Την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου, στις 19:30, θα εγκαινιαστεί στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα η νέα ατομική έκθεση του Δημήτριου Αντωνίτση με τίτλο «Lost & Found – Soul Substitutes II».
Η εκθέση συνοδεύεται από κατάλογο και αποτελεί τη συνέχεια του διαλόγου Αντωνίτση – Πανταζοπούλου, το πρώτο μέρος του οποίου (Lost & Found – Soul Substitute I) παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 2014 στην Prime Time Gallery της Νέας Υόρκης.
Στη δεύτερη ατομική του έκθεση, με τίτλο Lost & Found – Soul Substitutes ΙΙ, ο Δημήτριος Αντωνίτσης μας μεταφέρει στην Ελλάδα της δεκαετίας του’ ‘60 προσπαθώντας να διασκεδάσει το θυμικό μας σχολιάζοντας στρατηγικές της εποχής εκείνης που βέβαια εχουν αποβεί δραματουργικά μοιραίες για τη σύχγρονη ελληνική πραγματικότητα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ενότητα Lost & Found – Soul Substitutes ΙΙ, αποτελείται απο εκτυπώσεις φωτογραφικού αρχείου του ΕΟΤ σε ασημί ρετάλια δερμάτινων καθισμάτων υπερπολυτελών σπορ αυτοκινήτων. Οι φωτογραφίες τραβηγμένες πριν από περίπου μισό αιώνα ήταν μέρος της τότε προοδευτικής καμπάνιας του ΕΟΤ, όπου για πρώτη φορά απεικονίζονται με εντυπωσιακά δημοσιογραφικά αντανακλαστικά celebrities με φόντο αρχαία σε μαρτυρίες-πασπαρτού για τον διεθνή τύπο. Η ματιά ειναι καθαρά φωτορεπορταζιακή και οι λήψεις στεγνά διεκπαιρεωτικές. Το μόνο σίγουρο είναι οτι το σημαίνον και το σημαινόμενο μπερδευόνται σε ενα αισθητικό ντεφορμάρισμα, όπου το λάιφ στάιλ είναι σημαντικότερο της παράδοσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Απέναντι στην προβολή της διεθνούς Ελλάδας ο Αντωνίτσης αντιτάσσει το πιο πρόσφατό του έργο Stunned (Ζαβλακωμένη, 2014) με εικονογραφία της ιδιας δεκαετίας. Ο εικαστικός εκτυπώνει σε μια εγκατάσταση από πολλαπλά αλουμινόχαρτα κουζίνας την εικόνα-σουξέ του πρώτου του θύματος του Δράκου του Σέιχ Σου: ένα σάγκα που απασχόλησε (και ενέπνευσε) το πανελλήνιο. Κατά τον ίδιο “το θύμα είναι πιο σημαντικό από το θύτη (που ποτέ δεν διαλευκάνθηκε αν ήταν όντως αυτός που διέπραξε τα εγκλήματα).
Σε αντίστοιχο άξονα κινείται και το έργο Eternal Column (Αέναη Κολώνα, 2014), άμεση αναφορά στον Constantin Brâncuși. Aπαρέγκλιτος και πιστός στη χρήση αλουμινίου στη γλυπτική του έκφραση, ο Αντωνίτσης αναπτύσσει μια αλληλουχία απο βλάχικα τσανάκια τα οποία ίπτανται σε μια γωνία της αίθουσας. Ο ίδιος αναφέρει, ότι το γλυπτό αυτό είναι το μνημείο της “Υποτίμησης (της παράδοσης) και του/της Λατρείας (του ντιζαιν)’’.
Έργο: Frock da Marbles