Είναι φοβερό το τι μπορείς να βρεις σε μαγαζιά με μεταχειρισμένα είδη!
Γενικά!
Μια άσχετη – σημαντική τελικά μέρα της ζωής μου – γυρνούσα από γεύμα στη Σουσουράδα στα Εξάρχεια και σε μια προσπάθεια «χωνευτικού περιπάτου» κατευθύνθηκα προς την, πολύπαθη, ιστορική πλατεία. Εκεί υπήρχε ένας πάγκος με μεταχειρισμένα βιβλία. Στάθηκα να ρίξω μια ματιά! Μετά από λίγο την προσοχή μου τράβηξε ένα βιβλίο, που φαινόταν αρκετά ταλαιπωρημένο, με έναν ενδιαφέρον τίτλο που δεν είχα ξανακούσει. «Η Κόρη του Λοχαγού». Ποια είναι αυτή η κόρη του λοχαγού σκέφτηκα; Κάτω από τον τίτλο διάβασα το εμβληματικό όνομα του τρισμέγιστου Ρώσου πατέρα της λογοτεχνίας.
Πολύ περίεργο σκέφτηκα, είναι του Πούσκιν αυτή η κόρη, και δεν την ξέρω καν!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ρωτάω τη συντροφιά μου, την ηθοποιό Κωνσταντίνα Κλαψινού, που διαβάζει πολύ και πολλά, «Ξέρεις εσύ, την Κόρη του Λοχαγού»; «Όχι!», μου λέει! Πολύ περίεργο! Εκείνη την ώρα, πέρασε τυχαία από ‘κει ο Μάνος Καρατζογιάννης! Ντράπηκα να επαναλάβω την ερώτηση! Σκέφτηκα, δεν είναι δυνατόν, αυτόν τον τόσο διάσημο συγγραφέα, που όλοι ξέρουμε το πόσο έχει διαμορφώσει την λογοτεχνία, που στις ηρωίδες του πάνω έχουν πατήσει οι μεγαλύτεροι μετέπειτα συγγραφείς, με σημαιοφόρο τον Ντοστογέφσκι και παραστάτη τον Τολστόι, στ’ αλήθεια, δεν τον ξέρουμε! Όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι, όλους μας έχει επηρεάσει, ακόμα και εν αγνοία μας, και στην πραγματικότητα, στην Ελλάδα, δεν έχουμε έρθει σε πραγματική επαφή με το έργο του! Αυτός που για τους Ρώσους είναι καθημερινή αναφορά, που είναι γι’ αυτούς τόσο οικείος, Άγιος και Φίλος ταυτόχρονα – κάτι σαν τον Άγιο Σπυρίδωνα για τους Κερκυραίους, & εμείς οι υπόλοιποι ξέρουμε για το έργο του τόσο ελάχιστα όσα, πχ, και για τον βίο του Αγίου. Ακόμα και τώρα λίγο πριν την πρεμιέρα, όσοι με ρωτάνε «τι κάνω», μου λένε «Ααα!! Πούσκιν!! Εξαιρετικό! Το έργο δεν το ξέρω, αλλά θέλω να το μάθω».
Αυτό με ψηλώνει πόντους ολόκληρους, το βλέπω σαν μια πραγματική ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με τον υπέροχο κόσμο του ποιητή! Αν και το θέατρο είναι μια διαφορετική τέχνη, έχω την φαντασίωση (και τον στόχο) ότι κάποιος βγαίνει από το θέατρο τόσο γεμάτος, τόσο γοητευμένος από το έργο του συγγραφέα, που την επόμενη μέρα τρέχει στο βιβλιοπωλείο και αρχίζει να παίρνει έργα του για να διαβάσει. Βλέπω, τον φανταστικό μου θεατή, όπως εγώ, να βλέπει σε έναν πάγκο το όνομα Πούσκιν και να το προσθέτει στον πλούτο των γνώσεών του, ως κάτι πραγματικά πολύτιμο. Γιατί είναι!
Φυσικά, ο λόγος που ανεβάζω την «Κόρη του Λοχαγού», δεν είναι γιατί σκέφτηκα να διεξάγω ιερό πολιτιστικό πόλεμο, αλλά γιατί το ίδιο το έργο είναι καταπληκτικό, γιατί με ενέπνευσε, γιατί μέσα από τη φρίκη του πολέμου υμνεί την αγάπη, γιατί εκπνέει έναν τέτοιο ρομαντισμό, που μπορεί να κάνει καλό στις ψυχές μας.
Διαβάστε επίσης:
Η Κόρη του λοχαγού, του Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν στο Σύγχρονο Θέατρο