Κώστας Φλωκατούλας: Θα ήθελα όταν μεγαλώσω να μεταμορφωθώ σε “Αλεπού Αισωπού”

Ο Κώστας Φλωκατούλας, αυτήν την περίοδο συναντιέται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με έναν διαφορετικό ήρωα. Με έναν ήρωα που θυμόμαστε όλοι από τα παιδικά μας χρόνια, όταν διαβάζαμε τους μύθους του Αισώπου: την πονηρή και σκανδαλιάρα Αλεπού.

Επ’ ευκαιρίας της συγκεκριμένης παράστασης, που γοητεύει μικρούς και μεγάλους, μας μιλά για το παιδικό θέατρο, αλλά και τον Αίσωπο, τον μεγαλύτερο παραμυθά, ενώ αποκαλύπτει ότι μεγαλώνοντας θα ήθελε επί της ουσίας να μεταμορφωθεί σε αυτόν τον χαρακτήρα που τον συγκινεί ακόμη!

– H «Αλεπού Αισώπου» ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μιλήστε μας για την παράσταση και τον βασικό ρόλο που ερμηνεύετε σε αυτήν.

Η παράσταση- Αλεπού Αισωπού-παίζεται κάθε Κυριακή στις 2 το μεσημέρι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η παράσταση πραγματεύεται 7 μύθους του Αισώπου μέσα από τα μάτια της Αλεπούς  του πιο γνωστού και ραδιούργου ήρωα του Αισώπου. Διαβάζοντας κανείς τους μύθους έχει την αίσθηση ότι πίσω από την γραφή του Αισώπου υπάρχει μια πονηρή και ραδιούργα σκέψη που θυμίζει έντονα συμπεριφορά και χαρακτήρα αλεπούς. Ακόμα και σε μύθους που δεν συμμετέχει η αλεπού έχουμε την αίσθηση ότι η αλεπού είναι εκεί και παρακολουθεί πίσω από κάποιο δέντρο μέσα στο δάσος. Εκεί στηρίχθηκε η αρχική ιδέα του έργου-Αλεπού-Αισωπού.Η παράσταση έχει διανθιστεί με πολλή μουσική με μοντέρνο και κλασικό χορό με χορωδία και ζωντανή ορχήστρα από παιδιά και με ταχυδακτυλουργίες. Δηλαδή με τα αγαπημένα θεάματα των παιδιών. Και όλα αυτά υπό την σκέπην μιας παράστασης θεάτρου.Σ τη παράσταση αυτή εγώ προσπαθώ να ερμηνεύσω την Αλεπού δηλαδή το δαιμόνιο πνεύμα του Αισώπου.

– Ποια είναι τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει ο Αίσωπος μέσα από τις ιστορίες του και πώς επικοινωνούνται αυτά προς τους μικρούς μας φίλους;

Τα μηνύματα του Αισώπου είναι αυτά που προσλαμβάνει κανείς διαβαζοντάς τα. Ο τρόπος που επικοινωνούνται αυτά προς τους μικρούς μας φίλους γίνεται με το μαγικό ραβδάκι του Θεάτρου.Με έναν πιο άμεσο τρόπο απ το διάβασμα. Αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Κάπου χάνεις αλλά και κάπου κερδίζεις όταν μεταφέρεις ένα κείμενο που δεν είναι θεατρικό.

– Πώς μπορεί μία παιδική παράσταση να είναι εκπαιδευτική, μα και διασκεδαστική, ώστε να κρατά το ενδιαφέρον των παιδιών;

Μια παιδική παράσταση δεν πρέπει να είναι ούτε εκπαιδευτική ούτε διδαχτική για να κρατά το ενδιαφέρον των παιδιών. Πρέπει να είναι επικοινωνιακή. Ειναι σα να λέμε στα παιδιά- εμείς οι μεγάλοι που τα ξέρουμε όλα-πως είναι ο κόσμος. Είναι σα να τα ξέρουμε όλα και πρέπει να τα μάθουμε και στα παιδιά. Είναι ότι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά και δυστυχώς αυτό συμβαίνει με τις παιδικές παραστάσεις. Στη δική μας παράσταση προσπαθήσαμε να το αποφύγουμε και ελπίζω να το καταφέραμε. Γι αυτό και δεν με γοητεύει πολύ το παιδικό θέατρο αυτου του είδους. Απεχθάνομαι τον διδακτισμό και την εκπαίδευση ιδίως από τους μεγάλους και τους ιθίνοντες.

– Στο μέλλον, σε ποιους ήρωες των παιδικών σας χρόνων θα θέλατε να μεταμορφωθείτε ιδανικά;

Θα ήθελα όταν μεγαλώσω να μεταμορφωθώ σε Αλεπού Αισωπού. Σ αυτόν τον ήρωα των παιδικών μου χρόνων που με διδάσκει και με εκπαιδεύει με τον ανάποδο τρόπο.

Καλήν Αντάμωση!

Η παράσταση “Αλεπού Αισώπου” ανεβαίνει κάθε Κυριακή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.