She suck’d and suck’d and suck’d the more
Fruits which that unknown orchard bore;
She suck’d until her lips were sore;1
Η γκαλερί The Breeder παρουσίαζει την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου την πρώτη ατομική έκθεση της Σοφίας Στέβη με την γκαλερί με τίτλο Laura & Lizzie.
Η Σοφία Στέβη εμπνέεται για αυτή την νέα σειρά ζωγραφικών έργων από το ποίημα The Goblin Market της Christina Rossetti, πρωταγωνίστριες του οποίου είναι δύο αδερφές, η Laura και η Lizzie, οι οποίες δανείζουν τα ονόματά τους στον τίτλο της έκθεσης. Οι δύο αδερφές επισκέπτονται κάθε βράδυ μια πηγή για να πάρουν νερό. Εκεί, καλικάτζαροι έχουν στήσει μια αγορά και διαλαλούν την πραγμάτια τους, τα πιο λαχταριστά, ζουμερά φρούτα του κόσμου. Παρά τις προσπάθειές τους να αντισταθούν στον πειρασμό που ελλοχεύει, ένα βράδυ η Laura δεν αντέχει και υποκύπτει. Η περιγραφή της σκηνής όπου η Laura απολαμβάνει τα φρούτα είναι άκρως ερωτική.
Από την στιγμή που επιστρέφει στο σπίτι δεν παύει να σκέφτεται αυτή την εμπειρία, με αποτέλεσμα να αρρωστήσει. Aποφασισμένη να σώσει την αδερφή της, η Lizzie παραμερίζει κάθε φόβο και δισταγμό και επισκέπτεται την αγορά για να πάρει κι άλλα φρούτα. Όταν όμως φτάνει εκεί, οι καλλικάντζαροι προσπαθούν να την κάνουν να δοκιμάσει φρούτα με το ζόρι, με την περιγραφή του τι ακολουθεί να παραπέμπει σε βιασμό. Τελικά η Lizzie επιστρέφει στο σπίτι με το πρόσωπό της πασαλειμένο με τους χυμούς των φρούτων που με βία κατανάλωσε, το οποίο και η αδερφή της γλύφει και τελικά επιβιώνει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γραμμένο κατά τη Βικτωριανή εποχή, το έργο της Rossetti μπορεί να θεωρηθεί πρωτοποριακό στο πώς παρουσιάζει τη γυναικεία ύπαρξη, σε σύγκριση πάντα με τα αυστηρά δεδομένα εκείνων των χρόνων. Το ποίημα τελειώνει χωρίς να υπάρχει κάποια τιμωρία, κάποιος χαμένος παράδεισος ή κάποιο ηθικοπλαστικό μήνυμα, αλλά αντίθετα οι αδερφές παντρεύονται και ζούν χαρούμενες. Παρουσιάζεται ένας κόσμος όπου δεν εμφανίζεται πουθενά κάποιος άντρας, παρά μόνο η ιδέα των συζύγων στο τέλος, ενώ υπάρχει και μία σχεδον σιωπηλή παραδοχή της γυναικείας σεξουαλικότητας και αγάπης, ακόμα και μεταξύ των δύο αδερφών.
Ορμώμενη από την ιστορία αυτή, η Στέβη παρουσιάζει μια αφήγηση με κεντρικό άξονα τη γυναίκα ως παρουσία σε μια κοινωνία γεμάτη ταμπού και συμβάσεις, δίνοντας έμφαση στην ερωτική και σεξουαλική της φύση. Η καλλιτέχνης, με τη χρήση μιας προσωπικής πλούσιας σε οικοιοποιημένα σύμβολα ιδιαίτερης εικαστικής γλώσσας μας μεταφέρει σε ένα παράλληλο σύμπαν καθαρά γυναικείο. Με μέσο τη ζωγραφική, η Στέβη εξερευνά τις δυνατότητες της τέχνης, το πώς μπορεί να λειτουργήσει ως κοινωνός συναισθημάτων και σκέψεων, αλλά και τη θέση της ίδιας στην κοινωνία ως καλλιτέχνης και ως γυναίκα, η οποία όπως όλοι μας, αναζητά την προσωπική της αλήθεια.
Η Σοφία Στέβη (Αθήνα 1982) είναι απόφοιτος του Central Saint Martin’s School of Art & Design του Λονδίνου και ζει και εργάζεται στη Αθήνα. Επιλεγμένες εκθέσεις περιλαμβάνουν: Equilibrists, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα σε οργάνωση New Museum, Νέα Υόρκη και Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και επιμέλεια των Massimiliano Gioni, Gary Carrion-Murayari και Helga Christoffersen, (2016), tell me if I am too much, ατομική έκθεση στη ALMA ZEVI Gallery-Lendi Projects, Celerina, Ελβετία (2016), Cuprum (με τους Talisa Lallai και Marlene Starck), Πολιτιστικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου, Λευκωσία, Κύπρος, σε επιμέλεια της Clarissa Tempestini (2016); Aeropagus Königin, Parallel Vienna, Βιέννη, σε επιμέλεια της Jelena Seng (2015), The London Project Goes North, Yorkshire Sculpture Park, (2013); The London Art Book Fair, Whitechapel Gallery, Λονδίνο (2011).