Καθηγητής στο τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων μετά από 15 σχεδόν χρόνια επανέρχεται με μία έκθεση υπενθυμίζοντας ότι το φυσικό φως και η τέχνη βρίσκονται σε μία συνεχή αλληλεπίδραση. Ο Κώστας Δικέφαλος ακολουθώντας το μοτίβο «το έργο ζει με το φως» καταρρίπτει τον μύθο ότι η γλυπτική αποκλείει κάθε συναισθηματισμό, εφόσον το φως είναι μορφή ενέργειας και πηγή ζωής.
Καταγράφοντας τις σκέψεις του Δικέφαλου «η γλυπτική είναι ένα μέσο έκφρασης και δημιουργίας, είναι το πάντρεμα της ύλης με την σκέψη και το συναίσθημα, μία γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στον τεχνίτη-δεξιοτέχνη και στον θεατή. Αυτή είναι η Εικαστικη Γλώσσα, την οποία θα πρέπει να έχει καθαρά διαμορφωμένη το έργο και τα γλυπτικά μέσα που χρησιμοποιεί στην διαμόρφωση της συγκεκριμένης γλώσσας να είναι αποκρυσταλλωμένα. Αυτό σημαίνει ότι ο δημιουργός γλύπτης έχει βαθιά γνώση της γλώσσας των σχημάτων και της σχέσης της με τα βαθύτερα νοήματα. Θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά, για το πώς αυτή η γλώσσα των σχημάτων επηρεάζεται από τις ιδιότητες και ιδιαιτερότητες των υλικών, από την συνομιλία των συγκεκριμένων υλικών με το φως, την σημασία της κλίμακας σε σχέση με το περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος και τέλος την παιδεία που κατέχει το κοινό του για την κατανόηση της εικαστικής γλώσσας».
Λαξεύοντας το μάρμαρο με φως ο Δικέφαλος επαναπροσδιορίζει την έννοια της γλυπτικής με κύριες προϋποθέσεις την αρμονία, την ισορροπία και την οπτική συμμετρία. Επιδιώκει την απόδοση της καθαρής φόρμας και δημιουργεί βιόμορφες, γεωμετρικές ή αεροδυναμικές, εκμεταλλευόμενος την φύση των υλικών του. Οι συνθέσεις αυτές, άλλοτε συμπαγείς και άλλοτε με κενά σε καίρια σημεία, εκτείνονται κατακόρυφα ή οριζόντια και επιτρέπουν στο φως να διατρέξει τις επιφάνειες και να προβάλει τους όγκους, ενώ συχνά υποβάλλουν την εντύπωση μιας συνεχούς κίνησης.
Η αείμνηστη Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα έγραψε για τον αγαπημένο της μαθητή, που αφοσιώθηκε στον δύσκολο δρόμο της γλυπτικής και συνάμα οδηγήθηκε κοντά στα διδάγματα των μεγάλων δασκάλων: «Η σχέση αυτή για τον Δικέφαλο είναι ερωτική, είναι σχέση πάθους. Οι γλαφυρές μορφές που γεννιούνται από την σμίλη του, ανήκουν σ΄ έναν μοντέρνο κλασικισμό. Ο χώρος γύρω τους λειτουργεί ως όριο, αγκαλιάζει τη φόρμα χωρίς να την αφήνει να «διαχυθεί». Οι πλαστικές μορφές του Δικέφαλου αποκλείουν εκ προοιμίου την ασχήμια, την παραμόρφωση, τους εντυπωσιακούς αιφνιδιασμούς. Ο γλύπτης ερμηνεύει το φως όπως οι αρχαίοι ομότεχνοί του με ανάλαφρους αναπαλμούς που γράφουν τον βηματισμό του πάνω στην πλαστική επιφάνεια με αβρότητα ενώ, όπου απαιτεί η σύνθεση, μια βαθιά αυλακιά δημιουργεί την ένταση της σκιάς».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Και καταλήγει χαρακτηριστικά: «Ο Κώστας Δικέφαλος είναι ένας δημιουργός του καιρού μας που κατάφερε να διασώσει και να υπηρετήσει δυο αξίες που τελούν υπό εξαφάνιση: την εντιμότητα του τεχνίτη και το πάθος για την ωραία μορφή. Καρπός αυτής της ιερογαμίας είναι ένα έργο σύγχρονο, άρτιο από τεχνική άποψη και ευφρόσυνα ωραίο».
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Μάρμαρο Πεντέλης, 12 x 73 x 10εκ.