Ο θεατής της έκθεσης περιηγείται στις ποικίλες διαδρομές των καλλιτεχνών ανακαλύπτοντας τις ανησυχίες τους και τις παρατηρήσεις τους πάνω στο Αθηναϊκό τοπίο.
Η Ειρήνη Ευσταθίου μας θυμίζει “Πώς φτιάχτονται τα πράγματα” με μια σειρά από μονοτυπίες, που αποτελούνται από τρία στρώματα: χειροποίητες συνθέσεις από αποκόμματα εφημερίδων, κυρίως τυχαίων γεγονότων της περιόδου 2012-2013, λιθογραφίες με πεζούλες και μεταξοτυπίες με σχέδια μηχανικών αργαλειών. Τα έργα αυτά είναι διαλογισμοί πάνω στoν μόχθο της εργασίας και στην οικονομία παραγωγής· παραγωγής τόσο συγκατάθεσης όσο και αντίστασης, δημιουργίας τόπων και αγαθών, καθώς και την τεχνολογία που τα συνοδεύει.
Στο έργο της Λητώς Κάττου με τίτλο “Fighting with the Sun”, βλέπουμε τέσσερις θρόνους σκορπισμένους στο χώρο. Είναι μεταλλικά, παγωμένα, αιχμηρά κειμήλια, απαλλαγμένα από την προσπάθεια για διάρκεια. Οι εκδορές στην επιφάνειά τους μαρτυρούν πως επιβίωσαν μιας επίθεσης. Στον τοίχο πλάι, κρέμεται ένα διαφανές αδιάβροχο παλτό. Ένα κείμενο γραμμένο από την ίδια διακρίνεται στην τσέπη του. Από τη συμβίωση αυτών των αντικειμένων, αποκαλύπτεται σταδιακά η ιστορία τους.
Τα έργα της Όλγας Μηλιαρέση-Φωκά είναι εμπνευσμένα από την οπτική γλώσσα που συναντάμε στους τοίχους των κτηρίων της πόλης. Φωτογραφίες από συνθήματα, στένσιλ και αυτοκόλλητα κατοικούν τους καμβάδες της, σε συνδυασμό με στοιχεία της ποπ κουλτούρας όπως διάσημοι χαρακτήρες κόμικ, εμπορικά σήματα και αποκόμματα περιοδικών. Οι συνθέσεις απλώνονται σε καμβάδες μεγάλων διαστάσεων με παιγνιώδη διάθεση και με τη βοήθεια ψηφιακών τεχνικών κολάζ αφηγούνται προσωπικές ιστορίες του σύγχρονου τοπίου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι ζωγραφικοί πίνακες του Πάνου Παπαδόπουλου προτείνουν αφαιρετικές απεικονίσεις εσωτερικών χώρων και αστικών τοπίων γεμάτα ειρωνεία, χιούμορ και κρυμμένα νοήματα. Δημιουργώντας κόσμους όπου το πραγματικό συνορεύει με το φανταστικό, και μόνο ό,τι ο ίδιος θεωρεί αναγκαίο απομένει· μια ανθρώπινη μορφή, μια καρέκλα, ένα φυτό. Ο υπόλοιπος καμβάς μένει άδειος αφήνοντας τον θεατή με την εντύπωση μιας έλλειψης.
Ο Ευτύχης Πατσουράκης επισκέπτεται συχνά τα Αθηναϊκά παζάρια ψάχνoντας παλιές οικογενειακές φωτογραφίες με καθημερινές σκηνές, που περιέχουν κάπoιου είδους αινιγματικό δρώμενο. Αυτές οι χαμένες ή ξεχασμένες εικόνες εξελίσσονται αργότερα σε φωτορεαλιστικούς πίνακες. Ανανοηματοδοτώντας τες, γίνονται άχρονες. Στη σειρά των ζωγραφικών έργων “Headless”, το κοινό στοιχείο είναι ένα ακέφαλο σώμα, ένα κεφάλι που αδέξια βγήκε εκτός κάδρου. Στη σειρά των ζωγραφικών έργων “Pause” ο θεατής έρχεται σε επαφή με ένα συμβάν που συντελείται έξω από το πεδίο της παρατήρησης του, σαν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό να διαφεύγει συνεχώς.
Το ενδιαφέρον του Γιώργου Σαπουντζή για τη γλυπτική, την επίδρασή της και τη σημασία της στον δημόσιο χώρο, έχει τις ρίζες του στις αρχαιότητες της γενέτειράς του. Παρ’ όλα αυτά, δεν εστιάζει τόσο στην ερμηνεία ενός και μόνο μνημείου, όσο στη σημασία του για μια ομάδα ανθρώπων. Για τη σειρά του “Reklame Athens screens”, ο καλλιτέχνης φωτογράφησε τις κινητές εγκαταστάσεις του στην περιοχή γύρω από την γκαλερί σαν αντιπροτάσεις μνημείων. Η καταγραφή τους μεταφέρεται με την τεχνική της μεταξοτυπίας πάνω σε ύφασμα τοποθετημένο σε αλουμίνιο – σαν διαφημιστική πινακίδα – στην προσπάθεια μιας εναλλακτικής και προσωπικής χαρτογράφησης της πόλης. Ο Γιώργος Σαπουντζής θα συμμετέχει στην κεντρική έκθεσης της 57ης Μπιενάλε της Βενετίας “Arte Viva Arte” σε επιμέλεια της Christine Macel.
*Ο τίτλος της έκθεσης αντλείται από το βιβλίο του Richard Farina “Been down so long, it looks like up to me“, που διηγείται την ιστορία ενός μοντέρνου Οδυσσέα.
