«Αυτό το βιβλίο δεν κουτσομπολεύει, ούτε είναι αυτοβιογραφικό. Ωστόσο, οι τρεις ιστορίες που το συνθέτουν έχουν συμβεί πραγματικά σε ανθρώπους που γνώρισα και οι οποίοι μου τις αφηγήθηκαν. Το ονόμασα Έρωτες κομμουνιστών όχι μόνο επειδή αυτή ήταν η πίστη των πρωταγωνιστών του, αλλά επειδή, για όποιον εμπλέκεται σε βάθος με την ιστορία, ο ιδιωτικός και ο δημόσιος βίος συνδέονται τόσο στενά που κάποιες φορές ανταλλάσσουν θέσεις ή και συγχέονται. Είναι ιστορίες που με εντυπωσίασαν, με συγκίνησαν και με έκαναν να πονέσω».
Η Λουτσιάνα Καστελίνα αφηγείται τρεις δραματικές, μοναδικές ερωτικές ιστορίες, σε τρία εντελώς διαφορετικά κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια αναφοράς: Τουρκία, Κρήτη, Ηνωμένες Πολιτείες.
Παράτολμοι, σημαδεμένοι από την ιστορία, οι έρωτες της Μινεβέρ Αντάτς και του Ναζίμ Χικμέτ, της Αργυρώς Πολυχρονάκη και του Νίκου Κοκοβλή, της Σίλβια Μπέρμαν και του Ρόμπερτ Τόμσον, εκτυλίσσονται σε ένα φόντο παρακολουθήσεων, παράνομης δράσης, φυλακίσεων, εξοριών και λίγων, πολύ λίγων, περιόδων σχετικής ηρεμίας των πρωταγωνιστών τους. Αυτό είναι και το πρώτο τους κοινό στοιχείο. Το δεύτερο είναι η ακλόνητη πίστη αυτών των σκληρών αλλά ευαίσθητων ανθρώπων στην κομμουνιστική υπόθεση που, σε συνδυασμό με την προσωπική τους αξιοπρέπεια, δεν τους επέτρεπε το συμβιβασμό με τους διώκτες τους. Το τρίτο κοινό στοιχείο είναι η ένταση μεταξύ των υποχρεώσεων του αγώνα και της προσωπικής ζωής των αγωνιστών, η οποία σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν και στις αποφάσεις του κομμουνιστικού κόμματος της χώρας τους στο οποίο ανήκαν – και δεν ήταν πάντα οι πιο ορθολογικές.
Η Καστελίνα βυθίζεται στη ζωή και στη μνήμη, ανασύροντας από τη λήθη ιστορίες και πορτρέτα που είναι αδύνατο να ξεχαστούν.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λουτσιάνα Καστελίνα
Η Λουτσιάνα Καστελίνα γεννήθηκε στη Ρώμη το 1929. Πτυχιούχος Νομικής, δημοσιογράφος, μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1947, διευθύντρια, μέχρι το 1961, του εβδομαδιαίου περιοδικού της Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Νέων Nuova Generazione και μετέπειτα δημοσιογράφος της εφημερίδας Paese sera. Από το 1964, μέλος της Φεμινιστικής Επιτροπής του PCI και πρόεδρος της Ένωσης Ιταλίδων Γυναικών. Το 1969 συμμετέχει στην ίδρυση του περιοδικού Il Manifesto, το οποίο ασκεί κριτική στην ΕΣΣΔ, και διαγράφεται από το PCI. Αργότερα, το περιοδικό γίνεται εφημερίδα και μετά πολιτική οργάνωση (PdUP). Το 1976, η Καστελίνα εκλέγεται στην ιταλική Βουλή. Ακολουθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο και εκλέγεται μέχρι το 1999. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα των Λαών. Είναι επίτιμη πρόεδρος της ARCI (Associazione Ricreativa e Culturale Italiana) και μέλος του προεδρείου του κόμματος Ιταλική Αριστερά (Sinistra Italiana). Έχει διδάξει στο πανεπιστήμιο της Πίζας κι έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία..
