Περνώντας μέσα από μία τρύπα στον τοίχο, εισερχόμαστε στον κόσμο της Κούλας Σαββίδου, μίας ερημίτισσας καλλιτέχνιδος που ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Αν και σπούδασε ζωγραφική, το κύριο μέσον της είναι η γλυπτική. Το έργο της καθορίζεται από συνθέσεις υλικών που έχει βρει η ίδια μαζί με άλλα που σμιλεύει και δημιουργεί με γύψο, ξύλο και μέταλλο. Ως υπερρεαλίστρια, δημιουργεί μυθολογικά πλάσματα σε συμβολικούς σχηματισμούς που υπερβαίνουν τον χρόνο. Είναι τιμή μας να παρουσιάσουμε ένα σύνολο έργων από τη σειρά Των μοναχικών διάβαση αδιάβατων μονοπατιών, η οποία δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’90, αποτελούμενη από μορφές, ακέραιες και εύθραυστες, μισές άνθρωποι και μισές πουλιά, σαν χαμένες ψυχές, εγκλωβισμένες στον αέναο κύκλο της ζωής.
Για την πρώτη της έκθεση στη Rodeo, η Κούλα Σαββίδου παρουσιάζει ένα σύνολο γλυπτών έργων, από την περίοδο 1990-2021 μαζί με κάποια επιτοίχια έργα. Ορισμένα από τα έργα που εκτίθενται εδώ προέρχονται από την ατομική της έκθεση Των Μοναχικών Διάβαση Αδιάβατων Μονοπατιών, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Diaspro Art Centre στη Λευκωσία, το 1995.
Το έργο της χαρακτηρίζεται από έναν συνδυασμό λεπτών στοιχείων ή υλικών που παράγουν επικά, μυθολογικά πλάσματα, αν διακυβεύεται το ζήτημα της απεικόνισης. Δημιουργεί έργα υψηλής ευαισθησίας από βαριά, αιχμηρά και βίαια αντικείμενα.
Συνδυάζοντας ετερόκλιτα και φορτισμένα στοιχεία, μιλάει, παράλληλα, για μύθους, αρχαίες γυναικείες ιστορίες μεταμόρφωσης, μητρότητας και τεκνοποίησης, αλλά και για την ανικανότητα μίας κοινωνίας να αναγνωρίσει τον καλλιτέχνη και να τον ορίσει ως ένα υπεύθυνο μέσο που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την «αισθητηριακή φρενίτιδα» της εποχής μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα γλυπτά της είναι σχεδόν πάντα σε γήινους τόνους, της γης που τη λούζει το έντονο φως του ήλιου, του φεγγαριού και των αστεριών.
Η μεταμόρφωση της Σαββίδου συμβαίνει σε απομόνωση και αυτό ακριβώς δίνει μορφή σε αυτές τις μορφές που στέκονται και περιμένουν μία νέα ζωή. Σαν πρόσφυγες σε φυγή, αυτά τα σώματα αλλάζουν δέρμα, ταυτότητα και εν τέλει μεταμορφώνονται.
Photo Credit: Άποψη εγκατάστασης, Χρόνος. Και χρόνος ξανά, Rodeo, Πειραιάς, 2022, Φωτογραφία: Στάθης Μαμαλάκης