Το βιβλίο πραγματεύεται την κινητικότητα των Ελλήνων και Ελληνίδων θιασωτών των πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής στην Ευρώπη και τον κόσμο, και συγκεκριμένα στις φεστιβαλικές διοργανώσεις της ψυχεδελικής ρέιβ- trance μουσικής.
Προϊόν δεκαετούς εθνογραφικής έρευνας, το έργο θέτει ερωτήματα για την φαντασία του ταξιδιού και τον χημικό εορτασμό, εκκινώντας μια κριτική συζήτηση για τα όρια της αισθητικής και του κοσμοπολιτισμού που επανα-οργανώνονται στις νέες τεχνο-πολιτικές συνθήκες του 21ου αιώνα. Τι σημαίνει να ταξιδεύεις για να ζήσεις μια αποκαλυπτική περιπέτεια; Τι νόημα αποκτά το ταξίδι όταν αισθητικοποιείται στους χάρτες του φεστιβαλικού τουρισμού; Τι είδους οπτικά, ηχητικά και χημικά τεχνουργήματα κυκλοφορούν στα (επίσημα ή μη) δίκτυα της ρέιβ μουσικής σκηνής και συγκροτούν την βάση και υλική έκφραση του ψυχεδελικού κόσμου; Ηχοτοπία και απόκοσμοι ήχοι, φλάιερς και διάκοσμοι των πάρτι, ρούχα, αρώματα, ουσίες και άλλα αισθητικά τεχνουργήματα και μέσα εξετάζονται σε σχέση με την τεχνοαισθητική του δρώμενου και την παρουσία και παρουσίαση του εαυτού στον δημόσιο χώρο και ονειρόκοσμο του φεστιβάλ.
Το βιβλίο αναδεικνύει την αισθητική και αισθητηριακή εμπειρία της ρέιβ σε σχέση με τα τεχνικά μέσα που καθιστούν δυνατή την απόδραση στην ψυχεδελική φαντασμαγορία. Σε ένα έντονο και ενίοτε απαιτητικό θεωρητικό «ταξίδι», ο συγγραφέας κάνει μια επισταμένη ενασχόληση με τις έννοιες της αισθητικής, του θεάματος, της αναπαράστασης, της εικόνας και της κατανάλωσης, και θέτει στον αναγνώστη και την αναγνώστρια ερωτήματα σχετικά με τη δυνατότητα επανάληψης κοινωνικών εκδηλώσεων «φυγής» και την τεχνο-διαμεσολάβηση «ουτοπικών» παραδείσων.
Η παρούσα εθνογραφία θέτει στο επίκεντρο μια πολύ σημαντική παράδοση διασκέδασης, της ρέιβ- trance μουσικής, και ιστορικοποιεί την φεστιβαλική κουλτούρα από την εμφάνισή της με τα παράνομα πάρτι (και τον ηθικό πανικό) της δεκαετίας του 1990, τα φεστιβάλ της Σαμοθράκης του 2001-2003 που έβαλαν την Ελλάδα στον χάρτη των διεθνή διοργανώσεων, μέχρι το ιστορικό παρόν και τον εξευγενισμό της ρέιβ με τη σφραγίδα επίσημων πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως των Documenta 14, Synch, Reworks και Onassis Fast Forward Festival. Η παράδοση της ρέιβ που μέχρι σήμερα ήταν αφανής, μελετάται στα τεχνο-πολιτισμικά της συμφραζόμενα, και αποκτά θεωρητικά θεμέλια για την περαιτέρω διερεύνησή της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το παρόν έργο απευθύνεται σε ένα ευρύ και ετερόκλιτο κοινό: αφενός σε λάτρεις της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής και σε θιασώτες της ρέιβ ψυχεδελικής trance σκηνής, και αφετέρου σε όσους/ες μελετούν εθνογραφικά τις νέες τεχνολογίες, την σχέση αυτών με το σώμα, τις εμπειρίες και τις αισθήσεις. Αγγίζει ζητήματα που αφορούν τον οπτικό πολιτισμό, την αισθητική του εαυτού, το στιλ, την αναπαράσταση βιωμάτων, και την κατανάλωση εικόνων, όπως επίσης και ζητήματα διασκέδασης, βιομηχανιών θεάματος, φεστιβάλ, μουσικής, κατανάλωσης ουσιών, κουλτούρων εικόνας- ήχου και αισθητικής γενικότερα.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Λέανδρος Κυριακόπουλος είναι Κοινωνικός Ανθρωπολόγος, υπότροφος του Κέντρου Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες, και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Πεδία ενδιαφέροντός του είναι οι μουσικές κουλτούρες, το θέαμα, η κατανάλωση, οι οπτικοακουστικές τεχνολογίες και οι οικονομίες των αισθήσεων, της αντίληψης και των συναισθημάτων που διανοίγουν οι δυνατότητες της τεχνοαισθητικής και των νέων μέσων.