Ο «Κατάδικος» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη είναι ένα δυνατό, συναρπαστικό, επίκαιρο πεζογράφημα.  Ο πρόλογος από την Ελλη Κοτσαλίδου.

Λίγα λόγια για τον Κατάδικο 

Το 1919 ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γράφει τον «Κατάδικο», στον οποίο ακτινογραφεί με απόλυτη λεπτομέρεια τις συνθήκες ζωής και τα ήθη της εποχής του. Το πολιτικό σύστημα, η δικαιοσύνη, οι νοοτροπίες της κοινωνίας, οι σχέσεις των δύο φύλων, οι φυλετικές διακρίσεις, η σκληρή αγροτική ζωή, οι προκαταλήψεις… Τίποτα δεν ξεφεύγει από την κριτική ματιά και την υπέροχη πένα του.

Περίληψη

Η Μαργαρίτα και ο αμοραλιστής Πέτρος Πέπονας, το παράνομο ζευγάρι, συναντιέται κρυφά σε μια «απόμερη κατοικιά» επί πέντε χρόνια. Ξαφνικά μια νύχτα δολοφονείται ο άντρας της Μαργαρίτας, ο Γιώργης Αράθυμος, σε έναν απόμερο δρόμο και για το έγκλημα καταδικάζεται ο «ζευγουλάτης» του σπιτιού του Αράθυμου, ο άκακος και υποταγμένος Τουρκόγιαννος. Είναι όμως ο πραγματικός ένοχος για το έγκλημα;

Στο πλαίσιο του κεντρικού μύθου, εμπλέκονται και οι ιστορίες τριών γυναικείων μορφών…

Σημαντική θέση στο έργο κατέχει η ψυχολογική απεικόνιση, η εξέλιξη και η εμβάθυνση τόσο του παράφορου και παράνομου ερωτικού πάθους του Πέπονα και της Μαργαρίτας, όσο και η εξιδανικευμένη ερωτική αφοσίωση του Τουρκόγιαννου

 Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Στις 13 Μαρτίου 1872  γεννήθηκε ο πεζογράφος και μεταφραστής Κωνσταντίνος Θεοτόκης, ένας από τους πρόδρομους της σοσιαλιστικής λογοτεχνίας. Πέθανε την 1 Ιουλίου 1923. 

Γόνος πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας με ρίζες στο Βυζάντιο, ο Θεοτόκης επηρεάστηκε από τις σοσιαλιστικές ιδέες. Υπήρξε, εξάλλου, ιδρυτικό μέλος του «Σοσιαλιστικού Ομίλου» της Κέρκυρας.

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1898, μέσα από τις στήλες του περιοδικού «Τέχνη», του Κ. Χατζόπουλου. Στη συνέχεια, δημοσίευσε διηγήματα στο «Διόνυσο» και στο «Νουμά», που είναι εμπνευσμένα από τη ζωή στην Κέρκυρα και από διάφορα ιστορικά γεγονότα. 

Η Κέρκυρα, τόπος γέννησης του ποιητή, είναι σχεδόν πάντα το φόντο στα έργα του.

Ξεπερνώντας πολύ γρήγορα την κλασική ηθογραφία των προκατόχων του, θεωρείται ο εισηγητής μιας ελληνικής πεζογραφίας με κοινωνιολογικές προεκτάσεις.

Ορισμένα από τα γνωστότερα έργα του Θεοτόκη είναι: «Η τιμή και το χρήμα» με έντονες τις σοσιαλιστικές επιρροές, «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους», «Κατάδικος», «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα».