Κυανές θλίψεις: Έκθεση Ζωγραφικής του Απόστολου Κοτούλα

O Απόστολος Κοτούλας προσκαλεί το φιλότεχνο κοινό της Θεσσαλονίκης στην πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής, …

την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010, με τίτλο \”κυανές θλίψεις\” στην Αίθουσα Τέχνης vlassis art gallery, (Βεροίας 6 Άνω Λαδάδικα, τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 20:00).

Ο καλλιτέχνης μας προτρέπει στη θέαση μιας ποιητικής αναπαράστασης της εικόνας που λειτουργεί πολλαπλά και συνδυαστικά σε πολλά εννοιολογικά επίπεδα ταυτόχρονα. Απουσία χρόνου, σιωπή, ερημικά τοπία, δέντρα γυμνά, θραύσματα θανάτου, υπολείματα ζωής, χάσμα φύσης και πολιτισμού.

Για τη ζωγραφική του Απόστολου Κοτούλα, ο συγγραφέας κι εκδότης Γιώργος Αλισάνογλου σημειώνει: τα σχεδόν εξπρεσσιονιστικά τοπία του είναι η ποιητική ματιά ενός δημιουργού \”εν κρίσει\” – δέντρα να πολλαπλασιάζουν δέντρα, στάχτη να γεννάει στάχτη, η εικονική πραγματικότητα της φθοράς και της αποξένωσης, φύσει αλλοτριωτική και ρημαγμένη.

Ο Κοτούλας αντιλαμβάνεται τη ζωγραφική ως υπαρξιακή αναζήτηση μέσα από την αναγνώριση του εαυτού του στη φύση.  Τα τοπία του δεν δίνουν το στίγμα μιας συγκεκριμένης περιοχής κι έτσι λειτουργούν διαισθητικά ως έντεχνες αφαιρέσεις από την υλική πραγματικότητα και από την καθημερινότητα ενώ ταυτόχρονα υπαινίσσονται τη μυστηριακή και μυστηριώδη συνθήκη του συμπαντικού ρυθμού.

Τα δέντρα, τα δάση και οι ερημότοποι του Κοτούλα παρότι μυρίζουν εγκατάλειψη και θάνατο, δεν σε εγκαταλείπουν\’ η αμφησημία τους σε αγγίζει σαν φυσική εμπειρία ζωής που συνθέτει μια πρόκληση συμμετοχής σ\’ αυτή την τελική ευεργετική σιωπή – που είναι η ίδια η μοίρα του εαυτού και του κάθε ανθρώπου χωριστά.
  
Ο Ιστορικός Τέχνης Γιάννης Μπόλης που επιμελείται την έκθεση, αναφέρει: στις συνθέσεις του Απόστολου Κοτούλα σημείο εκκίνησης και έμπνευσης αποτελεί η οπτική πραγματικότητα, την οποία μεταπλάθει σ’ ένα δυναμικό και ρυθμικό χρωματικό σύνολο.

Ο ζωγράφος, με ενάργεια, ειλικρίνεια και υπαινικτική διάθεση, επιθυμεί να απεικονίσει ιδέες και συναισθήματα, συγκινήσεις και ψυχικές καταστάσεις, να αφηγηθεί εικαστικά προσωπικές ιστορίες, να μιλήσει μέσα από το κοινά ορατό για τα όσα διαισθάνεται πέρα απ’ αυτό, να υποβάλλει την αίσθηση του φυσικού χώρου, τη βιωματική σχέση και την επαφή του μ’ αυτόν, να μεταδώσει μια ρομαντική και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μεταφυσική διάσταση.

Τα δέντρα, το δάσος, τα μοναχικά και γυμνά τοπία με τους μακρινούς ορίζοντες επανέρχονται με εμμονή και επιμονή στη δημιουργία του –απεικονίσεις ενός κόσμου, πραγματικού και συνάμα φασματικού, ενός κόσμου που αναδύεται στις παρυφές του ονείρου και της ποίησης και που ζει τη δική του μυστική ζωή, ενός κόσμου, σιωπηλού και ερμητικού, που τον στοιχειώνει η ανθρώπινη απουσία. 

Στα έργα του εισάγει μια ενεργητική και επιλεκτική όραση, κατορθώνοντας να φτάσει σε αξιόλογα αισθητικά αποτελέσματα, που δεν στερούνται εκφραστικής δύναμης.

Τα αφαιρετικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, η πλαστικότητα και η ποικιλία των σχημάτων, η χρωματική κλίμακα βασισμένη στα γαιώδη και τα γκρίζα, η εναλλαγή θερμών και ψυχρών τόνων, οι ισόρροπες διαβαθμίσεις του φωτός και της σκιάς, η ατημέλητη και πληθωρική, κάποιες φορές, ροή της πινελιάς του, η ευαισθησία στην καταγραφή, η χειρονομιακή ένταση και η αυστηρή παρατήρηση αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της δουλειάς του.