«Παραθερίζουμε στην ίδια παραλία. Αφήνουμε τα πράγματα μας στα βότσαλα και βουτάμε στη θάλασσα. Είμαστε πολλά παιδιά, μεγάλη παρέα, αλλά για μένα υπάρχεις μόνο εσύ. Είμαστε δεκατεσσάρων χρονών. Μπορεί και δεκαπέντε. Καθόμαστε ακριβώς στο σημείο που σκάει το κύμα και μαζεύουμε κοχύλια. Είναι μια ωραία αφορμή για να καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο»
Η Λίλα Μπακλέση πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία έρωτα. Δυο νέα παιδιά, σε μια επαρχιακή πόλη, κάποιες δεκαετίες πρίν, γεύονται την μαγεία της αγάπης.
Πόσο κρατάει η φλόγα της; Άραγε σβήνει ποτέ;
-Το θεατρικό δρώμενο «Οι κάτω από τα αστέρια» στο οποίο πρωταγωνιστείτε με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή παίζεται για 4η χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο. Πως νιώθετε που η παράσταση έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το θεατρόφιλο κοινό;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είναι σίγουρα για εμάς μεγάλη ικανοποίηση αυτή η αποδοχή του κόσμου. Το ότι κάποιοι επιστρέφουν για να δουν την παράσταση δεύτερη και τρίτη φορά μπορεί να μας γεμίζει ευθύνη, μας κρατάει όμως συνεχώς σε εγρήγορση.
-Τι εντυπώσεις έχετε αποκομίσει από την μέχρι τώρα συνεργασία σας με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή;
Είναι ευτυχία να μοιράζομαι τη σκηνή με τον Κωνσταντίνο .Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας μας έκανε αυτό το «δώρο» να μας φέρει κοντά μέσα από το κείμενό του και ο Κωνσταντίνος έφερε στην ομάδα την Αρτέμιδα Γρύμπλα. Κάνουμε σχέδια για μελλοντικές συνεργασίες κινηματογραφικές και θεατρικές. Νιώθω πολύ τυχερή για αυτή τη συνάντηση.
-Η Μένια και ο Νικολής, παρότι είναι νεαροί σε ηλικία, σημαδεύουν για πάντα ο ένας τη ζωή του άλλου. Κατά τη γνώμη σας, τα ερεθίσματα της εφηβείας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα ενήλικη ζωή μας;
Σίγουρα η εφηβεία είναι μια σημαντική περίοδος για τη ζωή ενός ατόμου. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν είναι καθοριστική για την μετέπειτα πορεία του. Πιστεύω στη δουλειά που κάνουμε με τον εαυτό μας μεγαλώνοντας, και στη δύναμη των επιλογών μας.
-Οι δύο ερωτευμένοι ήρωες της παράστασης βρίσκονται στην επαρχία. Θεωρείτε ότι οι συντηρητικές κωμοπόλεις της Ελλάδας, αποτελούν απαγορευτικό στον έρωτα;
Όχι βέβαια. Ο έρωτας δεν έχει τόπο ή χρόνο. Οι αγκυλώσεις και τα σκοτάδια του συντηρητισμού μπορεί να μας διαλύουν αλλά ο έρωτας είναι πάνω από όλα αυτά. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω!
-Το έργο τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στα 80ς – 90ς. Τριάντα χρόνια μετά, θα λέγατε πως η έννοια του έρωτα έχει αλλάξει;
Ο έρωτας είναι διαχρονικός. Και η εμπειρία μου μέσα απο τα σχόλια των θεατών μετά την παράσταση είναι ότι ταυτίζονται με τη Μενίτα και τον Νικολή είτε είναι 90 ετών είτε 16.
-Η παιδική ηλικία είναι συνυφασμένη με την ανεμελιά και την αθωότητα. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, τι νοσταλγείτε περισσότερο από την εποχή που υπήρξατε και εσείς παιδί;
Τα Κυριακάτικα μεσημέρια που πήγαινα για φαγητό με τους γονείς μου και τους φίλους μας. Ατελείωτο παιχνίδι και ωραίες γεύσεις!
-Στην κοινωνία, κυριαρχεί η άποψη πως ο έρωτας οδηγεί στον γάμο και στην οικογένεια. Εσείς, τι γνώμη έχετε;
Είμαι πολύ μακριά από αυτήν την λογική. Ιδανικά θα ήθελα να ζω σε μια κοινωνία που δεν μας βάζει σε κουτάκια.
Διαβάστε επίσης:
Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια, του Τηλέμαχου Τσαρδάκα για τέταρτη χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο