Love, love, love στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

Το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (Φρυνίχου 14 – Πλάκα) παρουσιάζει το έργο του Μάικ Μπάρτλετ «LOVE, LOVE, LOVE » σε μετάφραση και…

σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη. Το έργο θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012.

O βρετανός συγγραφέας (γνωστός και στην Ελλάδα από το πρόσφατο ανέβασμα του έργου του “COCK” ), καταπιάνεται στο «LOVE, LOVE, LOVE » με ένα ακόμη πιο καυτό θέμα: Τη γενιά του ’68 και τα παιδιά της. Το έργο βραβεύτηκε ως «καλύτερο νέο έργο της χρονιάς 2011» στα THEATRE AWARDS UK.

Μέσα από τη σαρανταπεντάχρονη  εκρηκτική σχέση ενός ζευγαριού, ο Μπάρτλετ μιλάει για ολόκληρη τη γενιά του ’68 (τη δική μας “γενιά του Πολυτεχνείου”), τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στη διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας και τη σχέση της με τα παιδιά της, καταλήγοντας ουσιαστικά στο ερώτημα: Είναι η γενιά του ‘68 υπεύθυνη για τα παιδιά της;

Τους υπερχρεωμένους τριανταπεντάρηδες του σήμερα…;    

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Κεν και η Σάντρα γνωρίζονται στα δεκαεννιά τους, κατά τη διάρκεια του περίφημου «καλοκαιριού της αγάπης» (1967), ενώ οι Μπητλς τραγουδούν σε πρώτη παγκόσμια ζωντανή τηλεοπτική αναμετάδοση, το τραγούδι τους “All you need is love”. Με σημαία τους το στίχο “love,love,love”, (από όπου και ο τίτλος του έργου) ο Κεν και η Σάντρα, γεμάτοι όνειρα, ορμή και επιθυμία ν’ αλλάξουν τον κόσμο, θα ενώσουν τις ζωές τους. Το έργο μέσα από τις τρεις πράξεις του, τοποθετημένες το 1967, το 1990 και το 2011, παρακολουθεί την εξέλιξη τους και τη σχέση τους με τα παιδιά τους. Ταυτόχρονα όμως παρακολουθεί  και τη διαμόρφωση ενός νέου είδους χάσματος ανάμεσα στις δύο γενιές. Ενός χάσματος που έχει τη ρίζα του στην οικονομική κρίση και στο πλαίσιο του οποίου οι γονείς είναι οι «έχοντες» και τα παιδιά οι «μη έχοντες».

Με χιούμορ αλλά και πολιτική διάθεση, ο συγγραφέας θέτει μια σειρά από καίρια ερωτήματα:
Τι απέγινε ο ιδεαλισμός της γενιάς του ‘68; Γιατί τα παιδιά αυτής της γενιάς δεν έχουν τις ευκαιρίες που είχαν οι γονείς τους; Είναι άραγε λάθος των γονιών τους, φταίει ο τρόπος που τους μεγάλωσαν, η κοινωνία που τους παρέδωσαν ή κάθε γενιά πρέπει να αναλαμβάνει έτσι κι αλλιώς την ευθύνη για την κατάσταση της; Η παλιότερη γενιά «οφείλει» τελικά να βοηθάει τη νεότερη; Και μέχρι πότε;

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η παράσταση τοποθετεί το έργο στο πλαίσιο ενός πάρτι που ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τελειώνει το 2011. Ενός πάρτι με πολλή-πολλή μουσική, η οποία και σηματοδοτεί το πέρασμα των τελευταίων σαράντα πέντε ετών που άλλαξαν τον κόσμο.

Μέσα στον ενθουσιασμό της αρχής αυτού του «πάρτι»,  γνωρίζονται και ερωτεύονται ο Κεν και η Σάντρα. Μέσα στην τρέλα αυτού του «πάρτι», μεθάνε, καπνίζουν, χορεύουν, ενηλικιώνονται, κάνουν παιδιά, καριέρα, λεφτά, χτίζουν, γκρεμίζουν και ξαναχτίζουν κατά βούληση τη ζωή τους. Αλλά και τη ζωή των παιδιών τους. Νιώθουν ότι αυτό το «πάρτι» δε θα τελειώσει ποτέ. Κι όμως… 2011, το πάρτι τελείωσε. Και τα παιδιά τους, τους ζητάνε τα ρέστα…

Οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης- απόγονοι της γενιάς του ’68, στήνουν αυτό το πάρτι και μιλούν για όλα εκείνα που αφορούν στη γενιά τους. Και όχι, για κείνους, το θέμα δεν είναι η κρίση. Το θέμα είναι γιατί οι άνθρωποι -σε όποια γενιά κι αν ανήκουν- είναι σήμερα αυτοί που είναι. Γιατί νιώθουν έτσι όπως νιώθουν. Το θέμα είναι τι πήγε στραβά. Και πού είναι η περίφημη «αγάπη, αγάπη, αγάπη» μέσα σε όλα αυτά;

Συντελεστές

Μετάφραση – σκηνοθεσία: Μαριάννα ΚάλμπαρηΣκηνικά – κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Μουσική επιμέλεια:  Γιάννης ΣορώτοςΒίντεο: Διαμαντής Καραναστάσης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλίας Λάτσης

Παίζουν (αλφαβητικά):

Διαμαντής Καραναστάσης,  Άννα Κουτσαφτίκη, Νέστωρ Κοψιδάς, Ειρήνη Στρατηγοπούλου, Κώστας Συλβέστρος