Κώστας Δημουλέας – Η Κομμώτρια και ο Θάνατος: λίγα λόγια πριν την παρουσίαση του άλμπουμ στην Αυλαία

«Οι φελλοί επιπλέουν στον αφρό, για να ψάξεις όμως για μαργαριτάρια πρέπει να βουτήξεις στον βυθό», αναφέρει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και η ρήση του ταιριάζει απόλυτα στο τοπίο ορυμαγδού της ελληνικής δισκογραφικής παραγωγής. Να όμως που οι ευκαιρίες για… βουτιά δεν έχουν εκλείψει παντελώς. Μία από αυτές τις περιπτώσεις, μία από αυτές τις σπάνιες ευκαιρίες μας χάρισε προ ολίγων μηνών ο συνθέτης Κώστας Δημουλέας με την πρώτη δουλειά του, αποτελούμενη από τραγούδια, που τιτλοφορείται «Η Κομμώτρια και ο Θάνατος». Τραγούδια; Ναι, υπό την έννοια ενός μέρους της τραγωδίας. Μάλιστα, γεννημένα μέσα από την ποίηση. Μελοποιημένη ποίηση και όχι της ευκολίας, παρά της βουτιάς και μάλιστα στα βαθιά. Μελοποιημένη ποίηση των Ηλία Λάγιου και Γιώργου Κοροπούλη. «Βαθιές» και οι ερμηνείες. Τραγουδιστών (ή και τραγωδών, αν θέλετε, γιατί σε αυτό το επίπεδο στέκονται) και μουσικών. Πώς να μην πάει το μάτι και πώς να μην σταθεί το αυτί σε μια πολύ ξεχωριστή από αυτές; Η Σωτηρία Λεονάρδου βιώνει εδώ μοναδική καλλιτεχνική ταύτιση. Δυο λόγια εκμαιεύσαμε από τον συνθέτη, Κώστα Δημουλέα και τα υπόλοιπα στην παρουσίαση του έργο, στις 5 Ιουνίου στην «Αυλαία»…

Συνέντευξη: Σωτήρης Μπέκας

Σωτήρης Μπέκας: Τι ακριβώς είναι «Η Κομμώτρια και ο Θάνατος»;

Κώστας Δημουλέας: Είναι μια σειρά μελοποιημένων ποιημάτων των Ηλία Λάγιου και Γιώργου Κοροπούλη. Είναι ένα σύνολο μουσικής και ποίησης που δουλεύουν περισσότερο ως μικρά θεατρικά μονόπρακτα παρά ως τραγούδια.  Η άποψη μου είναι πως σε ένα ποίημα μπορείς να κάνεις πολύ λίγα πράγματα για να το συμπληρώσεις μουσικά. Από μόνο του πρέπει να είναι ικανό να σταθεί αυτόνομα, κάτι που στην περίπτωση των παραπάνω ποιητών ισχύει  έτσι κι αλλιώς. Εγώ λοιπόν αυτό που μου έμενε να κάνω ήταν να χρωματίσω είτε τις εικόνες που έβγαζε ή να φτιάξω ένα μουσικό περιβάλλον σαν σκηνικό που θα μπορούσε να ακουστεί ένας τέτοιος λόγος  ή σε κάποιες περιπτώσεις να μεγιστοποιήσω το συναίσθημα που προκαλούσε.

Σ.Μπ.: Γιατί επιλέξατε να μελοποιήσετε ποίηση των Λάγιου και Κοροπούλη;
Κ.Δ.: Επειδή η ποίηση τους σκάβει αρκετά βαθιά μέσα μας. Ο καθένας μας μπορεί να βρει ένα δικό του κομμάτι μέσα σε αυτά τα ποιήματα. Είναι μια «πραγματεία» στις ανθρώπινες αδυναμίες σε πρώτο πρόσωπο.

Σ.Μπ.: Η Σωτηρία Λεονάρδου έχει πει για τη δουλειά αυτή ότι απέκτησε βιωματική σχέση μαζί της. Εσείς πως ζήσατε τη συνεργασία με τη Σ. Λεονάρδου;

Κ.Δ.: Ήταν ένα ωραίο ταξίδι. Κάναμε πολύ ωραίες κουβέντες μέχρι να κατανοήσουμε προς τα που πρέπει να κινηθούμε ερμηνευτικά, και περάσαμε καταπληκτικά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και των προβών μέχρι να μπούμε στο στούντιο. Η Σωτηρία είναι πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος.

Σ.Μπ.: Ζούμε σε ένα περιβάλλον που γίνεται σκληρότερο μέρα με τη μέρα και κυρίως αποδομεί τους δεσμούς με το παρελθόν. Που βρίσκονται μέσα σε αυτό το περιβάλλον «Η Κομμώτρια και ο Θάνατος»;

Κ.Δ.:Στην πραγματικότητα είναι προϊόν αυτής της μεταλλαγής του περιβάλλοντος που περιγράφεις. Περιγράφει την εποχή όχι μέσα από τα γεγονότα της, αλλά μέσα από τον συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν.

Σ.Μπ.: Το έργο βρίθει από σουρεάλ, αλλά εμβληματικούς χαρακτήρες. Σε ποιο βαθμό κατεύθυναν τη μουσική σου γραφή και πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να ερμηνεύσεις ο ίδιος κάποιους από αυτούς;

Κ.Δ.: Η ερμηνεία είναι ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο ούτως ή άλλως. Πόσο μάλλον για έναν άνθρωπο σαν και μένα  που δεν είχε ξαναβρεθεί σε αυτή τη θέση. Τώρα όσο για τη μουσική, ήταν αναπόφευκτο να καθοριστεί από τους χαρακτήρες. Περιστρέφεται γύρω από αυτούς.

Σ.Μπ.: Σε τι πλαίσιο θα κινηθεί η παρουσίαση του cd στη μουσική σκηνή «Αυλαία»;

Κ.Δ.: Δεν έχει ολοκληρωθεί  η συνολική εικόνα στο κεφάλι μου ακόμα . Με μια ομάδα εξαιρετικών μουσικών θα παίξουμε ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς και θα τη περιστοιχίσουμε με κάποια video και κάποιες θεατρικές ερμηνείες βασισμένες σε κείμενα των παραπάνω ποιητών. Το έργο, έχω την αίσθηση πως  δεν τελείωσε στο cd αλλά ακόμα πλάθεται.