Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη το θεατρικό έργο του Αλφρέ ντε Μυσσέ «Λορεντζάτσιο» σε μετάφραση Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη και επιμέλεια Ανδρέα Στάικου.
Το λαμπρότερο υπόδειγμα του ρομαντικού θεάτρου.
Η μελαγχολία της ματαιωμένης επανάστασης.
Η απελπισία ενός άλλου, αλλά εξίσου πολυσύνθετου, Άμλετ.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Λορέντζο, ο επονομαζόμενος υποτιμητικά Λορεντζάτσιο, πλήρης νεότητας, σαγήνης και χαρισμάτων, για να διασφαλίσει την εμπιστοσύνη και τη φιλία του τυραννικού και σεξομανούς δούκα Αλεξάνδρου των Μεδίκων, άρχοντα της Φλωρεντίας, μετέρχεται θεμιτά και αθέμιτα μέσα, εξυπηρετεί τις άνομες και χυδαίες ορέξεις του δούκα, εξευτελίζεται στον έσχατο βαθμό, προδίδει τις ιδέες και τις αρχές του… πριν τον δολοφονήσει. Η μοναχική επανάσταση του Λορεντζάτσιο εναντίον της τυραννίας δεν συναντά την αποδοχή της «επαναστατημένης» κοινωνίας της Φλωρεντίας, και ο ήρωας ανταμείβεται με απόγνωση και θάνατο.
Λίγα λόγια για το έργο
Πρόκειται για ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό έργο της ρομαντικής περιόδου γραμμένο το 1834. Η δράση εκτυλίσσεται στη Φλωρεντία το 1537. Ο κεντρικός ήρωας, ο Λορέντζο συνεργάζεται ακόμη και με τον χειρότερο εχθρό του, ταπεινώνεται και εξευτελίζεται από την κοινή γνώμη, ακόμη και από την ίδια του την οικογένεια, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από την κατάργηση της τυραννίας στην πατρίδα του. Η τελική ηρωοποίησή του δεν αποσκοπεί σε προσωπικό όφελος. Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχτεί την απελευθερωτική του πράξη. Είναι και ο ίδιος θύμα του ίδιου του αγώνα του. Το αλαλάζον πλήθος, μακράν του να συνειδητοποιεί την πράξη του Λορέντζο, τον καταδικάζει σε θάνατο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δίκαιη φωνή που εκφράζει την πολιτική ανυπακοή, σιωπά, ενώ ευνοείται η δύναμη της εξουσίας: Ο αγώνας του Λορέντζο αποδεικνύεται άγονος και μάταιος.
Απόσπασμα του έργου:
«Λορέντζο: Αν δεν ήσουν κουτσός ή τρελός, γιατί θα παρέμενες σε μια πόλη όπου εξαιτίας των ιδεών σου περί ελευθερίας, ο πρώτος τυχών υπηρέτης ενός Μεδίκου θα μπορούσε να σε σκοτώσει χωρίς να δώσει λογαριασμό;
Τεμπαλντέο: Αγαπώ τη μητέρα Φλωρεντία και γι’ αυτό θα παραμείνω εδώ. Το ξέρω ότι ένας πολίτης μπορεί να δολοφονηθεί μέρα μεσημέρι στη μέση του δρόμου γιατί έτσι αρέσει στους κυβερνήτες. Γι’ αυτό κουβαλάω στη ζώνη μου αυτό το στιλέτο».
Alfred de Musset, Lorenzaccio, Πράξη ΙΙ, Σκηνή 2
Ο Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (Υπότροφος ΙΚΥ), εργάζεται ως κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και καθηγητής γαλλικών. Από τον Οκτώβριο του 2016 εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ με θέμα «Το γαλλόφωνο θέατρο στην ελληνική σκηνή του 21ου αιώνα». Κείμενα και κριτικές του για το θέατρο δημοσιεύονται σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδικτυακές σελίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει ενεργά σε ομιλίες και συνέδρια. Έχει υπογράψει μεταφράσεις γαλλόφωνων θεατρικών έργων που έχουν εκδοθεί και παρουσιαστεί από ελληνικούς θιάσους. Μέλος του Κέντρου Σημειολογίας του Θεάτρου και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού «Θεατρογραφίες».