Κυριακή πρωί στο Μέγαρο – Στους ρυθμούς του κόσμου με τον Αλέκο Χρηστίδη

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών καλεί το νεανικό κοινό (και όχι μόνο) στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης την Κυριακή …

20 Ιανουαρίου στις 11.30 το πρωί. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει από πρώτο χέρι την ιστορία των πιο χαρακτηριστικών ρυθμών του 20ού αιώνα μέσα από περίφημα έργα κορυφαίων συνθετών: το κλασικό και «νέο» Τάνγκο της Αργεντινής και της Ουρουγουάης – μέσα από την πασίγνωστη «Cumparsita» του Ροντρίγκες και το «Libertango» του Πιατσόλα -, το αμερικάνικο Φοξ τροτ και το Τσάρλεστον ή το Slow fox, σημείο αναφοράς των παλιών χολιγουντιανών ταινιών με πρωταγωνιστές τον Φρεντ Αστέρ και την Τζίντζερ Ρότζερς. Αλλά και γνωστούς ρυθμούς της λάτιν μουσικής όπως τη Ρούμπα με την αφροκουβανέζικη καταγωγή (όπως συμβαίνει με το «Perfidia» του Ντομίνγκες που το κινηματογραφικό κοινό γνώρισε από τις ταινίες του Γουόνγκ Καρ-Γουάι «Ερωτική επιθυμία» και «2046») και την Μερένγκε, τη βραζιλιάνικη Σάμπα («Tico Tico» του ντε Αμπρέου), το Σουίνγκ («Ι Got Rhythm» του Γκέρσουιν) και το Μάμπο («Tequila» του Ντάνιελ Φλόρες). Και φυσικά το Ροκ εν Ρολλ (στο κλίμα του οποίου μας εισάγει το ναπολιτάνικο σατιρικό τραγούδι του Καροσόνε «Tu Vuò Fà l’Americano») και το Τουίστ («What Should I Say» του Ρέι Τσαρλς) που τάραξαν τα νερά της νυχτερινής ζωής στη δεκαετία του ‘60, τη Ντίσκο και το Dance Mix.

Η εκδήλωση εντάσσεται στην εκπαιδευτικού χαρακτήρα Σειρά «Κυριακή Πρωί στο Μέγαρο» που απευθύνεται κυρίως σε νέους ακροατές κι αφορά σε συναυλίες με δημοφιλή έργα.

Το ευρηματικό πρόγραμμα της συναυλίας – που επιμελείται και παρουσιάζει ο διακεκριμένος περκασιονίστας Αλέκος Χρηστίδης – συγκεντρώνει τα πλέον δημοφιλή είδη μουσικής και τους αντίστοιχους χορούς που άνοιξαν το δρόμο και καθόρισαν τον τρόπο έκφρασης της σύγχρονης δημιουργίας σε παγκόσμιο επίπεδο. «Ρυθμούς του κόσμου» που ερμηνεύονται από τον ίδιο (στα ντραμς και τα κρουστά) σε σύμπραξη με την «ταξιδιάρα» μπάντα του, το Voyage Jazz Group με την εξαίρετη τραγουδίστρια Πηνελόπη Τζανετάκη και τους σπουδαίους σολίστες Αντώνη Λαδόπουλο (σαξόφωνο, φλάουτο), Αλέξανδρο Ορφανό (πιάνο), Χρήστο Ζερμπίνο (ακορντεόν), Μάνο Λούτα (κοντραμπάσο), Πέτρο Κούρτη και Αλέξανδρο Ρούπα (κρουστά) καθώς και τους χορευτές Γιάννα Κολεσνίκοβα, Μαριάννα Κονιδάρη, Αλεξάντρ Ραχμέτοφ και Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο.

Χορηγός του κύκλου «Κυριακή Πρωί στο Μέγαρο»

Ο όμιλος Eurobank, στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, προσφέρει δωρεάν εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις του κύκλου «Κυριακή Πρωί στο Μέγαρο», σε σχολεία της επαρχίας.

Η συναυλία ξεκινά στο ρυθμό του παθιασμένου και δυναμικού Τάνγκο (Tango) – που ταυτίζεται με τη μουσική και το χορό της Αργεντινής και της Ουρουγουάης – και συγκεκριμένα, του τραγουδιού-hit της δεκαετίας του ’30 «La Cumparsita» που το 1924 έκανε διάσημο τον Ουρουγουανό μουσικό, συνθέτη και δημοσιογράφο Μάτος Ροντρίγκες (1897-1948) αλλά και του πιο πρόσφατου «Libertango» (1974) του κορυφαίου Αργεντίνου συνθέτη και μπαντονεονίστα Αστορ Πιατσόλα (1921-1992).Το πρώτο κομμάτι, που οι στιχουργοί Ενρίκε Μαρόνι και Πασκουάλ Κοντούρσι μετονόμασαν σε «Si Supieras» («Αν ήξερες») προσθέτοντας κάποιες λέξεις, γνώρισε μέρες δόξας εκείνην την περίοδο στο Μπουένος Αϊρες και πολύ σύντομα κατέκτησε το Παρίσι απ’όπου η φήμη του εξαπλώθηκε στα τέσσερα σημεία του πλανήτη. Σήμερα πια έφτασε να θεωρείται συνώνυμο της κλασικής τάνγκο μουσικής όπως, αντίστοιχα, το «Libertango» σηματοδοτεί τη γέννηση του Νέου Τάνγκο (Tango Nuevo), ενός νέου στυλ τάνγκο που ενσωματώνει στοιχεία της τζαζ και της κλασικής μουσικής.

Ακολουθεί ένα κλασικό δείγμα επιδέξιου Φοξ Τροτ (Foxtrot) – που καθιέρωσε ο Αμερικανός καλλιτέχνης Χάρι Φοξ, χορεύοντάς το στα διαλείμματα των κινηματογραφικών προβολών του θεάτρου New York  – με το δημοφιλές «I Can’t Give You Anything But Love» (1928) του παραγωγικότατου Αμερικανού συνθέτη και στιχουργού Τζίμι ΜακΧιου (1894-1969), συνεργάτη διάσημων Αμερικανών τραγουδιστών (από τον Φρανκ Σινάτρα, την Μπίλι Χολιντέι και την Νίνα Σιμόν έως την Ελλα Φιτζέραλντ και τη Τζούντι Γκάρλαντ). Αλλά και Τσάρλεστον (Charleston) – mainstream χορευτικής μουσικής στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’30 που πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη της Νότιας Καρολίνας – με το «Yes Sir, Yes My Baby» (1925) του Νεοϋορκέζου συνθέτη πολλών επιτυχιών των δεκαετιών ‘10 και ’20 Γουόλτερ Ντόναλντσον (1893-1947).

Στην κατηγορία των «απαλών», τζαζίστικων ρυθμών ανήκει και το Slow Fox, γνωστού από τις ερμηνείες των Φρεντ Αστέρ, Τζίντζερ Ρότζερς και Φρανκ Σινάτρα σε σκηνές από παλιές ταινίες του Χόλλυγουντ, που εδώ εκπροσωπείται από το γνωστό οργανικό κομμάτι «Petit Fleur» (1952) που συνέθεσε ο Αμερικανός σαξοφωνίστας, κλαρινετίστας και συνθέτης Σίντνεϊ Μπέσετ (1897-1959), ένας από τους πρώτους σπουδαίους σολίστες της τζαζ μουσικής.
Στη συνέχεια του προγράμματος το κλίμα αλλάζει με τη βοήθεια πέντε χαρακτηριστών ρυθμών της λάτιν μουσικής. Αρχής γενομένης από την αισθησιακή Ρούμπα (Rhumba) – αστικό ρυθμό, πολύ δημοφιλή στη δεκαετία του ’60, που φέρεται να είναι επηρεασμένος από τους αφρικανικούς χορούς και να σχετίζεται με το είδος της αφροκουβανέζικης μουσικής – «Perfidia» που έγραψε το 1939, στο όνομα της αγάπης και της προδοσίας, ο Μεξικανός τραγουδοποιός Αλμπέρτο Ντομίνγκες (1913-1975) και το κινηματογραφικό κοινό γνώρισε στη διασκευή του βιολιστή Ξαβιέ Κούγκατ όπως αυτή αποτυπώθηκε στις ταινίες του Γουόνγκ Καρ-Γουάι «Οι άγριες μέρες μας», «Ερωτική επιθυμία» και «2046».

Η συνέχεια ανήκει στον γρήγορο ρυθμό Μερένγκε (Merengue) με καταγωγή από τη Δομινικανή Δημοκρατία και το «El Cubachero» του Ραφαέλ Ερνάντες (1892-1965), ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της πορτορικανής λαϊκής μουσικής στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Ενώ θα ακουστεί και το πασίγνωστο «Tico Tico» (1917) του Βραζιλιάνου μουσικού και συνθέτη Χοσέ Γκόμες ντε Αμπρέου (1880-1935): αντιπροσωπευτικό δείγμα Σάμπα (Samba), μουσικής-συμβόλου του κεφιού και της διασκέδασης, που γεννήθηκε στην Αφρική κι αργότερα συνδέθηκε με τη Βραζιλία και το καρναβάλι της. Το λάτιν μέρος της εκδήλωσης περιλαμβάνει ακόμη το τραγούδι «I Got Rhythm» (1930) – σε ρυθμό Σουίνγκ (Swing), είδος που αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του ’30 στις ΗΠΑ αποτελώντας ουσιαστικά τον ενδιάμεσο σταθμό ανάμεσα στην παραδοσιακή και την μοντέρνα τζαζ – του μεγάλου Αμερικανού συνθέτη και πιανίστα της τζαζ Τζωρτζ Γκέρσουιν (1898-1937) καθώς επίσης το «Tequila» που θα ακουστεί σε ρυθμό Μάμπο (Mambo), ένα μείγμα αφρικανικής τζαζ και κουβανέζικης μουσικής.

Το πασίγνωστο κομμάτι – που έγραψε κι ερμήνευσε το 1958 ο «Νονός του Latino rock», Ντάνιελ Φλόρες (1929-2006) – μας εισάγει και στο Ροκ εν Ρολ (Rock ‘n’ Roll) κλίμα του ναπολιτάνικου σατιρικού τραγουδιού «Tu Vuò Fà l’Americano» (1956) του Ιταλού περφόρμερ και τραγουδιστή Ρενάτο Καροσόνε (1920-2001), με ήρωα έναν Ιταλό που θέλοντας να μιμηθεί τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, περνάει τον καιρό του πίνοντας ουίσκυ με σόδα, χορεύοντας ροκ εν ρολ, παίζοντας μπέιζμπολ και καπνίζοντας Κάμελ ενώ την ίδια στιγμή είναι εξαρτημένος οικονομικά από τους γονείς του.

Ακολουθεί το γνωστό Τουίστ (Twist) «What Should I Say» του πρωτοπόρου Αμερικανού Ρέι Τσαρλς (1930-2004) – ενδεικτική σύνθεση του είδους που στη δεκαετία του ’60 τάραξε τα νερά της νυχτερινής ζωής και της ποπ κουλτούρας του Μανχάταν και στη συνέχεια ολόκληρου του κόσμου – όπως και το «Sunny» (1963) του Αμερικανού τραγουδιστή και στιχουργού Μπόμπι Χεμπ (1938-2010) που παραπέμπει στις ρίζες της Ντίσκο (Disco) μουσικής, τη ροκ, σόουλ, μπλουζ και φανκ μουσική που εμπλούτισε με ηχητικά εφέ και φωνητικά. Η εκδήλωση φτάνει στο τέλος της με ένα κομμάτι Dance Mix με σημείο αναφοράς το «¿Quién será?» του Μεξικανού συνθέτη Πάμπλο Ρουίθ (1915-2008) – περισσότερου γνωστού ως «Sway» στην έκδοση που ο Ντιν Μάρτιν ηχογράφησε το 1954.

O Αλέκος Χρηστίδης γεννήθηκε στη Γιουγκοσλαβία. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε μουσικές σπουδές στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Φοίτησε στην «Ειδική Μουσική Ακαδημία του Κιέβου». Συνεργάστηκε με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Νέων του Κιέβου και με την Ορχήστρα Μουσικής Δωματίου της Όπερας και του Μπαλέτου του Κιέβου. Παράλληλα είχε ενεργή παρουσία στο χώρο της τζαζ. Αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο του Κιέβου με δίπλωμα μηχανολόγου κι εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1978, όπου και έλαβε δίπλωμα κρουστών από το Ωδείο Αθηνών (1983, τάξη Νίκου Κορατζίνου). Ως μέλος συγκροτημάτων σύγχρονης μουσικής έχει πάρει μέρος σε συναυλίες και ηχογραφήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό («MIDEM ’87», Νάπολη, Κόμο, Λονδίνο – Φεστιβάλ Ελληνικής Μουσικής, Κάννες, «Μουσικές Ημέρες Ορλεάνης ’87» κ.ά.). Έχει συμπράξει με την Ορχήστρα του Θεάτρου Μπολσόι, με τις Συμφωνικές Ορχήστρες των Καννών και του Βελιγραδίου και με τη Ρουμανική Κρατική Ορχήστρα σε πολλά Φεστιβάλ και μουσικές συναντήσεις («Διεθνείς Ημέρες Μουσικής», Φεστιβάλ Πάτρας, «Δημήτρια», Φεστιβάλ Πεντέλης, «Μουσικός Αύγουστος»). Ο Αλέκος Χρηστίδης είναι ο πρώτος Ελληνας μουσικός που ερμήνευσε την Ψάφπα του Ιάννη Ξενάκη για σόλο κρουστά. Από το 1982 έως το 1987 υπήρξε κορυφαίος στα κρουστά στην Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από το 1987 έως το 1992 υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ ενώ από το 1992 έως σήμερα είναι κορυφαίος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Είναι μέλος της «Διεθνούς Ένωσης Κρουστών Οργάνων» (από το 1981) ενώ διευθύνει τη δική του μπάντα Κλασικής Τζαζ μουσικής «Camerton».