Η Lou is πειραματίζεται στο χώρο της μουσικής και κινείται σε ένα ευρύ φάσμα μουσικών επιρροών, το οποίο εκτείνεται από την alternative pop & rock μέχρι jazz, blues και ethnic μουσική.
Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Faust (συναυλιακό ραντεβού την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου), και ενώ ετοιμάζεται για την κυκλοφορία του τρίτου της άλμπουμ (από τον οποίο ήδη ακούμε τα singles «Σήμερα» και «Με μια αναπνοή») απάντησε στις ερωτήσεις του CultureNow.
***
-Τι μπορείς να μας πεις για το άλμπουμ που ετοιμάζεις;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είμαι πολύ χαρούμενη γι‘ αυτή τη δουλειά. Προσπάθησα να παντρέψω τα είδη μουσικής που αγαπώ με φυσικό τρόπο και να δημιουργήσω ένα περιβάλλον όπου να μπορώ να τραγουδήσω όπως μου αρέσει χωρίς να με περιορίζει η γλώσσα στυλιστικά. Ήθελα να κάνω ένα δίσκο που να είναι ποπ αλλά με κάποιο βάθος σκέψης και συναισθήματος. Τα τραγούδια παίζουν με τη διάθεσή μου, κάποια είναι πιο γήινα και κάποια ονειροπολούν αλλά όλα είναι μέρος μιας ιστορίας.
-Πώς και αποφάσισες να είναι ελληνόφωνο;
Ήθελα πάντα να γράψω ελληνικά τραγούδια αλλά μου ήταν δύσκολο να εκφραστώ όπως φανταζόμουν. Έγραψα ένα βροχερό βράδυ της καραντίνας ένα τραγούδι κι αυτό περίμενε στο συρτάρι. Όταν έφερα στον Κύριο Κ. (Θοδωρής Κοντάκος) τις μουσικές για τον καινούργιο μου δίσκο, άκουσε κι αυτό, του άρεσε πολύ και με παρέσυρε να γράψουμε κι άλλα. Η συμβολή του στο στίχο ήταν τεράστιας σημασίας για όλη τη δουλειά.
-Στο «Σήμερα» μου έκανε εντύπωση πως ενώ είναι κομμάτι χωρισμού διατηρεί μια αισιοδοξία και μια τρυφερότητα για το άλλο άτομο. Μετέφερε μας λίγο στη δημιουργία αυτού του κομματιού.
Μερικές φορές είναι παράξενο και μαγικό το πώς δημιουργείται ένα τραγούδι. Ήταν το πρώτο που γράψαμε. Άρχισα να παίζω στο πιάνο, μουρμούρισα λίγα λόγια στα αγγλικά και αμέσως μετά ο Θοδωρής τα μετέφρασε κι άρχισε να φτιάχνει το κουπλέ. Σιγά σιγά η μια φράση έφερε την άλλη και πήρε την τελική του μορφή χωρίς να έχουμε σκεφτεί ιδιαίτερα μια ιστορία. Όταν τραγούδησα τον οδηγό ένιωσα ένα ρίγος και συνειδητοποίησα πόσο δικό μου ήταν αυτό που έλεγα. Όταν υπάρχει αγάπη ακόμα κι ένας χωρισμός παίζει με τα συναισθήματα. Η απώλεια συνυπάρχει με την ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες και η θλίψη με την ελπίδα για μια νέα αρχή.
-Γενικά, με τη μουσική σου τι ιστορίες θες να αφηγηθείς;
Ιστορίες αληθινές και ανθρώπινες. Θέλω να μπορώ να πω με το τραγούδι αυτό που δε λέγεται αλλιώς.
-Τι περιλαμβάνει μια συναρπαστική συναυλιακή βραδιά για εσένα;
Η μουσική είναι πιστεύω το σπουδαιότερο μέσο για να συνδέονται οι άνθρωποι και να συντονίζονται οι καρδιές τους. Οπότε θα έλεγα έναν αγαπημένο καλλιτέχνη, καλούς φίλους και ωραία διάθεση!
-Αν είχες μια χρονομήχανη σε ποια συναυλία θα ήθελες να μεταφερθείς;
Σε μια συναυλία του David Bowie ή των Queen. Θα ήθελα πολύ να ζήσω αυτούς τους performers από κοντά!
-Και αν με τη χρονομήχανη πηγαίναμε απευθείας στο Faust – ποιο κομμάτι θα μας αφιέρωνες;
I’ve had the time of my life!