«Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα, ο συνδετικός κρίκος των λαών. Δεν εκπροσωπώ καμιά εθνικότητα όταν παίζω. Θεωρώ ότι η δύναμη της μουσικής ενώνει τους ανθρώπους. Στο άκουσμά της οι έριδες και οι διαφορές εξαφανίζονται και αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο μιλώντας με την ψυχή. Όταν επικοινωνούμε σʼ αυτό το επίπεδο, είναι εύκολο να δημιουργηθεί αρμονία και ειρήνη».
Από την Τάνια Σκραπαλιώρη
Τη δήλωσή του αυτή ήρθε να επικυρώσει για μία ακόμη φορά ο Omar Faruk Tekbilek τη Δευτέρα 30 Ιουνίου, στη σκιά των βράχων του Βύρωνα, παρέχοντας τις αγαπημένες του αποδείξεις για την ελεύθερη διακίνηση της μουσικής ιδέας και την ανυπαρξία μουσικών συνόρων και ιδεοληψιών. Ο χαρισματικός Ανατολίτης δημιουργός έδωσε ραντεβού με το ελληνικό κοινό του και το τήρησε χαρίζοντάς του ένα από τα πιο γλυκά και ευχάριστα βράδια που έχει ζήσει το Θέατρο Βράχων τα τελευταία χρόνια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ήταν βέβαια ένα ξεχωριστό ραντεβού το φετινό αφού εκτός από τους λάτρεις της σοφιστικέ προσέγγισης της μουσικής των Σούφι ο συμπαθέστατος και χαρισματικός αυτός Τούρκοαιγύπτιος μουσικός ήρθε για να συναντήσει επί ελληνικής σκηνής μια παρέα ιδιαίτερα αξιόλογων Ελλήνων μουσικών και φίλων του, με πρώτο όνομα στη λίστα, υπό τον τιμητικό χαρακτηρισμό του special guest, αυτό του Μιχάλη Νικολούδη. Η καρμική μουσική σχέση των δύο μουσικών με αφετηρία το 1995 και την “Αιολία¨ του Νικολούδη, υπενθυμίστηκε και υπερτονίστηκε στους Έλληνες ακροατές το βράδυ της Δευτέρας, αφού η αρμονική σύμπραξη των εγχόρδων τους έδωσε στη συναυλία εκείνο το ξέχωρο χρώμα που θα μπορούσε να την κάνει μοναδική. Το νέι του Tekbilek πλαισίωσαν επίσης υπέροχα οι Γιάννης Παπαιωάννου στο ούτι και στο μπουζούκι, Γιάννης Δημητριάδης στα keyboards και οι Βαγγέλης Καρίπης και Κώστας Μερετάκης στα κρουστά. Οι δύο τελευταίοι μάλιστα χάρισαν στους τυχερούς θαμώνες του Βύρωνα ένα μοναδικό δεκάλεπτο απολαυστικής συνομιλίας σόλο, που προκάλεσε πλήθος χειροκροτημάτων κι εκείνη τη μοναδική ανατριχίλα που γεννάει μια ωμή μουσική εμπειρία στο στομάχι όσων δεν μπορούν ν αντισταθούν στη γοητεία του ρυθμού.
Η βραδιά τελείωσε με road movie διάθεση και το “Φανταστικό Τξιδιώτη” (“Ιmaginary Traveller”) του Tekbilek, με τον οποίο θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής στην ambient πηγή έμπνευσής του, τον παραγωγό και συνεργάτη του Brian Keane.
“Σε όποιον Θεό και να πιστεύεις, η μουσική είναι μία και παγκόσμια” διαμήνυσε με λόγια ο Tekbilek στο ενθουσιασμένο με τη μουσική του ελληνικό κοινό. Με νότες πάλι διατράνωσε την ποιότητα και τη δυναμική που μπορεί να έχει μία αυθεντική λαϊκή ή παραδοσιακή μελωδία, αρκεί να παιχτεί με αγάπη από καθάρια όργανα και άξιους μουσικούς. Όσοι βρέθηκαν στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα την τελευταία Δευτέρα του Ιουνίου μπορούν να το επιβεβαιώσουν, καθώς βίωσαν, μέσω της εκλεπτυσμένης λαϊκότητας του Tekbilek, την απόλαυση που μπορούν να προσφέρουν ξεχασμένες σμυρνέικες μελωδίες που από πολλούς αντιμετωπίζονται με σνομπισμό. Ήταν ένα βράδυ που μισή ντουζίνα άσπρες πλαστικές καρέκλες σε μια σκηνή, κατειλημμένες από ελεύθερα μουσικά πνεύματα αρκούσαν για να φτάσει το μήνυμα στους παραλήπτες του και να διαβαστεί δονώντας τους σε μια αρχαία γλώσσα που τείνουμε μερικές φορές να τη νομίζουμε ξεχασμένη.