Το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ παρουσιάζει το έργο-εγκατάσταση του Κώστα Πανιάρα, «ultra marine» από την Πέμπτη …
15 Δεκεμβρίου 2011.
Στη διάρκεια της καριέρας του, ο Κώστας Πανιάρας, αναπτύσσοντας έναν πλούσιο κώδικα μέσων, κινείται παλινδρομικά από ζωγραφικά σε τρισδιάστατα έργα. Στη διαδικασία της εκάστοτε αλήθειας του, αντανακλάσεις ενός αδιευκρίνιστου εαυτού του και αναδυόμενες μνήμες ενός απώτατου παρελθόντος συμμετέχουν στο εναλλακτικό παιχνίδι της παρουσίας και της απουσίας ‘θέματος’ στην ιδιόμορφη τέχνη του.
Παλαιότερες δημιουργίες του Πανιάρα έχουν υπαινιχθεί τη σχέση του με τη θάλασσα. Αυτή η σχέση, όπως λέει και ο ίδιος, έχει αρχίσει πριν από τη μνήμη του. Εντούτοις, από τη δεκαετία του 1990, μια υδάτινη ρευστότητα αρχίζει να πλημμυρίζει κυριολεκτικά τους πίνακές του. Εύγλωττοι τίτλοι όπως Το Ταξίδι και Η Περιπέτεια επαναλαμβάνονται εκείνη την εποχή, ενώ ο Πανιάρας αρνείται κατηγορηματικά την ιδιότητα του θαλασσογράφου. Τα έργα του, επιμένει, ίσως “συμπλέουν” με την ιδέα της θάλασσας αλλά όχι με την εικόνα της, την οποία εξορκίζει, στα πρόσφατα πολύπτυχά του, με παροξυσμικά καταπράσινα, κατακίτρινα και, πολύ πιο συχνά, με εκτυφλωτικά κατακόκκινα χρώματα που καλούν σε άλλες διαδρομές, μακριά από κάθε “θαλασσοπορία”.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην εγκατάστασή του, ultra marine, στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, κυματοειδή μεταλλικά ελάσματα, με τον ψυχρό υπερ-νατουραλισμό του έτοιμου βιομηχανικού υλικού και χωρίς την παραμικρή επέμβαση του δημιουργού, δίνουν στο έργο μια ανησυχητική “σιωπή” και έναν υπόκωφο υδραργυρικό φωσφορισμό, που παραπέμπουν σε αρχέγονα ερωτηματικά. Το έργο ultra marine πλημμυρίζει τον χώρο μπροστά στον θεατή, υποβλητικό σε σύλληψη και σε μέγεθος και συγχρόνως ριζοσπαστικά λιτό στα μέσα του, επικυρώνοντας την γόνιμη καριέρα του Πανιάρα.
Ο καλλιτέχνης, συνεπής στην επιδίωξη νέων ιδεών και εικόνων, προχωρεί σε ριζική ανανέωση της τέχνης του και παραπέμπει σε μεγάλα αναπάντητα υπαρξιακά ερωτηματικά, προσθέτοντας στο ενεργητικό του το αινιγματικό έργο του, ultra marine.
Απόσπασμα από κείμενο του ποιητή Γιώργου Βέη
