Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι Μηνάς Καμπιτάκης, Γεωργία Μπλιάτσου, Γεύσω Παπαδάκη, Βάσω Τρίγκα και Αθηνά Χατζή.
Τη διοργάνωση της έκθεσης έχει η Άννα Κοντολέων και την επιμέλεια η Ίρις Κρητικού.
Il reste un bel été
Qui ne craint pas l’automne,
En Méditeranée
Georges Moustaki
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Τα σιωπηλά δωμάτια του νου του Μηνά Καμπιτάκη με τη γαλήνια χρωματική παλέτα και τη νηφάλια προοπτική, μετρούν έρωτες που τελείωσαν, παιδιά που μεγαλώσαν, βεγγέρες που έγιναν πολαρόιντ στο συρταράκι του κομοδίνου, ανθρώπους που δεν είναι πια. Ιχνηλατώντας στον καμβά τα αποτυπώματα της ανθρώπινης κατοίκησης, –τα χαρτόκουτα της μεταφοράς και τα τυλιγμένα τελάρα, τις φθαρμένες ταπετσαρίες, τα φορεμένα ρούχα και τα ξεχασμένα βιβλία, καταμετρώντας τις απώλειες και τις γιορτές, τα έργα του αποτυπώνουν με τρυφερή σχεδιαστική και χρωματική ακρίβεια τις αζήτητες εσοχές μιας ιδιωτικής ενδοχώρας που κρύβει στα σπλάχνα της μικρούς θησαυρούς όρασης και ενσυναίσθησης, μνήμης και αφήγησης.
Οι θερινές πισίνες και τα υπερμεγέθη λουλούδια της Γεωργίας Μπλιάτσου, ακολουθώντας ως έναν βαθμό τις γοργές αφαιρετικές γραμμές και τις λιτές φόρμες της προηγούμενης δουλειάς της, διατηρώντας στοιχεία του στιγμιαίου αλλά χτίζοντας στέρεους όγκους παλλόμενα ανάμεσα στη σκιά και το φως, σχεδιασμένα γοργά και δουλεμένα στη συνέχεια με εκτυφλβωτικό χρώμα, έλκονται από την περιρρέουσα οργανική φόρμα διατηρώντας τη συμπαγή εικονοπλαστική τους τελειότητα και τη δυναμική πρώτη ύλη που επιστρατεύει η ζωγράφος.
Εμμένοντας στη διηνεκή περιπλάνησή της σε έναν τόπο κατάφυτο από τρυφερά κοιτάσματα ποίησης και ανασκάπτοντας τις χαμηλόφωνες μνήμες μιας προσωπικής, εύθραυστης ανθρωπογεωγραφίας, η Γεύσω Παπαδάκη δουλεύει με αρμονική δεξιότητα απτές πάστες ακρυλικού χρώματος, θαρραλέα σβησίματα, οργανικές αφαιρετικές φόρμες και τρισδιάστατες επιθέσεις ύλης στον καμβά επινοώντας ένα μικρό σύμπαν φτιαγμένο από θραυσματικές αλλά εξακολουθητικά ενεργές μνήμες τόπων και ανθρώπων.
Με ορμητικές γραμμές και τολμηρές εκρήξεις χρωμάτων που δουλεύονται με οργανική πάστα, αυθόρμητη ζωηρή γραφή και εύπλαστους λυρικούς όγκους, η Βάσω Τρίγκα οδηγεί τα σύμβολα της ζωγραφικής της πέρα από τα ίδια τα όριά τους, χαρίζοντάς τους τη δροσιά μιας νέας δυνατότητας, συνδέοντάς τα με διαδοχικές πηγαίες ερμηνείες. Το συμπύκνωμα του μεσογειακού τοπίου που ορίζεται από τις μυριάδες διαβαθμίσεις και τονικότητες της μαγικής μπλε ώρας, από τις αφαιρετικές οργανικές φόρμες και τους φωτεινούς αφηγηματικούς πλοχμούς, συναντά εδώ τις θερμές ώχρες της ελληνικής καλοκαιρινής ραστώνης, τις μυθικές θάλασσες ενός λευκού νησιού και τα κεραυνοβόλα ηλιοβασιλέματα του ύστερου θέρους.
Ξεκινώντας από σκόρπιες οπτικές μνήμες και οικείες εικόνες των υπαίθριων λαϊκών αγορών και των αυτοσχέδιων ηλιόλουστων πάγκων με τα πολύχρωμα εμπορεύματα, η Αθηνά Χατζή υιοθετεί κάθε φορά ένα διαφορετικό, δυναμικό σημείο αφετηρίας που της έχει τραβήξει την προσοχή. Οι πρωταγωνιστές των έργων της, κινούμενοι στο γνώριμο καθημερινό τους πεδίο, σχεδιάζονται και αποτυπώνονται με γοργή ευχέρεια στον καμβά. Το θερμό χρώμα της ζωγράφου δουλεύεται ταυτόχρονα ως ύλη και φως, διαλύεται εξαρχής στα βασικά συστατικά του για να εφεύρει μια νέα εύγλωττη συμπύκνωση, συγκρατώντας το αυθεντικό άρωμα της πραγματικότητας και αποκτώντας τις ιδιότητες μιας καθημερινής αυτοσχέδιας χορογραφίας», σημειώνει η Ίρις Κρητικού για τα έργα της έκθεσης.
Studio 265
Στα ιδιόκτητα γραφεία του αρχιτεκτονικού γραφείου Studio 265, το οποίο εδρεύει στην Πάρο και την Αθήνα, και απαρτίζεται από τους αρχιτέκτονες Βαζαίο Πετρόπουλο, Δημήτρη Καρέλη, Νίκο Χατζηδήμο, Στράτο Πανταβό, καθώς και τον πολιτικό μηχανικό Χρήστο Σμυρνή, δημιουργήθηκε από το αρχικό στάδιο του σχεδιασμού τους το 2016 ένας διώροφος χώρος σε συνεργασία με την Άννα Κοντολέων, με την επιθυμία η παρουσία της τέχνης να συνυπάρχει και να συμπορεύεται εξαρχής με την ανάθεση του σχεδιασμού ενός δημόσιου ή ιδιωτικού χώρου.
Φωτογραφία θέματος: Έργο της Γεύσως Παπαδάκη
