Παρουσιάζοντας ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με σημεία αναφοράς της πιανιστικής γραφής, κυρίως της εποχής του ρομαντισμού, ο Σταύρος Δρίτσας εξερευνά έργα εμπνευσμένα από διάφορους χορούς της Ευρώπης, συνθέσεις που έχουν ακουμπήσει σε λογοτεχνικές μορφές όπως η ραψωδία, η μπαλάντα, καθώς και μεταγραφές από όπερες.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Πρώτο μέρος

Bach: Γαλλική Σουίτα σε Σολ μείζονα, BWV 816
I. Allemande
II. Courante
III. Sarabande
IV. Gavotte
V. Burrée
VI. Gigue

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Brahms: Ραψωδίες, Op.79
I. Σι ελάσσονα
ΙΙ. Σολ ελάσσονα

Hadjidakis: Ιωνική Σουίτα, Op.7
I. Suite
II. Sarabanda
III. Scherzo
IV. Aria
V. Danza

Liszt: Παραφράσεις στο «Rigoletto», S.434

Δεύτερο μέρος

Bellini/Thalberg: Casta Diva, Op.70

Liszt: Totentanz: Παραφράσεις στο θέμα «Dies Irae», S.525

Chopin: Μαζούρκες για πιάνο
– A minor, Op.67 no.4 3
– C# minor, Op.63 no.3 2
– A minor, Op.17 no.4 4
– C# minor, Op.50 no.3 4

Chopin: 4η Μπαλλάντα σε Φα ελάσσονα, Op.52

ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ

Ο Σταύρος Δρίτσας καθιερώνεται διεθνώς ως ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σολίστ πιάνου της γενιάς του, με τον Τύπο να τον περιγράφει ως έναν «ιδιοφυή νέο μουσικό» (La Tercera) και «έναν ιδιαίτερο πιανίστα με σκέψη, ευαισθησία και ωραίο ήχο» (Critics Point). Έχει εμφανιστεί σε ρεσιτάλ κι ως σολίστ με ορχήστρες σε Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, Ελλάδα, Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία, Κύπρο, Λετονία και Ρωσία, σε αίθουσες του Κρατικού Ωδείου Tchaikovsky της Μόσχας, Barbican Centre, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Royal Albert Hall, Πανεπιστήμιο της Βόννης, Θέατρο Ολύμπια, Παλάτι των Ιπποτών της Αμβέρσας, Εθνική Ακαδημία Μουσικής της Λετονίας, Teatro Sperimentale της Ancona. Η φετινή σεζόν συμπεριλαμβάνει το ντεμπούτο του στον Καναδά με την Toronto Sinfonia καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες σε συνεργασία με τη Steinway & Sons, ρεσιτάλ σε Ευρώπη και Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και εμφανίσεις στην Κίνα ως επισκέπτης καθηγητής της Σχολής Menuhin. Έχει συμπράξει ως σολίστ με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, Ορχήστρα Δωματίου του Covent Garden, την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, Magna Carta Sinfonia, και τη Sinfonietta Αθηνών, ενώ διευθύνει συχνά από το αναλόγιο την ορχήστρα εγχόρδων City of London Soloists, της οποίας είναι Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής. Οι City of London Soloists αποτελούνται από τους καλύτερους νέους μουσικούς του Λονδίνου και μέσα από πρωτότυπα προγράμματα και καινοτόμες ιδέες, επιχειρούν να διευρύνουν το κοινό της κλασικής μουσικής καθώς και το έρεισμα της στη σύγχρονη, πολυδιάστατη κοινωνία. Έχοντας ήδη κερδίσει βραβεία σε πανελλήνιους διαγωνισμούς πιάνου, το Διεθνές Μουσικό Σωματείο Gina Bachauer απένειμε στο Σταύρο Δρίτσα το Βραβείο Νέου Σολίστ για τη μέχρι τώρα παρουσία του στο μουσικό στερέωμα. Εμφανίζεται τακτικά σε συναυλίες μουσικής δωματίου σε Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ ασχολείται ενεργά με τα έργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων συνθετών. Το 2023 σημαίνει το ντεμπούτο του στη δισκογραφία, με τα άπαντα πιανιστικά έργα του Βρετανού συνθέτη Ronald Corp. Εκτός σκηνής, έχει ηχογραφήσει Bach, Beethoven, Schubert και Chopin για το BBC Radio 3, το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, και τη Ραδιοφωνία της Λετονίας. Γεννημένος το 1996, ο Σταύρος Δρίτσας σπούδασε στη Schola Cantorum των Παρισίων (Diplome Superieur) με την Αγάθη Λεϊμονή και το Guildhall School of Music and Drama του Λονδίνου (BMus and MMus in Performance) με τη Lucy Parham. Πλέον είναι υπότροφος της Fondantion Ressonance της Ελβετίας, όπου παρακολουθεί μαθήματα τελειοποίησης με την Elizabeth Sombart. Οι σπουδές του έχουν υποστηριχτεί με υποτροφίες από το Διεθνές Μουσικό Σωματείο Gina Bachauer, το Guildhall School και Henry Wood Trust. Ενεργός ο ίδιος στη διδασκαλία, διδάσκει μουσική δωματίου και πιάνο στα ωδεία Athenaeum και Νάκας, δίνει συχνά masterclasses, ενώ μαθητές του ήδη αποσπούν βραβεία σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς πιάνου. Ο Σταύρος Δρίτσας ανήκει στο καλλιτεχνικό δυναμικό του Talent Unlimited από το 2017. «Παρουσιάζοντας ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με σημεία αναφοράς της πιανιστικής γραφής, κυρίως της εποχής του ρομαντισμού, ο Σταύρος Δρίτσας εξερευνά έργα εμπνευσμένα από διάφορους χορούς της Ευρώπης, συνθέσεις που έχουν ακουμπήσει σε λογοτεχνικές μορφές όπως η ραψωδία, η μπαλάντα, καθώς και μεταγραφές από όπερες».