H Highway Productions του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου συνεχίζει την πολύ επιτυχημένη παράσταση ΛΑΧΑΝΑ ΚΑΙ ΧΑΧΑΝΑ THE MUSICAL σε κείμενο/μουσική Τάσου Ιωαννίδη και σκηνοθεσία/χορογραφία Αποστολίας Παπαδαμάκη στο Θέατρο Κάππα.
Από 27 Οκτωβρίου 2013, μικροί και μεγάλοι θα μπορούν να απολαύσουν τη σπουδαία θεατρική πρόταση που τα παιδιά θέλουν να βλέπουν και να ξαναβλέπουν. Τα τραγούδια του Τάσου Ιωαννίδη που ήδη γνωρίζουν και λατρεύουν τα παιδιά, τραγούδια έξυπνα, αστεία και γλυκά, που πέρα από την εκπαιδευτική τους χρησιμότητα είναι και πολύ διασκεδαστικά, αποτέλεσαν το έναυσμα και τη βάση για την παράσταση «Λάχανα και Χάχανα The Musical». O Τάσος Ιωαννίδης έγραψε το πρωτότυπο θεατρικό έργο και με τη συνεργασία της χορογράφου–σκηνοθέτιδας Αποστολίας Παπαδαμάκη, δημιούργησαν μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση. Ένα σύγχρονο και επίκαιρο μιούζικαλ με δράση, φαντασία, γέλιο, χαρά και τραγούδι, με χαρακτήρες πολύ γνώριμους από την καθημερινή ζωή των παιδιών και άλλους φανταστικούς, παρμένους από τον κόσμο του ονείρου.
To Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (10/10/13) έστειλε εκ νέου ενημέρωση στις σχολικές περιφέρειες ότι «η μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «ΛΑΧΑΝΑ ΚΑΙ ΧΑΧΑΝΑ» βασίζεται στα ομώνυμα CD των οποίων το περιεχόμενο έχει κριθεί παιδαγωγικά και επιστημονικά κατάλληλο.»
Η παράσταση πραγματεύεται δύο «φαινομενικά» αντίθετους πόλους: την Τέχνη και την Τεχνολογία, και πώς αυτοί συγκρούονται ή συνομιλούν κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας. Γιατί όταν αυτό που θέλουμε να μάθει το παιδί το κάνουμε τραγούδι, αποκτά χρώμα, γίνεται παιχνίδι, γίνεται μια συναισθηματική εμπειρία. Τότε η μνήμη «ενδίδει» στη μαθησιακή διαδικασία και λειτουργεί με τρόπο «αειθαλή», με ανεξίτηλα χρώματα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ενα πρωτότυπο μιούζικαλ, με εξαιρετικούς συντελεστές, βιντεοπροβολές, με ευφάνταστα σκηνικά από ανακυκλωμένα υλικά, με πολύχρωμα κοστούμια για λαχανοξωτικά, ρομπότ, παπαγάλους, ιπποπόταμους, πεταλούδες, νεράιδες, σε περιπλανήσεις με βαρκούλες, τρενάκια, πατίνια, στο ρυθμό και την μαγεία των τραγουδιών «ΛΑΧΑΝΑ ΚΑΙ ΧΑΧΑΝΑ».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – Μουσική: Τάσος Ιωαννίδης
Σκηνοθεσία – Χορογραφίες: Αποστολία Παπαδαμάκη
Στίχοι: Παυλίνα Παμπούδη
Ενορχήστρωση: Kώστας Γανωσέλλης
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Εικονογράφιση: Βανέσσα Ιωάννου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ανδρονίκη Χριστάκη, Ελίνα Μαντίδη
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Αμβράζης, Κωνσταντίνος-Κάρολος Αρμένης, Θοδωρής Ευστρατιάδης, Ορφέας Ζαφειρόπουλος, Αρης Μπαλής, Ντένης Μακρής, Αλεξάνδρα Χασάνι
Χορεύουν: Μαριάνθη Γκογκάκη, Ειρήνη Τσιμπραγού, Αναστάσης Καναρίδης, Γιάννης Καρούνης
Παραγωγή HIGHWAY PRODUCTIONS (Γιώργος Λυκιαρδόπουλος)
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Φαταουλίδας είναι ο απόλυτος Άρχοντας στη Λαχανοχαχανοχώρα! Μια παιδική φάρσα είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει την ωραία του φωνή και να μην μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του να γίνει λυρικός τραγουδιστής. Αυτό έγινε αφορμή να μισήσει τα παιδιά και να βάλει σκοπό στη ζωή του να πάρει εκδίκηση!
Ένα «μεταλλαγμένο» κινητό τηλέφωνο–δώρο σε κάθε παιδί του σχολείου στη Λαχανοχαχανοχώρα, ήταν ο τρόπος που διάλεξε να δελεάσει τα παιδιά για να πέσουν στην παγίδα του. Αυτό έφερε μύρια όσα κακά, για τα παιδιά και για το σχολείο της Λαχανοχαχανοχώρας. Τα παιδιά έπαψαν να αγαπούν τη μάθηση και ασχολούνται μόνο με τα κινητά τους.
Οι τρεις μικροί ήρωές του έργου, η Χαχανένια, ο Λαχανίδας και ο μικρότερος της παρέας ο Ατσίδας, θα προσπαθήσουν να βρουν λύση στο πρόβλημα και να διασφαλίσουν με το Λαχανομνημόνιο που τα ίδια συντάσσουν ότι η χώρα τους θα γεμίσει σχολεία, τέχνη και ανθρωπιά. Η Νεράιδα του «Γέλιου και της Χαράς» θα τους προτείνει να ψάξουν στην «Κοιλάδα των αηδονιών» για το «Πολύχρωμο Λαχανίδι», που έχει… μαγικές ιδιότητες.
Με ένα χαμόγελο κι ένα τραγούδι στα χείλη, οι τρεις ήρωες, μας ταξιδεύουν παρέα με εννέα ηθοποιούς/χορευτές/μουσικούς, σε μια μαγική περιπλάνηση, πότε στον κόσμο του ονείρου και πότε στη σημερινή πραγματικότητα της τεχνολογίας. Θα καταφέρουν άραγε να βρουν την ισορροπία αυτών των δύο αντίθετων κόσμων, έτσι ώστε η τεχνολογία να υπηρετεί τη δημιουργική τους φαντασία; Θα δούμε! Η μέθοδος «Τραγουδώ και Μαθαίνω», θα γίνει το μαγικό κλειδί. Τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι με την τέχνη σαν όχημα και ιδιαίτερα με το τραγούδι, η μαθησιακή διαδικασία γίνεται παιχνίδι! … Θα καταφέρουν άραγε να πείσουν και τους μεγάλους;
Ιστορικό
Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του συνθέτη Τάσου Ιωαννίδη να μελοποιήσει τα στιχουργήματα του βιβλίου της πρώτης δημοτικού, στην προσπάθειά του να βοηθήσει τη μικρή του κόρη Ερμιόνη να τα αποστηθίσει ευκολότερα, (ή για ν’ ακριβολογούμε, όλα ξεκίνησαν από την Ερμιόνη!). Έτσι γεννήθηκε το πρώτο cd «ΛΑΧΑΝΑ και ΧΑΧΑΝΑ – 24 τραγούδια από το βιβλίο γλώσσας της Α’ Δημοτικού», με τη συμμετοχή της Μαρίας Φαραντούρη, του Ευγένειου Σπαθάρη και του Ηλία Μαμαλάκη, που έμελλε να αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι!
Σαν να μην έφτανε αυτό, άλλη μια καταπληκτική ιδέα ήρθε και σφηνώθηκε στο μυαλό του ευφάνταστου μπαμπά. Σε στίχους της Παυλίνας Παμπούδη και με τη συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη και της Γλυκερίας, έκανε την «Προπαίδεια σε Τραγούδια!» Ναι, ναι, όπως το ακούτε. Και για να μη μείνουν παραπονεμένα τα μικρότερα παιδιά, σύντομα ακολούθησε το «Εδώ νηπιαγωγείο!», με τραγούδια για παιδιά προσχολικής ηλικίας και τη συμμετοχή της Φωτεινής Δάρρα, και του Παντελή Θαλασσινού.
Σημείωμα συγγραφέα – συνθέτη
Η μουσικοθεατρική παράσταση «Λάχανα και χάχανα The Musical» πραγματεύεται δύο «φαι- νομενικά» αντίθετους πόλους: την Τέχνη και την Τεχνολογία, και πώς αυτοί συγκρούονται ή συνομιλούν κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας.
Τα πενήντα εφτά τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται στα τρία CD «Λάχανα και Χάχανα» έγιναν πολύχρωμα λουλούδια που ανθίζουν στις καρδούλες των παιδιών και τους χαρίζουν, εκτός από τις ευωδιές της ψυχΑΓΩΓΙΑΣ και της χαράς, και χρήσιμη γνώση. Γνώση «πολύχρωμη»! Τα παιδιά παίζουν, χορεύουν, παίρνουν μόνα τους υποκριτικούς ρόλους, φαντάζονται και κολυμπούν μέσα στη θάλασσα της γνώσης με αχινούς, παπαγαλοπαπιά, πεταλούδες κι ένα σωρό άλλες εικόνες, για να αράξουν το βράδυ στο λιμανάκι του ύπνου και την άλλη μέρα να θυμούνται το ταξιδάκι τους για πάντα. Όλα αυτά τεκμηριώνονται από όλα όσα ακούω καθημερινά από γονείς και δασκάλους που χρησιμοποιούν τα τραγούδια και αυτό είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα.
Από την άλλη μεριά, η Τεχνολογία είναι ένα «όχημα» που αν χρησιμοποιηθεί από τα παιδιά λανθασμένα, μπορεί να τα οδηγήσει σε επικίνδυνους γκρεμούς. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα, ενέχουν μεγάλους κινδύνους εθισμού και εξάρτησης. Η ευκολία στην πρόσβαση της πληροφορίας μπορεί να γίνει δίκοπο μαχαίρι. Ο εγκέφαλος των παιδιών σιγά σιγά «ξεχνάει» να θυμάται! Όλα είναι διαθέσιμα με ένα κλικ.
Η Τεχνολογία όμως μπορεί να γίνει ένα απεριόριστα χρήσιμο εργαλείο και να υπηρετήσει την παιδΑΓΩΓΙΑ, αν η Τέχνη είναι οδηγός του οχήματος! Το έργο πατάει και στους δύο αυτούς πόλους και «πραγματεύεται» τη συνομιλία τους. Η μυθοπλασιακή διαδικασία για την πραγμάτωση αυτού του στόχου, χρησιμοποιώντας επιλεγμένα τραγούδια από τα «Λάχανα και Χάχανα», δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Τα δρώμενα και τα λεγόμενα έπρεπε να είναι γνώριμα αλλά και ευφάνταστα. Η ιστορία έπρεπε να στηριχτεί πάνω σε συγκεκριμένες βάσεις (τα επιλεγμένα τραγούδια) και να εξελιχτεί σε δραματικές προεκτάσεις που να κρατούν τον θεατή συναισθηματικά παρόντα ως το τέλος, όπου όλα «λύνονται» και επικρατεί το καλό, έτσι όπως το εννοούν τα παιδιά όταν σε κοιτούν κατάματα και σε τσακίζει η αλήθεια τους!
Προσπάθησα κι εγώ να κοιτάξω τα παιδιά στα μάτια με όση ειλικρίνεια έχω περισώσει από τα παιδικά μου χρόνια και να τους πω ότι «Με ένα τραγούδι όλοι στα χείλη, γλυκό γλυκό σαν το φιλί, γίνονται οι άνθρωποι όλοι φίλοι, φίλοι κι οι γάτες και οι σκύλοι».
Τάσος Ιωαννίδης
Σημείωμα σκηνοθέτη – χορογράφου
Η σκηνοθεσία στοχεύει στην συνύπαρξη όλων των τεχνών, στη βιωματική εμπειρία των συναισθημάτων στη σκηνή, σε ένα φανταστικό κόσμο φτιαγμένο από χρηστικά ανακυκλώσιμα υλικά, όπου η διάδραση ερμηνευτών και θεατών πάλλεται αβίαστα και συλλογικά. Στο έργο μας δίνεται έμφαση στο πως η τέχνη δίνει ελπίδα για ζωή, φτιάχνει έναν καλύτερο κόσμο και ενδυναμώνει την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Η τέχνη όταν συνδυάζεται με τη σωστή χρήση της τεχνολογίας, διεγείρει τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών κι έτσι η μαθησιακή διαδικασία γίνεται μία ευχάριστη εμπειρία, ένα παιχνίδι. «Η ισχύς εν τη ενώσει», είναι το σύνθημα των τριών μικρών ηρώων του έργου αλλά και της παράστασης που φτιάχτηκε με την αστείρευτη προθυμία και την καλλιτεχνική γενναιοδωρία όλων των ερμηνευτών που είναι επί σκηνής και στοχεύει στο να σμιλεύσει τους μικρούς θεατές να ενώσουν τις δυνάμεις τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Αποστολία Παπαδαμάκη
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα – συνθέτη
Τάσος Ιωαννίδης
Γεννήθηκε στη Φλώρινα. Σπούδασε Πληροφορική στο Πολυτεχνείο της Μελβούρνης RMIT στην Αυστραλία. Συνέχισε σπουδές στο Ωδείο της Μελβούρνης MELBA από όπου και αποφοίτησε με κύριο όργανο την κλασική κιθάρα. Συνέχισε σπουδές στο NEW ENGLAND UNIVERSITY για να ειδικευτεί στη σύνθεση μουσικής κινηματογράφου.
Έγραψε μουσική για πολλές ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα που έχουν κυκλοφορήσει διεθνώς: Silver Brumby (Πρώτο Βραβείο Μουσικής Κινηματογράφου στην Αυστραλία 1994, με πρωταγωνιστή τον Russell Crowe) – Win Some Lose Some – A Stitch in Time – Sky Trackers – Living with the Gun – Under the Skin – Youth Express – Seven Deadly Sins – Fashion Dreams – Six Pack – The Silver Brumby (σειρά παιδικών κινουμένων σχεδίων) – The Gift of Sharing – On SBS Tonight – Exandris – Adventures on Kythera – Island – In too Deep – Entrée Jacques – Say Good Day – Fast Moves – The Gift – Touch the Sun – Cyprus Divided – Independent Company – Australian Cameleers - Flowers of Retimon – Writers Playhouse – The Young Wife - Song for Melbourne – Andra – Treasure of Macedonia.
Έχει διατελέσει μόνιμος συνθέτης του Κρατικού Θεάτρου Μελβούρνης (MTC) και έχει γράψει μουσική για τα θεατρικά έργα: Πολύ κακό για το τίποτα (Σαίξπηρ) – Οθέλλος (Σαίξπηρ) – Ψηλά απ’ τη γέφυρα (Άρθουρ Μίλλερ) -Gulliver’s Travels – No Going Back – The Girl Who Saw Everything – The Gift of the Gorgon – Elizabeth – The Identity – The Draught – Ειρήνη (Αριστοφάνη) – Περίοδος προσαρμογής – Το φιντανάκι – Η τραπεζαρία.
Έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αντίποδες στη Μελβούρνη και σύμβουλος του Υπουργείου Καλών Τεχνών της Αυστραλίας.
Η δουλειά του ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1984 όταν, με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη και του Φεστιβάλ Αθηνών, έδωσε δέκα συναυλίες στην Ελλάδα με το έργο Τα παρατράγουδα που αναφέρεται στα βιώματα των απόδημων Ελλήνων. Η μουσική του έχει παρουσιαστεί στην Αυστραλία, την οποία έχει εκπροσωπήσει σε διεθνή μουσικά φεστιβάλ. Το Ορατόριο Αποκάλυψις Ιωάννου του Θεολόγου του συνθέτη παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού, με τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ, της χορωδίας του Δήμου Αθηναίων, τεσσάρων σολίστ και με τον Γιάννη Φέρτη ως αφηγητή.
Η μουσική του έχει εκδοθεί σε δέκα προσωπικούς δίσκους στην Αυστραλία και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι: Μαρία Φαραντούρη, Γλυκερία, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Ελένη Βιτάλη, Φωτεινή Δάρρα, Παντελής Θαλασσινός, Ισιδώρα Σιδέρη, Μαρία Παπαλεοντίου, Μανώλης Λιδάκης, Ηλέκτρα και ο Κώστας Καράλης.
Έχει γράψει μουσική για παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων που κυκλοφορούν διεθνώς. Έχει εκδώσει δύο παιδικά άλμπουμ στην Αυστραλία Moonhead και Dancing olives, και στην Ελλάδα τα:
1. Λάχανα και Χάχανα, βασισμένο στα στιχουργήματα του νέου Αναγνωστικού της Α’ Δημοτικού με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας, όπου συμμετέχουν οι: Μαρία Φαραντούρη, ο αείμνηστος Ευγένιος Σπαθάρης και ο Ηλίας Μαμαλάκης.
2. Χάχανα x Λάχανα – Η προπαίδεια σε τραγούδια με συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη και της Γλυκερίας.
3. Λάχανα και Χάχανα-Εδώ Νηπιαγωγείο με συμμετοχή της Φωτεινής Δάρρα, του Παντελή Θαλασσινού και της Χορωδίας Σπύρου Λάμπρου. (Όλοι οι δίσκοι έχουν γίνει πλατινένιοι)
Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτη – χορογράφο
Αποστολία Παπαδαμάκη
Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης, με άριστα. Βραβεύτηκε για την πρώτη της χορογραφία με το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού Ραλλούς Μάνου. Συνέχισε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη με υποτροφίες του: Ιδρύματος Α. Σ. Ωνάση, Ιδρύματος Γουλανδρή, Merce Cunningham, μελετώντας νέες τεχνικές σύγχρονου χορού.
Από το 1996 ξεκίνησε να χορογραφεί με έδρα την Αθήνα. Έως το 2001 χορογραφούσε και χόρευε με τους Sinequanon. Βραβεύτηκε με το βραβείο χορογραφίας του διεθνούς διαγωνισμού του Bagnolet της Γαλλίας. Τα έργα της παρουσιάστηκαν στα: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, Φεστιβάλ Καλαμάτας, Θέατρο Θησείον, Σύγχρονο θέατρο Αθήνας, αλλά και στο εξωτερικό.
Έχει λάβει διεθνείς κριτικές από τον τύπο για τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα που σκηνοθέτησε-χορογράφησε, όσο και για τα δικά της έργα με την ομάδα της Quasistellar (ιδρύθηκε το 2002), που παρουσιάστηκαν σε 40 φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Σκηνοθέτησε-χορογράφησε μεγάλα και σύνθετα θεάματα, όπως την Τελετή Έναρξης των Παραολυμπιακών αγώνων στο Ολυμπιακό στάδιο, την Τελετή Έναρξης για την Ευρωπαϊκή εβδομάδα νέων της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς στο στάδιο του Μπάντμιντον, την Tελετή Έναρξης του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ενόργανης Γυμναστικής στο Βόλο, καθώς και τη Λυρική Τραγωδία του Γιώργου Κουρουπού «Ιοκάστη» σε συνεργασία με την ορχήστρα των Χρωμάτων και μουσική διεύθυνση Μίλτου Λογιάδη. Σκηνοθέτησε την όπερα μπαρόκ «Η Στέψη της Ποππαίας» του Κλαούντιο Μοντεβέρντι για το Φεστιβάλ Αθηνών 2011 σε συνεργασία με τους Latinitas Nostra και μαέστρο τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο καθώς και το αφιέρωμα στην ελληνική οπερέτα «Θυμήσου εκείνα τα χρόνια» στο θέατρο Ακροπόλ σε παραγωγή της Ε.Λ.Σ. Το 2013 ήταν μέλος της τετραμελούς Καλλιτεχνικής Επιτροπής για τον προγραμματισμό του Φεστιβάλ 48α Δημήτρια στη Θεσσαλονίκη.
Δέχθηκε παραγγελίες από σημαντικά θέατρα του εξωτερικού, όπως ο η Όπερα της Άγκυρας, το Zodiak center for new dance στο Ελσίνκι, το φεστιβάλ του Bagnolet της Γαλλίας, το Brooklyn Academy of Music της Νέας Υόρκης. Έχει συνεργαστεί ως χορογράφος με πολύ σημαντικούς Έλληνες σκηνοθέτες κυρίως για έργα που παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο και στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Καλεσμένη του Βέλγου Σκηνοθέτη-visual artist, Jan Fabre, συμμετείχε ως performer και συμπαραγωγός στα έργα «I am Blood», Festival d’ Avignon 2001, και “The history of Tears”, Festival d’ Avignon 2005. Διετέλεσε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Αρχαίου δράματος, επίτιμο μέλος του Πανελληνίου Δικτύου Εκπαιδευτικών για το θέατρο στην εκπαίδευση, μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ι.Τ.Ι.) και δυο φορές μέλος της κριτικής επιτροπής του Ωνασείου Ιδρύματος για τον παγκόσμιο διαγωνισμό χορογραφίας που οργανώνει το Ίδρυμα κάθε τέσσερα χρόνια.