Το Λούμπεν μυθιστορηματάκι είναι το τελευταίο έργο που εξέδωσε ο Μπολάνιο προτού πεθάνει.
«Τώρα είμαι μητέρα και είμαι επίσης παντρεμένη γυναίκα, αλλά δεν πάει πολύς καιρός που ήμουν εγκληματίας»: Με αυτά τα λόγια αρχίζει η Μπιάνκα την ιστορία της σκληρής ενηλικίωσής της στη Ρώμη. Έπειτα από τον πρόωρο θάνατο των γονιών της σ’ ένα τραγικό αυτοκινητικό δυστύχημα, η Μπιάνκα, λίγο μεγαλύτερη από έφηβη, πρωταγωνίστρια και φωνή μέσω της οποίας εκτυλίσσεται η αφήγηση, ανακαλύπτει τον εαυτό της στο χείλος της αβύσσου της αδιάφορης ύπαρξής της, ενώ κατευθύνεται νομοτελειακά προς ένα δρόμο ο οποίος δεν οδηγεί σε κανένα μέλλον. Περνά τον καιρό της λούζοντας, βάφοντας και κουρεύοντας μαλλιά, ενώ ο μικρότερος αδελφός της μπλέκει με δύο άτομα αμφιβόλου ηθικής στο γυμναστήριο όπου δουλεύει.
Η εμφάνιση των δύο μυστηριωδών αντρών θα δώσει την ευκαιρία να σχεδιάσουν ένα έγκλημα που θα μπορούσε να τους γλιτώσει από τις οικονομικές δυσχέρειες: Η μικρή περιουσία ενός ηλικιωμένου και τυφλού ηθοποιού, που είχε παίξει στο παρελθόν το ρόλο του Μασίστα σε ταινίες και είχε κερδίσει τον τίτλο του Μίστερ Ιταλία, ύστερα του Μίστερ Ευρώπη και τέλος του Μίστερ Κόσμος, θα μπορούσε να αποτελέσει την έξοδο διαφυγής που θα τους οδηγούσε κάπου, οπουδήποτε, αλλά πάντως κάπου. Η Μπιάνκα υποτίθεται ότι πηγαίνει στο σπίτι του για να ανακαλύψει πού έχει κρυμμένο το χρηματοκιβώτιό του, σύντομα όμως εμπλέκεται σε μια σαδομαζοχιστική σχέση και δημιουργείται ένας απροσδόκητος δεσμός. «Αλλά όταν προσπαθούσα να φανταστώ ολόκληρη τη ζωή μου μαζί του δεν έβλεπα τίποτα : μια εικόνα άδεια, ο τοίχος ενός ακατοίκητου δωματίου, αμνησία, λοβοτομή, το σώμα μου διαλυμένο σε κομμάτια ».
Σε τί μπορεί να ελπίζει από τη στιγμή που έχει παραιτηθεί από κάθε ελπίδα; Για πόσο;