Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης και το Αpolonia – European Art Exchanges,  παρουσιάζει στο χώρο Latterie στο Στρασβούργο

… τρεις Ρεθύμνιους εικαστικούς καλλιτέχνες και ένα συνθέτη, στην έκθεση με τίτλο «Κοσμογραφίες» που εγκαινιάζεται στις 22 Οκτωβρίου 2012.

Νίκος Αλεξίου “Πύλη Α”
Γιώργος Γυπαράκης “Άγονη Γραμμή – Non Profit Line”
Παύλος Φυσάκης “Land Ends”

 
Γιώργος Κουμεντάκης “Μεσόγειος Έρημος”
Επιμέλεια: Μαρία Μαραγκού, Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Το έργο των Ρεθύμνιων διεθνών καλλιτεχνών που παρουσιάζεται στο Στρασβούργο, διαθέτει την ιδιαιτερότητα της συνομιλίας των υλικών και το ειδικό βάρος της πνευματικότητάς τους.

Πρόκειται για τους καλλιτέχνες Νίκο Αλεξίου, Γιώργο Γυπαράκη, Παύλο Φυσάκη, των οποίων οι ατομικές εκθέσεις έχουν ήδη παρουσιαστεί στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης και τον συνθέτη Γιώργο Κουμεντάκη με μουσικό performance το βράδυ των εγκαινίων που στη συνέχεια θα παραμείνει σε ηλεκτρονική μορφή στον εκθεσιακό χώρο ως μέρος της εικαστικής παρουσίας.

Η επιμέλεια της έκθεσης είναι της Μαρίας Μαραγκού, Κριτικός Τέχνης και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης και του Δημήτρη Κωνσταντινίδη, Διευθυντή του Apollonia.

Συγκεκριμένα στο Στρασβούργο παρουσιάζονται:Η έκθεση του Νίκου Αλεξίου, “Πύλη Α” που παίρνει τον τίτλο της από το γεγονός ότι το Ρέθυμνο υπήρξε η πρώτη Πύλη – πέρασμα στη ζωή και την τέχνη του σημαντικότατου καλλιτέχνη που δούλεψε με την ίδια ευαισθησία σε πρωτογενή υλικά, καλάμι, χαρτί ή στον υπολογιστή.

Ο κύριος κορμός της έκθεσης είναι η “Μελέτη” για το πλακόστρωτο της Μονής Ιβήρων καθώς και ο χάρτης της ίδιας Μονής. Μία μνημειακή σε όγκο και περιεχόμενο δουλειά που ξεκινάει το 2003 και κορυφώνεται το 2007 στο Ελληνικό Περίπτερο της Biennale Βενετίας.

Στο πλαίσιο της έκθεσης ίχνη του παρελθόντος με το “Ηλιακό Σπίτι”, έργο της Μόνιμης Συλλογής του Μ.Σ.Τ. Κρήτης (από τη σειρά της δεκαετίας του 1990) και εκείνα του μέλλοντος “Βέλος” (από τη σειρά του 2008).

 
Η έκθεση του Γιώργου Γυπαράκη, “Άγονη Γραμμή – Non Profit Line”. Παρουσιάζει ένα ιδεατό νησί όπου ο επισκέπτης εξαναγκάζεται να πειθαρχήσει το σώμα στην έλλειψη υλικής απασχόλησης και διαρκούς κοινωνικής περιπλάνησης.