Λυδία Φωτοπούλου: Η απομονωμένη ψυχή υποφέρει πάντα από την απουσία συνομιλητή

Το Φεστιβάλ Νάξου παρουσιάζει την Παρασκευή 19 Αυγούστου την παράσταση «Camille Claudel:

το κύμα της τρέλας» σε σκηνοθεσία Στέλιου Κρασανάκη με τη Λυδία Φωτοπούλου να ερμηνεύει το μονόλογο της Καμίλ Κλοντέλ. Λίγες ημέρες πριν την παράσταση, η ηθοποιός απαντά στις ερωτήσεις του Culturenow.gr για την ιστορία της γλύπτριας αλλά και το τραγικό τίμημα της απομόνωσης με το οποίο πλήρωσε την αγάπη της για την ελευθερία και την τέχνη.

Συνέντευξη στη Μαρία Κωφίδου

Culturenow.gr: Μετά από τέσσερα χρόνια επιστρέφετε με την Camille Claudel στο Φεστιβάλ της Νάξου. Το 2008 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας η επιστολογραφία της από την  ηθοποιό Janie Gastaldi με θεματικό άξονα “Τέχνη και Τρέλα”. Ποιά ήταν η πρώτη σας επαφή με την ιστορία της ηρωίδας πριν την ερμηνεύσετε;

Λυδία Φωτοπούλου: Είχα δει την ταινία με την Ανζανί (σ.σ.: Ιζαμπέλ Ατζανί) που μου είχε αρέσει παρά πολύ και μετά έψαξα και βρήκα τα γλυπτά της που με γοήτεψαν πραγματικά.

Cul.N.: Ποιά είναι η δική σας προσέγγιση σε ότι αφορά την Camille Claudel σε υποκριτικό επίπεδο και τι συναισθήματα σας γεννά η ιστορία της και η προσωπικότητα της;

Λ.Φ.: Επειδή όλο το υλικό της παράστασης είναι τα δικά της γράμματα και ο γραπτός λόγος έχει τους δικούς του κανόνες και το δικό του προσωπικό ύφος, η αρχική προσπάθεια ήταν να βρεθεί αυτό το συγκεκριμένο ύφος της εποχής της Καμίγ και μέσα από αυτό να προσπαθήσει κάνεις να υποπτευτεί τον ψυχισμό της και την αιτία που το δημιούργησε κι έτσι να οδηγηθεί σε μια, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προφορικότητα του γραπτού αυτού κειμένου.

Σιγά σιγά κατάλαβα ότι τα δικά μου συναισθήματα για τη ζωή της, το σπουδαίο έργο της και ο άδικος εγκλεισμός της ήταν αυτά που μπορούσαν να χρωματίσουν με προφορικότητα τα γράμματά της, μιας και ήταν δύσκολο να μαντέψω τι εκείνη πραγματικά αισθανόταν όταν τα έγραφε.

Κι αυτά τα συναισθήματα είναι ένας απέραντος θαυμασμός για το πάθος της για τη ζωή, για τη τέχνη για τον έρωτα, για την δημιουργία. Και φυσικά πολύ θύμος για το τέλος που της δώσανε οι δικοί της άνθρωποι. Πιστεύω πως και εκείνη ήταν πολύ θυμωμένη, κυνική και σαρκαστική μαζί τους, αλλά μέχρι τέλους δεν έπαψε ποτέ να τους αγαπάει.

Cul.N.: Πιστεύετε ότι σήμερα γίνονται διακρίσεις εις βάρος των γυναικών καλλιτεχνών;

Λ.Φ.: Ίσως να γίνονται αλλά με τίποτα δεν συγκρίνεται το σήμερα με την θέση της γυναίκας στην τέχνη στα χρόνια της Καμίγ Κλωντελ.

Cul.N.: Τι σημαίνει για εσάς η φράση της ηρωίδας “Υπάρχει πάντα ένα είδος απουσίας που με κάνει και υποφέρω”;

Λ.Φ.: Η Καμίγ πλήρωσε την αγάπη της για την ελευθερία και για την τέχνη, με απομόνωση. Από την οικογένεια της, από την κοινωνία κι από το καλλιτεχνικό κατεστημένο που αντιπροσώπευε ο Ροντέν. Έτσι μετά πέρασε στην εσωτερική απομόνωση. Η απομονωμένη ψυχή πάντα υποφέρει. Υποφέρει από την απουσία συνομιλητή.

Cul.N.: Ποια είναι η απουσία στο χώρο της Τέχνης που σας κάνει να υποφέρετε;

Λ.Φ.: Νομίζω ότι η μεγαλύτερη απουσία σήμερα στη Τέχνη, είναι η έλλειψη παιδείας, και των δημιουργών και των αποδεκτών της. Ευτυχώς υπάρχουν και ωραίες εξαιρέσεις.

Cul.N.: Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια;

Λ.Φ.: Τον χειμώνα θα συμμετέχω στην παράσταση του έργου του Σαίξπηρ «Περικλής» που θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Χουβαρδάς στο Εθνικό Θέατρο. Ελπίζω να βρούμε λίγο χρόνο να επαναλάβουμε και την παράσταση για την Καμίγ Κλωντέλ.