Τρίτη χρονιά για τον καθιερωμένο πια θεσμό του ομότιτλου και ομοθέματος διαγωνισμού διηγήματος και φωτογραφίας (φωτογραφίας και διηγήματος) που διοργανώνεται από την Αλυσίδα Πολιτισμού Ιανός και φέτος περιστρέφεται γύρω από τα “Ημερολόγια Καραντίνας”.
Κι αναρωτιέμαι: μήπως κάποτε φτάσουμε να ευλογούμε τον κορωνοϊό, σαν εφαλτήριο και πηγή έμπνευσης, αφορμή για ενδοσκόπηση και εξωστρέφεια καλλιτεχνών και λογοτεχνών. Κακά τα ψέματα, οι “σκοτεινές” ιστορικές περίοδοι είναι το καλύτερο “καύσιμο”, τρόφιμα πλούσια σε “θερμίδες” για τον πνευματικό κι αιθερικό “μεταβολισμό”.
Στο εικοστό αιώνα η Μικρασιατικοί Καταστροφή, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Κατοχή, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, οι ακρότητες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι εξορίες και τα ξερονήσια, η χούντα και η πτώση της, η διχοτόμηση της Κύπρου και η δολοφονική πτώση του Χρηματιστηρίου το 1999 σηματοδότησαν ακραία τραυματικά χωροχρονικά σημεία, ανεξάλειπτες πληγές για το Συλλογικό Ασυνείδητο. Όμως στο επίπεδο της Συλλογικής Συνειδητότητας η αδήριτη ανάγκη να διδαχθούμε από τα παθήματα και τα λάθη μας οδήγησε λογοτέχνες και καλλιτέχνες σε αθάνατα έργα που θα σπάσουν το φράγμα του συμβατικού χρόνου κι από συγχρονικά ατυχήματα θα μετατραπούν μεταβολιζόμενα σε διαχρονικές ευλογίες, ευκαιρίες για εξέλιξη.
Έτσι λοιπόν κι ο κορωνοϊός, αμέσως μετά την δεκαετή οικονομική αλλά και πολιτισμική Κρίση που έπληξε Ελλάδα και Ευρώπη και δοκίμασε τις αντοχές όλων μας ήρθε να μας υποδουλώσει στις φωτεινές οθόνες των “έξυπνων συσκευών” μας κι η αναπόφευκτη καραντίνα που επακολούθησε της ασύμμετρης απειλής του καταστροφικού κορωνοϊού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Και πήρανε τα πλήκτρα φωτιά, τα κλείστρα ψηφιακών και χειροκίνητων φωτογραφικών μηχανών ανοιγόκλεισαν χιλιάδες μυριάδες φορές προκειμένου να απαθανατίσουμε τη στιγμή πριν μας προλάβει το μοιραίο. Κι όσοι επιβιώσαμε από τον Θάνατο, όσοι δεν βλέπουμε τα ραδίκια ανάποδα, όσοι είμαστε από αυτήν εδώ την πλευρά του Αχέροντα, χαιρόμαστε διπλά την ζωή και εκτιμούμε ολοένα και περισσότερο την καλλιτεχνική και λογοτεχνική δημιουργία. Γιατί μας έκανε συντροφιά τις δύσκολες τις ώρες, γιατί μας χαλύβδωσε να αντέχουμε, γιατί μας ενέπνευσε και μας επιβεβαίωσε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που εδώ και καιρό κραύγαζε μέσα μας, αλλά εμείς κάναμε πως δεν το ακούγαμε πως είναι καιρός πια – επιτέλους – να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητές μας και να μην ταυτίζουμε πια δύο σχετικές μα όχι ταυτόσημες έννοιες: την ζωή με την επιβίωση.
Επιβιώσαμε λοιπόν. Και ζήσαμε ιστορικές στιγμές. Καιρός τώρα να τις αποτυπώσουμε. Κι αν τις έχουμε ήδη αποτυπώσει στο χαρτί ή στο φωτογραφικό χαρτί, καιρός να επι-κοινωνήσουμε τα δημιουργήματά μας.
Η Τέχνη δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο αυτοπραγμάτωσης και επικοινωνίας. Η Λογοτεχνία το ίδιο. Δεν υφίσταται το επίθετο “μεγάλος” και “σημαντικός” όταν το εγώ απευθύνεται αποκλειστικά στον εαυτό του και όχι στο “εμείς”. Ακόμα κι αν αυτό γίνει ετεροχρονισμένα: γράφω άρα υπάρχω – μόνον όταν κάποιος τουλάχιστον ένας κοινωνήσει των αχράντων μυστήριων της ζωής μας. Το ίδιο και με το φωτογραφίζω άρα υπάρχω. Η συγγνωστή ναρκισσιστική επιθυμία να επιβεβαιώνουμε σε καθημερινή βάση την ύπαρξή μας, το γεγονός ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί κι ακροβατούμε σε ένα τεντωμένο σκοινί, χρειάζεται τουλάχιστον έναν μάρτυρα-αποδέκτη για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Αλλιώς βουλιάζουμε στην παραίσθηση που είναι ο προθάλαμος της παράνοιας.
Ο Ιανός λοιπόν, φροντίζοντας για την ψυχική υγεία όλων μας, προκήρυξε και φέτος δύο παράλληλους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς με το ίδιο θέμα “Ημερολόγια καραντίνας” ή αναζητώντας τον ζησμένο χρόνο, θα έλεγα εγώ.
Με μια πλειάδα αξιόλογων ανθρώπων του Λόγου και της Τέχνης (και δεν εννοώ τον εαυτό μου, δεν έχω γένια για να τα ευλογήσω, αλλά έτσι είναι…), οι συμμετέχοντες μπορούν να είναι σίγουροι για την αξιοπιστία των κριτών και την εγκυρότητα του αποτελέσματος, αφού κάθε ένας μας από τους κριτές βαθμολογεί κατά μόνας κι οι αγαπητοί μας γραμματείς (που δεν είναι ΚΑΙ Φαρισαίοι) βγάζουν τους μέσους όρους στο Excell κι εμείς μετά συζητάμε όλοι μαζί για τα διαδικαστικά. Τόσο απλά και καθαρά. Πλήρης διαύγεια!
Για όσους κατατρύχονται από το “σύνδρομο των πανελληνίων-πανελλαδικών εξετάσεων”, καλόν είναι να έρθουν με την επίγνωση όμως ότι το “αριστούργημά τους” μπορεί να είναι υποκειμενικό και να μην τύχει της αναμενόμενης αναγνώρισης. Οι μεγάλες προσδοκίες γεννούν απογοητεύσεις. Καλόν είναι να είμαστε σεμνοί και ταπεινοί. Εμείς πρώτα και μετά όλοι οι άλλοι. Σας διαβεβαιώνουμε ότι θα κάνουμε κάθε τι που είναι δυνατό και περνάει από το χέρι μας να μην μας ξεφύγει κανένας “Αγγελόπουλος”, κανένας “Παπαδιαμάντης” ή “Βιζυηνός” του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η αθρόα συμμετοχή και στους δύο διαγωνισμούς αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Ελπίζω να ξεπεράσουν την χιλιάδα εφέτος οι συμμετοχές. Πέρυσι την πλησιάσατε! Να είστε δυνατοί, εύθυμοι, ευέλικτοι, εξελίξιμοι και να γράφετε, για το καλό όλων.
Είμαι σίγουρος πως οι καλύτεροι θα διακριθείτε. Κι όσοι, παρ’ ελπίδαν, δεν διακριθείτε, θα αναμετρηθείτε με “ιερά τέρατα” του παρόντος και του μέλλοντος και θα κερδίσετε την δέουσα ενέργεια για να γίνετε καλύτεροι. Ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει δυνατότερους. Παράδειγμα; Ο κορωνοϊός! Ελπίζω να τον έχουμε ξεχάσει μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα αυτών των διαγωνισμών που διοργανώνει για τρίτη φορά φέτος ο Ιανός με μεγάλη, δικαιολογημένη επιτυχία.
Σας εύχομαι έμπνευση, καλή καρδιά και δημιουργίες!
Πάρε μέρος στον διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Ημερολόγια καραντίνας»!
Λήξη: Τρίτη 30 Ιουνίου 2020
Περισσότερες πληροφορίες στο: www.ianos.gr
Πάρε μέρος στον διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα «Ημερολόγια καραντίνας»!
Λήξη: Τρίτη 30 Ιουνίου 2020
Περισσότερες πληροφορίες στο: www.ianos.gr
Διαβάστε επίσης:
Ημερολόγια καραντίνας: Διαγωνισμός Διηγήματος & Διαγωνισμός Φωτογραφίας 2020 από τον Ιανό