Το ατμοσφαιρικό διήγημα Λευκές Νύχτες, που γράφτηκε το 1848 έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στην μικρή οθόνη, τόσο στη ρωσική όσο και …
στην ευρωπαϊκή, στην Ιταλία, στην Ισπανία κ.α.
Επιπλέον το έργο έχει μεταφερθεί στο ρωσικό κινηματογράφο το 1992. Κι αργότερα έγινε μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία και στο Χόλυγουντ. Στην Ελλάδα έχει διασκευαστεί λίγες φορές για το θέατρο. Η τελευταία ήταν με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας το 2002.
Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Αγία Πετρούπολη, μια πόλη που θα παίξει μοιραίο ρόλο για τους ήρωες του έργου…
Αγία Πετρούπολη. Ένας εικοσιεξάχρονος νέος, μοναχικός και ονειροπόλος περιπλανιέται μια νύχτα στη Πετρούπολη που έχει ερημώσει καθώς όλοι ξεσηκώθηκαν και πήγαν να ξεκαλοκαιριάσουν στην εξοχή. Στην προκυμαία του καναλιού, πολύ κοντά στα κάγκελα, στέκεται μια γυναίκα και κλαίει. Ένα τυχαίο συμβάν στέκεται η αιτία να γνωριστούν. Κάποιο μυστικό βασανίζει τη σκέψη της κοπέλας και αποφασίζει να το εμπιστευτεί στον νέο. Του δίνει ραντεβού για την επόμενη νύχτα, με έναν όρο όμως: να μην την ερωτευτεί…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καταλειφός σημειώνει για το έργο…
«Ονειροπόλος είναι αυτός που επιδιώκει πράγματα ακατόρθωτα, που δε λαμβάνει υπόψιν του την πραγματικότητα και δε δεσμεύεται απ΄αυτήν. Μια καλοκαιριάτικη λευκή νύχτα ο Ονειροπόλος συναντάει τη Νάστενκα. Μαζί δραπετεύουν από την πεζή αυτή πραγματικότητα που τους περιβάλλει, σ΄έναν κόσμο παραμυθένιο που θα τους εξασφαλίσει τουλάχιστον μία αληθινή στιγμή ευτυχίας».
Mετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
Διασκευή: από την ομάδα εργασίας στη διάρκεια των προβών
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καταλειφός
Σκηνικά – κοστούμια: Εύα Μανιδάκη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Moυσική: Σταύρος Γασπαράτος
Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Φωτιάδη
Διεύθυνση παραγωγής: Μαρία Ξανθοπουλιδου
Παίζουν: Λουκία Μιχαλοπούλου, Στάθης Μαντζώρος
