Σε μία μεγάλη έκθεση με τίτλο «3», το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τη δουλειά ενός σημαντικού καλλιτέχνη με σειρά διακρίσεων, που έχει αφομοιώσει τις αρχές της λαϊκής και της βυζαντινής τέχνης, αποδίδοντας με χειρονομιακό χαρακτήρα έργα ζωγραφικής με ελληνική οικουμενικότητα. Η έκθεση έχει δομηθεί γύρω από τρεις ενότητες έργων, τα περισσότερα από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Η σειρά «Το Ταξίδι», του 2011, πραγματεύεται τις αρχετυπικές έννοιες της ακούσιας περιπλάνησης και της εκούσιας μετακίνησης, μέσα από διαφορετικές εκφάνσεις. Όπως έχει σημειώσει η, ιστορικός τέχνης, Ευθυμία Γεωργιάδου – Κούντουρα, «στις διαδοχικές εικόνες της αφήγησης των “ταξιδιών”, διακρίνεται η έντονη προσπάθεια του Ολύμπιου να καλύψει όσο γίνεται περισσότερες πτυχές της ιστορίας και της επικαιροποίησης του αρχικού μοτίβου. Αυτή η μάχη με την ύλη, για την προσέγγιση της ιδεατής σύλληψης, δεν πραγματώνεται με μία εικόνα, αλλά με διαρκείς μετατοπίσεις της οπτικής γωνίας, μέσα από τις οποίες ο ζωγράφος οδηγείται σταδιακά στην πλήρη ελευθερία […]».
Η ενότητα «Αικατερίνη Κορνάρο, Το Τρίτο Χέρι», του 2018, εικονογραφεί την θλιβερή ιστορία της τελευταίας βασίλισσας της Κύπρου. Με τα λόγια του ίδιου του καλλιτέχνη: «Η πονεμένη ιστορία της Αικατερίνης Κορνάρο, της τελευταίας βασίλισσας της Κύπρου, με γοήτευε αλλά μου προκαλούσε και θλίψη. […] Η νεαρή αυτή αρχόντισσα στάλθηκε από τη Βενετία για να παντρευτεί το βασιλιά της Κύπρου, […] το τέλος της όμως δεν ήταν αίσιο. Η Αικατερίνη, μετά από 15 χρόνια βασιλείας, εξαναγκάζεται να παραδώσει την εξουσία στη Γαληνοτάτη. […]
Παρά τη θέλησή της, και με πόνο στην καρδιά, εγκαταλείπει την Κύπρο το Μάρτιο του 1489, κυνηγημένη από την ίδια της την πατρίδα· χήρα και άτεκνη. Ποιος όμως στην πραγματικότητα παρέδωσε την Κύπρο στη Βενετία; Η ιστορία λέει πως η Αικατερίνη Κορνάρο το έκανε. Η ίδια όμως πονούσε τον τόπο, αγαπούσε τον κόσμο και ο κόσμος την αγαπούσε. Δεν ήθελε να φύγει. Αποστασιοποιείται τότε συναισθηματικά και το φυσικό της σώμα γίνεται το όργανο που παραδίδει την εξουσία. Γίνεται το τρίτο χέρι, που εκτελεί την πράξη τής παράδοσης. Είναι η ιστορική στιγμή της παράδοσης του στέμματος στο Λέοντα της Βενετίας».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τέλος, η σειρά σχεδίων “The Cyprus Drawings (Τα Κυπριακά σχέδια)”, της περιόδου 2021-2022, πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο στα διαστήματα του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας του Covid 19. Δίχως κάποιον σαφή προσανατολισμό, ο καλλιτέχνης αποδίδει ζωγραφικά θέματα από την καθημερινότητα, τη σύγχρονη πραγματικότητα, την Ελληνική μυθολογία, την παράδοση, την θρησκεία, τον κόσμο του ονείρου και της φαντασίας. Όπως λέει ο καλλιτέχνης, «καθόμουν στο τραπέζι μπροστά στο χαρτί και τα υλικά μου και άφηνα το χέρι και την καρδιά μου να με οδηγήσουν εκεί που ήθελαν αυτά. Στην αρχή δεν πίστευα ότι εγώ ήμουν ο δημιουργός αυτών των σχεδίων. Γι’ αυτό, όπως λέμε στην αγιογραφία, έλεγα: «Χειρ Ελευθερίου Ολυμπίου εποίησεν».
Μέρος των εσόδων από την πώληση των έργων της έκθεσης θα προσφερθεί στην Ένωση «Μαζί για το Παιδί» προκειμένου να δημιουργηθεί ξενώνας φιλοξενίας για τα παιδιά και τις μητέρες ή συνοδούς τους, πρόσφυγες από την Ουκρανία.
Λευτέρης Ολύμπιος
Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1953, ενώ ζει και εργάζεται στο Amsterdam. Σπούδασε γραφικές τέχνες στη Σχολή Δοξιάδη, καθώς και ζωγραφική, αγιογραφία, φρέσκο και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Συνέχισε με σπουδές ζωγραφικής και γλυπτικής στη Ελεύθερη Ακαδημία Καλών Τεχνών της Χάγης. Η επαφή του με την κοινότητα καλλιτεχνών στο IJmuiden, ένα χωριό λίγο έξω από το Amsterdam, και ειδικά τον ζωγράφο Lei Moulin το 1985 ήταν καθοριστική για την μετέπειτα πορεία της δουλειάς του. Το 1997 συμμετείχε στην 47η Μπιενάλε της Βενετίας εκπροσωπώντας την Κύπρο με τον κύκλο δουλειάς «Φιλοξενία». Το 2012 πραγματοποίησε αναδρομική έκθεση στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας με τον τίτλο «Συναντώντας το Βυζάντιο». Το 2014 παρουσίασε στον Καθεδρικό ναό της Ουτρέχτης τη σειρά “Violated Beauty”, που έγινε ειδικά για τον χώρο του ναού με θέμα τη πολιτιστική κληρονομιά και ειδικότερα αυτή της κατεχόμενης Κύπρου μετά το 1974. To 2019 έγινε μόνιμη εγκατάσταση τριών έργων από την ενότητα Violated Beauty στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Εκθέτει συστηματικά την δουλειά του σε Κύπρο, Ελλάδα και Ολλανδία, ενώ έργα του βρίσκεται σε μεγάλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
