Ένα εξαιρετικό κείμενο ξεδιπλώνει τη ζωή μιας αμφιλεγόμενης γυναικείας προσωπικότητας, σε έναν αποκαλυπτικό μονόλογο. Η Λουκρητία Βοργία στέκεται πίσω από μια κλειστή πόρτα, σε έναν αδιευκρίνιστο χώρο ανάμεσα στη ζωή και στη μετά θάνατον ύπαρξη περιμένοντας και καλώντας τον Θεό να την υποδεχτεί στο Βασίλειό του. Η σιωπή την οδηγεί σε μια σειρά απολογιών, διηγώντας την ιστορία της ζωής της, με τις όμορφες στιγμές αλλά και τα σκοτεινά βιώματά της. Μας αποκαλύπτει πώς τα αθώα παιδικά της χρόνια αναταράχτηκαν από τους γάμους της, σε νεαρή ηλικία, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τα πολιτικά συμφέροντα του πατέρα της, Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ’, πώς υπέφερε από τις σεξουαλικές εμμονές των συζύγων και εραστών, την εμπλοκή της στα όργια του Βατικανό και στις δολοφονίες, όχι μόνο ως μάρτυρας αλλά και ως πιόνι σε ένα παιχνίδι εξουσίας.

Καθώς η Λουκρητία θυμάται τα γεγονότα της ζωής της, μπορεί επιτέλους να σχηματίσει την ερώτηση που τόση ώρα προσπαθεί να αρθρώσει – «Πού πηγαίνουν οι Ανένταχτοι;» Και ο Θεός, με τον δικό του τρόπο, της δίνει την απάντηση…

Σημείωμα σκηνοθέτη (Αναστασία Ρεβή)

Το να μην ανήκεις δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρόκειται για ένα ερώτημα που παραμένει ακόμα και μετά θάνατον. Αυτός ο μονόλογος, βαθιά φεμινιστικός στον χαρακτήρα και στη γραφή του, διερευνά ακριβώς αυτό το ερώτημα. Τί γίνεται αν το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, συνυπάρχουν; Η Λουκρητία Βοργία είναι μια γυναίκα που ζούσε στα άκρα. Μια γυναίκα διαφορετική, από όλες τις απόψεις και σε κάθε πτυχή της ζωής, ακόμα και μετά το θάνατο! Ένα πλάσμα εκτός ορίων είναι από μόνο του μια πρόκληση, αν είναι θηλυκό τότε η πρόσκληση είναι διπλή…. Όχι μόνο σε αυτή τη ζωή, αλλά και στην επόμενη!

Σημείωμα συγγραφέα (Πένυ Φυλακτάκη)

Για αδιευκρίνιστους λόγους, πάντα με ενδιέφερε η Λουκρητία Βοργία. Για κάποιον παράξενο λόγο ήμουν έτοιμη να υπερασπιστώ τις πράξεις και τη ζωή της, παρότι αντιπροσωπεύουν το αντίθετο απ ό,τι πιστεύω. Πρόσφατα, πολλοί ιστορικοί έχουν μετατοπίσει τις απόψεις τους, και αντί να την χαρακτηρίζουν ως αδίστακτη συνωμότρια, την βλέπουν πια ως θύμα ιστορικών περιστάσεων. Κάποιοι μάλιστα την ορίζουν προστάτιδα των Γραμμάτων και των Τεχνών, με βάση το έργο της στηρίζοντας καλλιτεχνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς στη Φερράρα.
Αυτή η διπολική κατηγοριοποίηση της Λουκρητίας μου θύμισε την διαρκή διχοτόμηση των πραγμάτων ως «καλά» ή «κακά», που αντικαταστάθηκε κάποια στιγμή από την θεωρία της σχετικότητας, που υποστηρίζει πως τα πράγματα δεν είναι ούτε καλά, ούτε κακά, αλλά εξαρτώνται από τις εξωτερικές μεταβλητές.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Σε έναν κόσμο με γρήγορους ρυθμούς που μας αναγκάζει να βάζουμε ετικέτες σε όλα, τις οποίες αντικαθιστούμε διαρκώς, η Λουκρητία Βοργία μας καλεί να σταματήσουμε τον χρόνο και να κοιτάξουμε όλοι γύρω μας. Μετά, να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο. Να κοιτάξουμε ο καθένας τον εαυτό του. Και τελικά να ανέβουμε ψηλά, για να αποκτήσουμε μια καινούργια θέα.

Συντελεστές

Συγγραφή κειμένου: Πένυ Φυλακτάκη
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή
Εικαστικός σχεδιασμός και κοστούμι: Valentina Sanna
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μαρίνα Κόντα
Styling: Umberto Fiorilla
Βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Βη
Φωτογραφίες: Γιάννης Κατσαρής
Παραγωγή: Martina Reynolds- Theatre Lab Company

Ερμηνεία
Αναστασία Ρεβή