Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης: Short film story

Παραγωγός σημαίνει η «χρηματοδότηση» της δημιουργίας. Αν και ορισμένοι θα έλεγαν με απόλυτη σιγουριά πως η συγκεκριμένη επαγγελματική ιδιότητα δεν κρύβει κάποιο ρομαντισμό. Εγώ αντικρούω τη γνώμη αυτή και αποφαίνομαι με βάση την εμπειρία μου, ότι έχει. Πιστεύω ότι οι παραγωγοί που δεν έχουν ρομαντική διάθεση είναι αν όχι κακοί παραγωγοί, παραγωγοί που η μόνη τους παράμετρος είναι το χρήμα. Αυτό για εμένα δεν ισχύει. Είναι μια ιδιαίτερη ιστορία.

Αποφάσισα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο γιατί τον αγαπάω περισσότερο από όλα τα άλλα οπτικοακουστικά format. Μπορώ να πω πως έχω αρχίσει να νιώθω κινηματογραφιστής -και την εννοώ αυτή τη λέξη-, καθώς μέσα από το σινεμά βρήκα την μικρού μήκους ταινία, στρέφοντας την προσοχή μου κατά 99% σε αυτό τον τομέα, αφού μέσα από αυτό εκφράζομαι απόλυτα.

Ως σκηνοθέτης και παραγωγός εργάζομαι στο συγκεκριμένο τομέα περίπου 25 χρόνια και ως δημιουργός της εταιρείας t-short, που ασχολείται αποκλειστικά με τις ταινίες μικρού μήκους όχι μόνο ως προς την παραγωγή, αλλά και σ’ ένα πολυδιάστατο πλαίσιο πραγμάτων, έχω μια μεγάλη εμπειρία στο χώρο, κάτι που σημαίνει πως όλη αυτή η σχέση ήθελα να έχει μια ανοδική πορεία σε ό,τι αφορά τη δυναμική της αν μη τι άλλο.

Το βασικό σκεπτικό για τη δημιουργία της ταινίας μεγάλου μήκους «Θετικές Ιστορίες» στηρίζεται στην επιθυμία που έτρεφα από πάντα να συμπληρώσω τη σχέση μου με τις ταινίες και από αυτόνομες μικρές παραγωγές να μπορεί να υπάρξει μία σπονδυλωτή μεγάλου μήκους ταινία. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια η ευκαιρία δόθηκε πέρυσι, όταν με αφορμή το πανελλήνιο συνέδριο για το AIDS ήρθα σε επαφή με την εταιρεία μελέτης και αντιμετώπισης του AIDS, στην οποία πρότεινα την ιδέα μου να δημιουργήσουμε καινούριες ταινίες με θεματική τον ιό, καθώς στο οπτικοακουστικό κομμάτι δεν υπάρχει τέτοιο υλικό.

Αγκάλιασαν την ιδέα και με την υποστήριξη τους, που ήταν ένα διαβατήριο για όλη αυτή την ιστορία, μπήκα στη διαδικασία να δημιουργήσω την ομάδα των 5 νέων σκηνοθετών και των υπολοίπων νέων ανθρώπων που συντέλεσαν στην υλοποίηση αυτής της 70λεπτης ταινίας.

Το να είσαι παραγωγός σε αυτό τον τομέα ταινιών έχει μόνο ρίσκο. Είναι ένα ακριβό «σπορ» ο κινηματογράφος και χρειάζεται υποδομή για να μπορεί κανείς να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο κινηματογράφος είναι επίσης και συνάρτηση του οικονομικού παράγοντα, και με όλη την δυσκολία της κίνησης, της διανομής της ταινίας, που πάσχει στις μέρες μας, μόνο ρίσκο θα μπορούσε να είναι.

Όμως αυτό το ρίσκο έρχεται να αποκτήσει μια άλλη διάσταση, μια διάσταση επιθυμίας. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση βασικό ρόλο παίζει ο ρομαντισμός. Θέλω να κάνω ταινίες περισσότερο από το συρτάρι του ταμείου και για αυτό επιμένω στις ταινίες μικρού μήκους. Το κοινό σαφώς δεν είναι εκπαιδευμένο σε αυτό το είδος ταινιών. Η σχέση αυτή είναι ελλιπής και πιστεύω ότι πρέπει να βρούμε τρόπο να καλύψουμε το κενό για να μπορέσει το ελληνικό κοινό να ανακαλύψει έναν τεράστιο καλλιτεχνικό θησαυρό ταινιών μικρού μήκους, από το 1939 μέχρι και σήμερα. Και είναι άξιον απορίας πως η πολιτεία στέκεται απέναντι σε αυτό το θέμα πρόσκαιρα, παροδικά, επιπόλαια και φευγαλέα.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που έχουν τη δύναμη να βοηθήσουν δεν βλέπουν μακροπρόθεσμα, δε σπέρνουν σήμερα για να δουν την ανθοφορία σε 2 ή 3 χρόνια. Θέλουν σε ό,τι κάνουν να δουν το αποτέλεσμα σήμερα, στα ΜΜΕ, στο ταμείο τους κτλ. Αυτό στη μικρή μήκους ταινία δε πρόκειται να συμβεί. Στο τομέα της ταινίας μικρού μήκους πρέπει να πιστέψεις, να ποντάρεις, να επενδύσεις σε βάθος χρόνου για τις γενιές που είναι τώρα στην 3η τάξη του δημοτικού, για να την γνωρίσουν και να την αγαπήσουν σε δέκα χρόνια από σήμερα.

Info: Ο Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Φοίτησε για ένα έτος στα Τ.Ε.Ι. Λάρισας στο τμήμα Τεχνολόγων Γεωπονίας, ενώ αποφοίτησε από το τμήμα Παρασκευαστών Μικροβιολόγων των Τ.Ε.Ι Αθηνών. Το 1985 αρχίζει η φοίτηση του στη σχολή Σκηνοθεσίας Κιν/φου της Ευγενίας Χατζίκου. Αποφοίτησε το 1990. Το 1990 πέτυχε την εισαγωγή του στη Δραματική σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη. Το καλοκαίρι του 1991 δουλεύει ως ηθοποιός στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Χανίων, στην παράσταση «ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ» σκηνοθεσία Τηλέμαχου Μοδατσάκη. Την περίοδο 1992-1993 δουλεύει με το Θέατρο ΣΤΟΑ στο έργο του Φ. Γκ. Λόρκα “ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ” σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου ερμηνεύοντας το ρόλο του Γαμπρού. Το 1998 κάνει την Διεύθυνση παραγωγής στο σήριαλ του Κώστα Κουτσομύτη «Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ» σε σενάριο της Ντόρας Γιαννακοπούλου για το Mega Chanell.

Τον Δεκέμβριο του 2000 ίδρυσε την Αστική Μη κερδοσκοπική Εταιρεία t-shOrt με αντικείμενο δραστηριοτήτων την ταινία μικρού μήκους και τα «μικρά» καλλιτεχνικά δρώμενα.