Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Ονομάζουμε κωμωδία την τραγική ειρωνεία της ύπαρξής μας

Η ομάδα Rms Mataroa μετά την περσινή επιτυχημένη παράσταση «Μικρό Αναρχικό Καλοκαίρι/Βαρκελώνη ’36», επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης για την πρώτη της αναμέτρηση με τον σαιξπηρικό κόσμο. Ακολουθώντας την πορεία των εμφανίσεων του Φάλσταφ στα έργα «Ερρίκος ΙV», πρώτο και δεύτερο μέρος, «Ερρίκος V» και «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ», επιχειρεί μια νέα αφήγηση της σαιξπηρικής ιστορίας που παραμερίζει το επικό και αναζητά το βαθιά ανθρώπινο.

Ο Φάλσταφ (Κωνσταντίνος Πλεμμένος) και ο πρίγκιπας Χάρρυ, διάδοχος του αγγλικού θρόνου, ζουν σαν κλέφτες κόντρα στους κανόνες του παλατιού, σπαταλώντας χρόνο και χρήμα στα καπηλειά του Ουίνδσορ. Η ανέμελη ζωή τους σταματά όταν ξεσπά νέα εμφύλια διαμάχη που απειλεί τον θρόνο του πατέρα του Ερρίκου. Οι δρόμοι τους χωρίζουν μόλις σημάνουν οι καμπάνες του πεπρωμένου και οδηγήσουν τον έναν στον θρόνο και τον άλλο στο θάνατο.

Ο εκρηκτικός και αμετροεπής Φάλσταφ, ένας από τους πιο αγαπημένους κωμικούς χαρακτήρες των σαιξπηρικών έργων, γίνεται ο μίτος για να οδηγηθούμε στο λαβύρινθο της ανθρώπινης ύπαρξης. Εμβαθύνοντας στα ψυχικά χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που τον κάνουν ταυτόχρονα ευχάριστο και απεχθή, ρήτορα και φαφλατά, κακότροπο και ευσυγκίνητο, αναζητάμε να κατανοήσουμε την πραγματική φύση του ανθρώπου. Ο Φάλσταφ γίνεται καθρέφτης του εαυτού μας και τολμά να πει δυνατά τις μύχιες σκέψεις μας, εκείνες που φροντίζουμε να κρύψουμε στο πλαίσιο της συνύπαρξης. Μέσα από τον παιγνιώδη χαρακτήρα της φάρσας επιχειρούμε να συνθέσουμε ένα σύγχρονο σκηνικό συμβάν, απαλλαγμένο από φοβίες και δογματισμούς.

***

-Με την Ομάδα Rms Mataroa παρουσιάζετε το έργο «Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν». Ποια είναι τα βασικότερα στοιχεία αυτής της παράστασης;

Η προσπάθεια ειλικρινής αναπαράστασης των ανθρώπινων σχέσεων. Όσο γίνεται χωρίς ηθικολογίες.

-Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την Ομάδα Mataroa; Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας και πώς εξελίσσεται;

Παίζουμε μαζί περίπου 10 χρόνια. Η ομάδα για μένα είναι απλά μια αφορμή για να συνεργάζομαι πιο συχνά με αυτά τα παιδιά.

-Η παράσταση αυτή αποτελεί και την πρώτη αναμέτρηση της Ομάδας με το έργο του Σαίξπηρ. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι εσείς προσωπικά έχετε έρθει στο παρελθόν σε επαφή με το έργο του συγγραφέα, πώς κρίνετε την τωρινή σας εμπειρία;

Δεν μου αρέσει η λέξη αναμέτρηση. Ο Σαίξπηρ έχει γράψει έργα – πλανήτες. Κάθε φορά που προσπαθείς να πεις τα λόγια του ανακαλύπτεις καινούργια νοήματα για τον άνθρωπο και την φύση. Δουλέψαμε αρκετό καιρό την απόδοση του κειμένου. Αυτή η εργασία δημιούργησε μια φόρμα. Μία φόρμα πάντα ψάχνεις στον Σαίξπηρ. Πώς στο καλό να καταφέρω να εκφράσω αυτά τα νοήματα.

-Θέλετε να μας μιλήσετε για τον δικό σας ρόλο;

Είμαι ο Τζων Φάλσταφ. Είναι ο Σωκράτης του υποκόσμου. Είναι ένας πνευματικός άνθρωπος που χλευάζει όλα τα ανούσια. Φαίνεται απατεώνας, κομπιναδόρος. Αλλά η αντίληψή του για τον κόσμο είναι πολύ κοντά σε αυτή του Άμλετ. Αν ο Άμλετ δεν είχε δει το φάντασμα του πατέρα του θα ήταν ο Φάλσταφ. Για τον Φάλσταφ όλα είναι παιχνίδι αλλά όχι γιατί είναι βλάκας, επειδή αυτή είναι η απάντηση του σε όλα τα ερωτήματα.

-Θα λέγατε ότι, κατά κάποιον τρόπο, η κωμωδία μας δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε για πράγματα που θα ήταν δύσκολο να προσεγγίσουμε διαφορετικά;

Η κωμωδία δεν υπάρχει. Ονομάζουμε κωμωδία την τραγική ειρωνεία της ύπαρξής μας. Ποια είναι αυτή; Πώς μας φέρνουν στη ζωή χωρίς να μας ρωτήσουν, στην αρχή μας αρέσει αλλά μετά μαθαίνουμε πως πεθαίνουμε, και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Αυτό το παράλογο ή με την αυτοκτονία ή με το γέλιο αντέχεται.

-Κατά την άποψή σας, τι καθιστά τον Σαίξπηρ πάντα επίκαιρο;

Πώς επινόησε τον άνθρωπο. Μας έμαθε να εκφράζουμε τις σκέψεις μας. Μας έκανε ανθρώπους.

Διαβάστε επίσης:

«Καμπάνες τα μεσάνυχτα. Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν», από την ομάδα Rms Mataroa στο Θέατρο Τέχνης