Πώς «ανακυκλώνονται» οι μουσικές ιδέες και δημιουργούνται νέα έργα βασισμένα σε παλαιότερα; Πώς μεταμορφώνονται φυσικά ή ανακυκλώσιμα υλικά αλλά και καθημερινά αντικείμενα σε μουσικά όργανα; Μπορεί η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και το περιβάλλον να αποτελέσει έμπνευση για μια σύνθεση; Μαθητές Γυμνασίου θα συμπράξουν επί σκηνής με τους μουσικούς της Καμεράτα και θα επιχειρήσουν να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα, μέσα από μια διαφορετική πρωινή συναυλία την Κυριακή 20 Μαρτίου 2016 στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, όπου οι νεαροί φίλοι του Μεγάρου θα έρθουν σε επαφή με την έννοια της ανακύκλωσης στη φύση αλλά και στη μουσική. Η συναυλία πραγματοποιείται στο πλαίσιο της Σειράς Κυριακή πρωί στο Μέγαρο.
Στο πρώτο μέρος θα ακουστεί το έργο Vivaldi’s Four Seasons recomposed για σόλο βιολί και ορχήστρα του Μαξ Ρίχτερ. Συμμετέχει ο βιολονίστας Απόλλων Γραμματικόπουλος. Στο πόντιουμ ο Τάσος Συμεωνίδης. Ακολουθεί στο δεύτερο μέρος η σύνθεση Cam-Μedia για ορχήστρα εγχόρδων, ηλεκτρονικό υπολογιστή και ομάδα μαθητών του Αλέξανδρου Μούζα (μουσική σύνθεση και σύλληψη, προετοιμασία μαθητών), ο οποίος θα διευθύνει επίσης την Καμεράτα–Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής. Λαμβάνουν μέρος μαθητές της Γερμανικής Σχολής Αθηνών–Deutsche Schule Athen. Την επιμέλεια και παρουσίαση έχει αναλάβει η Σοφία Τοπούζη.
Καμεράτα–Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής
Μουσική διεύθυνση: Τάσος Συμεωνίδης, Αλέξανδρος Μούζας
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με τη συμμετοχή μαθητών της Γερμανικής Σχολής Αθηνών–Deutsche Schule Athen
Το πρόγραμμα και οι συνθέτες
Max Richter (γενν. 1966), Vivaldi’s Four Seasons recomposed (2012) για σόλο βιολί και ορχήστρα
Ο Μαξ Ρίχτερ είναι ένας από τους σπουδαιότερους και παραγωγικότερους καλλιτέχνες της εποχής μας. Εκτός από συνθέτης, είναι επίσης πιανίστας, παραγωγός και remixer. Oι συνθέσεις του δύσκολα κατηγοριοποιούνται, καθώς επηρεάζονται όχι μόνο από τον Μπαχ αλλά και από την πανκ ροκ και την ambient electronica. Ο ηχητικός κόσμος του συνδυάζει την ακαδημαϊκή κλασική παιδεία (είναι απόφοιτος της Βασιλικής Μουσικής Ακαδημίας και υπήρξε μαθητής του Μπέριο) και τη σύγχρονη τεχνολογία. Η δουλειά του έχει χαρακτηριστεί από έντυπα διεθνούς κύρους «υπερβατική» με «εντυπωσιακό βάθος και ομορφιά». Στο μουσικό του σύμπαν συνυπάρχουν η συγκινητική μελωδικότητα, τα μινιμαλιστικά στοιχεία, οι πρωτοποριακές ηλεκτρονικές τεχνικές και τα ψηφιακά μέσα. Πολυπράγμων και πολυδιάστατος, έχει γράψει όπερες, μπαλέτα, concert music, καθώς και μουσική για τον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση, ενώ έχει δημιουργήσει και εικαστικές εγκαταστάσεις (art & video installations).
Από τις ηχογραφήσεις του –έχει υπογράψει αποκλειστικό συμβόλαιο με την Deutsche Grammophon– ξεχωρίζει το άλμπουμ Recomposed by Max Richter: Vivaldi’s Four Seasons (2012) που κέρδισε το βραβείο ECHO Klassik το 2013. Πρόκειται για μια πανέμορφη ανασύνθεση του δημοφιλέστερου έργου του Βιβάλντι, για «ένα αληθινό έργο τέχνης, ιδιαίτερα ευρηματικό» (Record Review).
Οι Τέσσερις εποχές (1725) του Αντόνιο Βιβάλντι πάντα γοήτευαν τον Ρίχτερ. Όπως λέει ο ίδιος, «είναι ένα πανταχού παρόν κομμάτι που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες δημιουργίες του μουσικού μας τοπίου». Ωστόσο, η ομορφιά του έχει φθαρεί από την υπερβολική χρήση: ακούγεται στα σούπερ μάρκετ, σε διαφημιστικά σποτ αλλά και σε τηλεφωνικά κέντρα ως μελωδία αναμονής! Σκοπός του Ρίχτερ δεν ήταν να αφήσει το δικό του σύγχρονο αποτύπωμα επάνω στην πρωτότυπη σύνθεση, αλλά να ανοίξει έναν νέο διάλογο με τις Τέσσερις εποχές, υιοθετώντας ένα ύφος προσιτό για το κοινό, ένα ύφος που να αντικατοπτρίζει τις αρχικές προθέσεις του συνθέτη: «Ήθελα να εξερευνήσω την παρτιτούρα νότα προς νότα […]. Ένιωθα σαν να σκάβω σε ένα αδαμαντωρυχείο, σαν να πέφτω σε μια απίστευτα πλούσια φλέβα, γεμάτη διαμάντια που δεν μπορούσα να εξορύξω. […] Ήθελα να διεισδύσω στην ουσία της παρτιτούρας, να την ξαναγράψω και να την ανασυνθέσω κυριολεκτικά». Γι’ αυτό και έγραψε ένα εντελώς νέο «υβριδικό» έργο που φέρνει το ευρύ κοινό πιο κοντά σε μια από τις πιο αγαπημένες συνθέσεις της κλασικής μουσικής. Η κατά Ρίχτερ εκδοχή των Τεσσάρων εποχών ηχογραφήθηκε από την Ορχήστρα Δωματίου του Konzerthaus του Βερολίνου, με σολίστ τον βρετανό βιολονίστα Ντάνιελ Χόουπ.
Αλέξανδρος Μούζας (γενν. 1962), Cam-Media (2009) για ορχήστρα εγχόρδων, ηλεκτρονικό υπολογιστή και ομάδα μαθητών.
Από τους πλέον δραστήριους συνθέτες της γενιάς του, o Aλέξανδρος Μούζας ασχολείται ιδιαίτερα με τον συνδυασμό της μουσικής με τις άλλες τέχνες. Έχει δεχτεί πλήθος παραγγελιών για μουσικά έργα και σκηνικές παραγωγές, ενώ έργα του έχουν ερμηνεύσει ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ηχογραφήσεις ορχηστρικών του έργων έχουν εκδοθεί διεθνώς από τη δισκογραφική εταιρεία Naxos.
Μετά την επιτυχημένη πορεία του εκπαιδευτικού προγράμματος Cam-Μedia (Σύλλογος «Οι Φίλοι της Μουσικής» και Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής), ανέλαβε τον σχεδιασμό του S-[cool]-life για μαθητές Γυμνασίου, το οποίο υλοποιήθηκε από το Μέγαρο Μουσικής για δεύτερη χρονιά πέρυσι.
Στο σημείωμά του για το πρόγραμμα της συναυλίας ο Α. Μούζας γράφει: «Το Cam-Media είναι ένα μουσικό έργο συμμετοχικό και διαδραστικό. Συμμετοχικό, γιατί στηρίζεται στην ενεργή συμμετοχή των παιδιών, και διαδραστικό γιατί τα παιδιά έχουν ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος, με κάθε εκτέλεση να είναι διαφορετική και μοναδική. Το έργο αναφέρεται στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και το περιβάλλον του (φύση και φυσικά φαινόμενα, επέμβαση του ανθρώπου, καταστροφές, επικοινωνία, γλώσσα, τεχνολογία, κ.λπ.). Το Cam-Media είναι γραμμένο ειδικά για την Καμεράτα, ενώ η εκτέλεση συνοδεύεται από ηχητικά εφέ, μουσικά περιβάλλοντα και ηλεκτρονικούς ήχους από υπολογιστή επί σκηνής. Οι μαθητές συμμετέχουν, μεταμορφώνοντας σε μουσικά όργανα υλικά της φύσης, ανακυκλώσιμα υλικά, αντικείμενα της καθημερινότητας μέχρι τα κινητά τους τηλέφωνα, ενώ χρησιμοποιούν το σώμα τους ή τη φωνή τους μέσα από το τραγούδι ή την απαγγελία. Οι μαθητές δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουν μουσική, αλλά, με τη βοήθεια απλών οδηγιών, συμπράττουν με τους επαγγελματίες μουσικούς της ορχήστρας».