H έκθεση, ο τίτλος της οποίας, κάνει σαφή αναφορά στον Dante Alighieri, απαρτίζεται από μια σειρά έργων πολύ μεγάλων διαστάσεων, σε άσπρο και μαύρο, που αποτυπώνουν, με λιτή προσέγγιση, το βλέμμα μιας σειράς υποκειμένων. Μιλούν, καλλίτερα συν-ομιλούν με το χώρο διηγούμενα ιστορίες ενώ παραμένουν βουβά, μέσα στην εύγλωττη σιωπή τους.
Εστιάζοντας, από την αρχή της διαδρομής του, σε οτιδήποτε τοποθετείται πέρα από το όριο του κοινωνά αποδεκτού… ο καλλιτέχνης αποτυπώνει, με χειρουργική ακρίβεια και σχεδόν [;] σαν νεκρές φύσεις, υποκείμενα που σκοπίμως [;] επέλεξαν [;] να παραμείνουν έξω από αυτό που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό. Και με αυτή του την επιφανειακά “απλή” επιλογή του θέματος των αγνοούμενων ή και αγνοημένων ή και σκοπίμως παραμελημένων υποκειμένων ο Mj Tom, αναλαμβάνει ουσιαστικά και την διερεύνηση [;] αυτών των αινιγματικών ατόμων.
Και το κάνει με εξαιρετικά επιδέξιο τρόπο. Αρχικά, θολώνει τη γραμμή ανάμεσα στην τεκμηρίωση και τη συμμετοχή, γεγονός που του επιτρέπει να αποκαλύπτει τις ιστορίες και να ανακαλύπτει και αποτυπώνει την μυστηριώδης αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων που συχνά παραμελούνται ή και απορρίπτονται συνειδητά. Στη συνέχεια, καταγράφει εικαστικά σε τόσο μεγάλο μέγεθος τα υποκείμενα του, που ουσιαστικά, οικειοποιούμενος δια του μεγέθους το χώρο, τα επανατοποθετεί στο προσκήνιο… Τους δίνει [;] το χώρο…. από τον οποίο παραιτήθηκαν [;] ή τους αφαιρέθηκε [;] ή μας παρουσιάζει [;] κάτι από το Συλλογικό Κοινωνικό Απωθημένο… Λειτουργεί ή σωστότερα θέλει να λειτουργήσει [;] ως παραστάτης των υποκειμένων του ή ως Τέρας της Κοινωνικής Ζωής…
Στην ουσία αυτό που πραγματεύεται είναι λιγότερο τα κοινωνικά απωθημένα υποκείμενα.. και περισσότερο η ίδια η έννοια της κοινωνικής απώθησης ως πιθανή προσωπική εμπειρία, ενός εκάστου εξ υμών.. Με δυο λόγια ο καθένας είναι υποψήφιος κάτοικος του Limbus.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το αποτέλεσμα είναι μια περίπλοκη και συχνά ανοικτή κοινωνική κριτική… μια «Ανοιχτή Γλώσσα»… μια σιωπηλή, ευαίσθητη ποίηση που λειτουργεί ενάντια στον κορεσμό και την καθημερινή ρύπανση από διαφόρων ειδών και στοχεύσεων Επιχορηγούμενες Αλήθειες…
Όπως σημειώνει η “Limbus” δεν είναι μια έκθεση ούτε μια σειρά από εκθέσεις… Είναι στην πραγματικότητα μια ακολουθία ερωτημάτων σε οπτική μορφή… μια διακοπτόμενη αφήγηση… μια αποσπασματική ανάγνωση τμημάτων βιβλίων ξεχασμένων σε παλιά βιβλιοθήκη… ένα προσκύνημα ή μια επιστροφή σε οικεία μέρη… “
Και προσθέτει “Επιστρέφω… για να διερωτηθώ… τι είναι σημαντικό… και τι δεν είναι… τι είναι αυτός ο χώρος…. ποιοι είναι οι κανόνες που τον διέπουν… και οι μηχανισμοί που επιβάλει… Γιατί βλέπουμε τα πράγματα έτσι…. και τι σημαίνει αυτό… Τι σημαίνει η Τέχνη σήμερα… Γιατί πρέπει να δημιουργώ έργα που ευχαριστούν ή συμμορφώνονται με τον σύγχρονο κόσμο.. και πολλά άλλα… που θα προκύψουν στη συνέχεια…”
Σχεδόν μια καμπάνια ενάντια στις Επιχορηγούμενες Αλήθειες…της Youth + Beauty Culture…
Σχετικά με τον καλλιτέχνη
Ο εικαστικός καλλιτέχνης Mj Tom έχει επιλέξει να μην μοιράζεται οποιαδήποτε πληροφορία, αφορά το πρόσωπο του. Το 2000 ίδρυσε, με το Alter Ego του Andrea Nada, το Visual Poetry | Urban Art Group LosOtros. Έκτοτε ζει μεταξύ Βερολίνου, Βαρκελώνης και Παρισιού. Έργα του έχουν εκτεθεί στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι, το Λος Άντζελες και το Βανκούβερ.
…
Το σώμα της δουλειάς του περιλαμβάνει Mixed Media, κολάζ, γλυπτά, Installations και Digital Prints. Σκόπιμα ανώνυμος και ακραία προκλητικός αμφισβητεί σχεδόν οποιοδήποτε σύστημα αξιών και αντιλήψεων μας περιβάλλει…από την επίφαση της κανονικότητας και την αντίληψη μας για την ιστορία… μέχρι τον τρόπο κατανόησης της φύσης και του εαυτού μας, ως μέρος αυτής.
Όπως σημειώνει “οι LosOtros δεν είναι ένας ή μια Ομάδα Καλλιτεχνών… Οι LosOtros είναι μια διεργασία, και μια προσπάθεια συγχρόνως, που εμπλέκει ένα μεγάλο σύνολο από ανθρώπους. Περιλαμβάνει τόσο αυτούς που δημιουργούν ή βοηθούν να δημιουργηθούν τα Έργα Τέχνης όσο και αυτούς που προσπαθούν να τα κατανοήσουν, να τα αφομοιώσουν και τέλος να τα ενσωματώσουν… Οι LosOtros πιστεύουν ότι η Τέχνη δεν είναι σημαντική επειδή υπάρχει ένας καλλιτέχνης πίσω από το Έργο, αλλά επειδή υπάρχει ένας θεατής μπροστά από αυτό. Η έννοια του ‘Εργου Τέχνης είναι η έννοια που ο θεατής οικοδομήσει γύρω από αυτό… Οι ερμηνείες των καλλιτεχνών έχουν εξαιρετικά περιορισμένη αξία… και στις περισσότερες των περιπτώσεων υπηρετούν άλλους σκοπούς… Σε ότι μας αφορά… δεν επιθυμούμε να πείσουμε κανένα… και για τίποτα… δεν είμαστε στην τέχνη για να προωθήσουμε τον εαυτό μας… Απλά είναι ο τρόπος ζωής μας».