Το Χοροθέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την παράσταση «to Lose Lautrec» στο Βασιλικό …
Θέατρο, σε χορογραφία-σκηνοθεσία sinequanon. Πρόκειται για μια συνάντηση του σύγχρονου χορού με το καμπαρέ, όπως αυτό αποτυπώνεται στο έργο του εικαστικού καλλιτέχνη Τουλούζ Λωτρέκ (1864-1901).
Για τις ανάγκες της παράστασης, η πρεμιέρα της οποίας θα δοθεί την Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010, θα συμπράξουν εννέα χορευτές, δύο μουσικοί και δέκα τρεις ηθοποιοί από το δυναμικό του ΚΘΒΕ, ενώ η belle époque του τέλους του 19ου αιώνα θα ζωντανέψει στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου.
“…Λίγοι καλλιτέχνες πίστεψαν όσο ο Λωτρέκ στην οπτική αλήθεια του κόσμου που μας περιβάλλει και στην ικανότητα του ανθρώπου να την κατανοήσει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αν απεικονίζει την ορατή πραγματικότητα σαν καλλιτεχνικό γεγονός, αν η γοητεία των ζωγραφισμένων εικόνων του –τόσο τολμηρών και τέτοιας υποδειγματικής εφευρετικότητας και ζωντάνιας– είναι η γοητεία της μεγάλης ζωγραφικής, τότε άσχετα με τη φύση των όσων εκφράζονται, όσο εξωτική και παράξενη κι αν είναι, ο έσχατος στόχος του έργου του Λωτρέκ είναι η επανανακάλυψη της γυμνής αλήθειας της ανθρώπινης κίνησης…»
Η τεχνική της τρυφερότητας συναντιέται με την ρευστότητα της κίνησης σε μια χοροθεατρική παράσταση που βασικός πυρήνας της είναι το ντουέτο. Η ατμόσφαιρα ενός μυστηριακού καμπαρέ ζωντανεύει στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου.
Ένα καμπαρέ που ενώνει τους ανθρώπους καταργώντας τους κανόνες της κοινωνικής συμβατικότητας. Εκεί που πέφτουν οι μάσκες, εκεί όπου άνθρωποι – από μποέμ και περιθωριακούς τύπους μέχρι ευυπόληπτους πολίτες- συναντιούνται χωρίς το βάρος της ηθικής, εκεί που τα σώματα αφήνονται ελεύθερα να επικοινωνήσουν μέσα από την κίνηση η οποία ενσωματώνει τις πιο μύχιες επιθυμίες τους.
Ανάλογη είναι και η ζύμωση των συντελεστών της παράστασης. Οι χορευτές χορεύουν με τους ηθοποιούς, οι ηθοποιοί εισάγουν τους χορευτές στον κόσμο της μυθοπλασίας, ενώ η μουσική, που παίζεται ζωντανά κατά τη διάρκεια της παράστασης, καθοδηγεί τα βήματά τους.
«Η βαθιά συμπόνια του Λωτρέκ, παρά την έντονη τάση του για σάτιρα, βασίζεται ακριβώς στην κατανόηση που δείχνει για ό,τι είναι κοινό σε όλους, για την κοινή μοίρα της ύπαρξης. Πρόκειται για ένα χώρο συνάντησης και αδελφοσύνης των ανθρώπων, που είναι χαμένοι και μόνοι στον ορατό κόσμο. Μόνοι με το πεπρωμένο τους».
sinequanon
Η παράσταση «to Lose Lautrec» θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου συνεργασίας του ΚΘΒΕ με το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ., όπου φιλοξενείται έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Τουλούζ Λωτρέκ.
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά)
Παναγιώτα Αλεξίου, Λουκία Βασιλείου, Mπέττυ Δραμισιώτη, Μαρία Καραμήτρη, Άγγελος Καρανικόλας, Δημήτρης Καρτόκης, Γιώργος Κοτσιφάκης, Edgen Lame, Κατερίνα Λύκου, Ερμής Μαλκότσης, Χρίστος Νταρακτσής, Δημήτρης Όντος, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Σάκης Πετκίδης, Θάλεια Σκαρλάτου, Δημήτρης Σωτηρίου, Αμαλία Ταταρέα, Στέργιος Τζαφέρης, Δροσιά Τριαντάκη, Αλέξης Τσιάμογλου, Μανώλης Φουντούλης, Αντιγόνη Φρυδά.
Παίζουν επί σκηνής οι μουσικοί
Κώστας Παντέλης (ηλεκτρική κιθάρα), Φώτης Σιώτας (βιολί, βιόλα, πλήκτρα, φωνή).
Βιογραφικό sinequanon
Η ομάδα σύγχρονου χορού sinequanon ιδρύεται το 1992 από πέντε απόφοιτους της Κρατικής Σχολής Χορού και δίνει την πρώτη της παράσταση στο παλιό Θέατρο Κήπου της Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς.
Ο αρχικός αυτός πυρήνας μεταφέρεται στη Νέα Υόρκη όπου έρχεται σε επαφή με σύγχρονες τεχνικές χορού όπως alexander technique, contact improvisasion, susan klein technique και με τεχνικές που βασίζονται στην ανατομία και τη φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος.
Δέχονται παραγγελίες έργων από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Ελληνικό Φεστιβάλ, το Centre Culturel Aragon, την Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών (Ρώμη 1999), το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Επίσης, διοργανώνουν δύο διεθνή φεστιβάλ χορού (Travelogue 98 και Taxidromio 99, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης) με προσκεκλημένους νέους αλλά και καθιερωμένους καλλιτέχνες (Mark Tompkins, David Zambrano, Julien Hamilton κ.ά.).
Το 2001, σε μια προσπάθεια ανανέωσης, η ομάδα συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη στη Νύχτα του τράγου, μια παράσταση που φέρνει τον σύγχρονο χορό κοντά στο θέατρο, την αφήγηση, την παραδοσιακή μουσική και το τραγούδι.
To 2004 δέχονται παραγγελία έργου από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες (Αθήνα 2004), αναλαμβάνουν την καλλιτεχνική διεύθυνση του Gala Γυμναστικής (Αθήνα 2004) και συνεργάζονται με το Εθνικό Θέατρο και τον Σωτήρη Χατζάκη στις Βάκχες. Το 2008 εκπροσωπούν τη χώρα στο Έτος Ολυμπιακού Πολιτισμού στην Κίνα (Πεκίνο, Σαγκάη) με την παράσταση Μυστικός δείπνος ενώ το 2009, με την ίδια παράσταση, συμμετέχουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Παλαιστίνης.
Από το 2002 έως το 2009 η sinequanon βρίσκει στέγη στον Κρατήρα, ένα παλιό συνεργείο αυτοκινήτων που μεταμορφώνεται σε αίθουσα σύγχρονου ή παραδοσιακού χορού, ακροβατικών, μπερντέ για καραγκιόζη, χώρο συναυλιών, προβολών, παραστάσεων.
Το 2009 ο Κρατήρας κατεδαφίζεται και η ομάδα μένει άστεγη. Στη δύσκολη εποχή που ζούμε, η ισχύς εν τη ενώσει είναι ο μόνος τρόπος να αμυνθούμε και να συνεχίσουμε την έρευνα πάνω στην τέχνη του χορού. Γι’ αυτό και η sinequanon στηρίζει την ομαδικότητα και την από κοινού λειτουργία των μελών, συνεργατών και φίλων της.
Από το 1995 η ομάδα επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία-χορογραφία: sinequanon
Σκηνικά-κοστούμια-φωτισμοί: Ρίτσαρντ Άντονυ
Μουσική: Sancho 003
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Παρασκευή Ορφανίδου
Οργάνωση παραγωγής: Μarlen Verschuuren