερα. Το πλούσιο έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα και δοκίμια. Έχει λάβει αναρίθμητα βραβεία, μεταξύ των οποίων την ύψιστη διάκριση για ισπανόφωνους συγγραφείς, το Βραβείο Θερβάντες (Premio Cervantes) το 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το διεθνές λογοτεχνικό βραβείο Rómulo Gallegos (Premio internacional de novela Rómulo Gallegos) το 1977, με το βραβείο Alfonso Reyes (Premio internacional Alfonso Reyes) το 1979, και με το Βραβείο Πρίγκιπας της Αστούριας (Premio Príncipe de Asturias de las Letras) το 1994.
