Το ROBA είναι μια παράσταση. Ένα “παιχνίδι”. Είναι όμως και μια πρόσκληση. Μια πρόσκληση που καλεί να αποκαλύψει μερικά πράγματα που μάθαμε στη μακρά, σκληρή, αλλά και θαυματουργή εμπειρία της φροντίδας ενός πολύ κοντινού μέλους της οικογένειάς μας, ενώ παράλληλα ανταποκρινόμασταν δημιουργικά, χτίζοντας έναν καινούργιο κόσμο, εμπνεόμενοι από αυτή την εμπειρία.
Ξεκινήσαμε να χτίζουμε τον κόσμο του ROBA πριν από 4 χρόνια ανταποκρινόμενοι σε δύο απαιτήσεις: την επιθυμία να αναπτύξουμε μια γλώσσα θεάτρου που να συνδυάζει τις εμπειρίες μας στο χορό και το σωματικό θέατρο και την ανάγκη να ανταποκριθούμε δημιουργικά και προσωπικά στην εμπειρία μας από τη φροντίδα του ανθρώπου μας, που “βίωνε” το Πάρκινσον και την Άνοια. Όταν κάποιος κοντινός μας άνθρωπος καταρρέει, οι περισσότεροι από εμάς καταρρέουμε μαζί του. Εξοργιζόμαστε όταν ο άνθρωπός μας δεν καταλαβαίνει πια το πού είναι ή το ποιοι είμαστε, μπερδευόμαστε όταν δεν μπορεί σωματικά, λεκτικά ή διανοητικά να εκφράσει την όποια ανάγκη του, αναστατωνόμαστε και φοβόμαστε να αντικρίσουμε ένα απρόβλεπτο και άρρωστο σώμα, καθώς δεν μπορεί να φέρει εις πέρας τις πιο απλές βασικές λειτουργίες.
Περάσαμε μήνες μελετώντας τις κινήσεις και τις εικόνες που προέκυπταν από τη δική μας έρευνα – προσωπική και επιστημονική – σε πράγματα όπως η ντοπαμίνη, η ιδιοδεκτική αίσθηση, οι χειρονομίες και οι κινήσεις που παρατηρούσαμε μέσα στο σπίτι.
Η εμπειρία του παιχνιδιού και της ερμηνείας αυτών των εμπειριών μας οδήγησε στους σκοτεινούς, μυστηριώδεις, αλλά και συχνά αστείους δρόμους ενός μυαλού που «καταρρέει», αλλά και σε βαθύτερες συζητήσεις για την ασθένεια και την υγεία, το τραγικό και το κωμικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μπορεί κάτι ανησυχητικό να είναι και όμορφο; Μπορεί κανείς να δει τις απρόβλεπτες, ακόμη και ανίατες παθήσεις, μέσα από έναν φακό που ονομάζεται “ομορφιά”; Μπορούμε να πάμε πέρα από το να αποκαλούμε αυτές τις ασθένειες μόνο «τραγικές»; Πώς μπορεί να είναι αυτό δυνατό και γιατί μπορεί να είναι χρήσιμο;
Με την παράστασή μας πιστεύουμε ότι ίσως έχουμε μια «ιστορία» ή ένα «τελετουργικό» που αναδεικνύει τα μυστήρια της ασθένειας και του θανάτου, με έναν όσο γίνεται πιο προκλητικό και παιχνιδιάρικο τρόπο, αλλά ακόμα δεν ξέρουμε πραγματικά τι έχουμε. Παίζουμε με το φως ως ενεργή δύναμη στο χώρο, με την επεξεργασία του ζωντανού ήχου, με μια συλλογή από μάσκες λάτεξ που έχουμε τροποποιήσει και ένα χώρο που διαρκώς αλλάζει … υπάρχει χορός, τραγούδι, χιούμορ, λούπες από κασέτες… ένα είδος καλειδοσκόπιου δημιουργικών γλωσσών που συναντώνται, ελπίζουμε ευτυχώς.
Ταυτόχρονα, ανακαλύψαμε πώς η δημιουργική έρευνα μας βοήθησε να φροντίσουμε τον άνθρωπό μας και ν’ αναπτύξουμε ένα πλαίσιο εργαστηρίων για φροντιστές και για ασθενείς με Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ. Βρήκαμε το χορό, τη μουσική και τα παιχνίδια εξαιρετικά χρήσιμα στη μείωση του στρες κατά τη διαδικασία της “φροντίδας” και στην καλλιέργεια της ευχαρίστησης και της διασκέδασης στις πιο προσωπικές και δύσκολες στιγμές. Τόσοι από εμάς ερχόμαστε κάποια στιγμή αντιμέτωποι με τη φροντίδα αγαπημένων προσώπων, που πάσχουν από κάποια ασθένεια ή καταρρέουν με κάποιον τρόπο και είναι τραγικό το ότι η κοινωνία δεν ξέρει ακόμα πώς να τιμά τη Φροντίδα και τους φροντιστές με πλήρη σεβασμό. Προσωπικά θεωρούμε ότι η δημιουργικότητα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού της Φροντίδας.
Αυτές οι συνθήκες έχουν τόσα πολλά να μας διδάξουν για τις ικανότητές μας και τη θαυματουργή λειτουργία των “μικρών πραγμάτων”. Για παράδειγμα, η οπτική επαφή με τον άλλον είναι τόσο υποτιμημένη. Το να πηγαίνεις στην τουαλέτα είναι δώρο. Το να ταΐζεις τον εαυτό σου με ακρίβεια είναι μια μακρά και σκληρή δεξιότητα που μπορεί και να χάσεις κάποια στιγμή. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι η παράσταση ROBA είναι ταυτόχρονα κάτι βαθιά προσωπικό αλλά και καλλιτεχνικά αφηρημένο. Είμαστε ευγνώμονες για τη χρηματοδότηση του Arts Council of England, για τη συνεργασία με το Clod Ensemble της Αγγλίας, του φίλου και μέντορά μας David Glass και της εξαιρετικά ταλαντούχας ομάδας συνεργατών μας: τον Gary, τον Adam, τη Θάλεια, τη
Μαρία, την Ελίζα, τον Γιώργο, τον Χρήστο, τον Αντώνη, τον Θανάση, τον Μάριο, τη Μαίρη, τον Andrei, την Ευαγγελία που μας βοήθησαν να υλοποιήσουμε αυτό το όνειρό μας.
Διαβάστε επίσης:
ROBA: Mια παράσταση σωματικού θεάτρου από την ομάδα JEUDi στο ΠΛΥΦΑ
