Από 8 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κεντρική Σκηνή) η μαύρη κωμωδία του Τζο Όρτον, Loot – Τα λάφυρα σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου, με τους: Γιώργο Μακρή, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρη Πασσά, Γιάννο Περλέγκα, Όμηρο Πουλάκη, Σπύρο Γραμμένο.
Ο Χαλ και ο Ντένις ληστεύουν μια τράπεζα και κρύβουν τα χρήματα στο φέρετρο της μητέρας του Χαλ που μόλις έχει πεθάνει. Μια μυστήρια νοσοκόμα παρηγορεί τον πατέρα του Χαλ, που κλαίει πάνω από το φέρετρο τη νεκρή του γυναίκα. Και τότε χτυπάει το κουδούνι… Είναι ο Τράσκοτ, επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ που –μη έχοντας ένταλμα έρευνας– ψάχνει για τους δράστες μεταμφιεσμένος σε… υπάλληλο της εταιρίας υδάτων. Και το πράγμα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο…
Το Loot (Τα λάφυρα) του Τζο Όρτον που γράφτηκε το 1964 είναι το σήμα κατατεθέν της μαύρης κωμωδίας και μιλάει με σατυρικό και ανελέητα κωμικό τρόπο για την κοινωνική συμπεριφορά, τη στάση μας απέναντι στο θάνατο, την καθολική εκκλησία και την ακεραιότητα ή όχι της εξουσίας και δη της αστυνομίας απέναντι στο έγκλημα.
Λίγα λόγια για την παράσταση (από τους συντελεστές)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δύο νεαροί ληστεύουν μια τράπεζα και βάζουν τα χρήματα στο φέρετρο της μάνας του ενός που μόλις έχει πεθάνει, εεε… όχι ο «ενός», η μάνα του. Τι άλλο, εεε… α, ναι, το πτώμα της μαμάς το βάζουν στην ντουλάπα, εεε… και μετά μπαίνει ο Γιάννος, εεε… συγγνώμη, ο Τράσκοτ. Μετά από λίγη ώρα ο Γιάν… συγγνώμη, ο Τράσκοτ, βρίσκει το πτώμα ενώ ψάχνει τα λεφτά. Κάπως έτσι, πυροδοτείται ο μηχανισμός της μαύρης κωμωδίας του Φραγκίσκου Αλβέρτη, εεε… συγγνώμη, του Τζο Όρτον, ο οποίος έβλεπε το στεφάνι σαν βαρέλι, εεε… ο Αλβέρτης, όχι ο Όρτον. Αυτά, τι άλλο να πούμε… α, ναι, η παράσταση έχει επηρεαστεί από το φαρσικό στοιχείο των Μόντυ Πάιθον, του Μελ Μπρουκς, του Πίτερ Σέλλερς και των Windows 98 (πραγματικά αυτό το λειτουργικό ήτανε μια σκέτη φάρσα)…
Το έργο στηλιτεύει την άκριτη νομιμοφροσύνη, την αυθαιρεσία της αστυνομίας, τον δογματισμό της εκκλησίας, τον παραλογισμό της εξουσίας. Και άλλα πολλά άνευ σημασίας.
Οι συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Μάκης Παπαδημητρίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Μαούτσου
Σκηνικά-Κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη, Βίλλυ Αττάρτ
Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Κατασκευές: Νίκος Δεντάκης
Παίζουν (όσο καλύτερα μπορούν): Γιώργος Μακρής, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς, Γιάννος Περλέγκας, Όμηρος Πουλάκης.
Guest are, εεε… guest is Σπύρος Γραμμένος.
Για τα παραπάνω χρησιμοποιήθηκε η κάτωθι βιβλιογραφία:
Σπήντκιουμπινγκ εντ φαστ σολβς, Νταν Χάρρις
Χρυσός Οδηγός, έκδοση 1987, ΟΤΕ
Δύο ώρες είναι θα περάσουν, Μανώλης Μαυροματάκης
Υποκριτική υψηλών προδιαγραφών, Jason Donovan
Πλάθοντας ένα ρόλο, Κώστα στα Νισλάφσκι
Σαράντα Χρόνια Τίποτα, Γιώργος Γάλλος
Νανοϋποκριτική στο Ρατζαστάν, Γιώργος Μακρής
Αγάπησα έναν υπερτασικό, Χρήστος Μαλάκης
Μεγάλα Σκηνοθετικά Λάθη, τόμος Α΄, Παναγιώτης Φουρτούνης
Αθάνατα Κλαρίνα στο Αιγαίο, Γιώργος Φωτόπουλος
Τα νησιώτικα, Γιάννης Πάριος
Σαράντα οι βάρκες στο γιαλό κι ο Γιάννος λέει σαρανταδυό, Αντώνης Κυρίτσης
Δέκα βήματα για σωστή Μπαϊντούσκα, Χρυσούλα Τζαρδή
Ο αόρατος ηθοποιός, Γιόσι Όιντα
Ανοιχτή Πόρτα, Πήτερ Μπρουκ
Κλειστή Πόρτα, Μπήτερ Πουκ
Δυο πόρτες έχει η ζωή, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Πόρτες, φεύγα, πλακωτό, δηλωτή, ξερή και πρέφα, Ανωνύμου του Έλληνος
(Κάθε αναφορά σε πρόσωπα ή πράγματα είναι τελείως τυχαία και ουδεμίαν σχέσιν έχουν με την πραγματικότητα…)