Ο Μπετόβεν έγραψε τις 32 σονάτες για πιάνο μεταξύ του 1795 και 1822. Παρόλο που δεν είχε πρόθεση να αποτελέσουν ένα ενιαίο έργο, το σύνολο αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες συλλογές στην ιστορία της μουσικής.
Είναι τα πρώτα έργα για πιάνο που θεωρήθηκαν κατάλληλα να εκτελεσθούν και δημόσια σε αίθουσες συναυλιών, γεφυρώνοντας τους δύο κόσμους, της μουσικής δωματίου σε ιδιωτικούς χώρους με τις μεγάλες αίθουσες ανοιχτές στο ευρύ κοινό.
Η καταξιωμένη σολίστ Μαρία Ευστρατιάδη επέλεξε να ερμηνεύσει 4 σονάτες, οι οποίες διατρέχουν χρονικά όλες τις περιόδους της συλλογής, σε ένα ρεσιτάλ πιάνου τη Δευτέρα 16 Μαΐου 2016 στις 8μμ, στην αίθουσα Άρης Γαρουφαλής του Ωδείου Αθηνών.
Η σονάτα έργο 10 αρ.3 (1798) είναι χαρακτηριστικό δείγμα της πρώιμης περιόδου, με έντονη την επιρροή από τους Haydn και Mozart. Θεωρείται «γωνιώδης» και πειραματική. Αναπτύσσεται σε 4 μέρη, με το δεύτερο να ξεχωρίζει για τις εμφανείς αναφορές στα μετέπειτα πολύ αργά μουσικά μέρη καθώς και για την αυτόνομη ομορφιά της. Λέγεται ότι ο Μπετόβεν εδώ εξέφρασε τα συναισθήματά του για την κώφωσή του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
H σονάτα έργο 22 (1800) είναι η τελευταία και για τον ίδιο το συνθέτη η καλύτερη, το επιστέγασμα και η κορύφωση του συνθετικού έργου της πρώιμης περιόδου.
H σονάτα έργο 90 (1814) είναι μία από τις τελευταίες σονάτες της μεσαίας περιόδου, περίοδος έντονα διαφοροποιημένη από την προηγούμενη. Ο συνθέτης από το 1804 έχει σταματήσει να γράφει τις σονάτες σε μέρη αλλά δημιουργεί αυτόνομα έργα με βαθύτερες συνθέσεις. Οι περισσότερες σονάτες της Ρομαντικής περιόδου έχουν επηρεασθεί αισθητά από αυτές τις συνθέσεις του Μπετόβεν.
Η σονάτα έργο 109 (1820) είναι η προ-προτελευταία από τις σονάτες για πιάνο, ανήκει στα έργα της τελευταίας περιόδου που θεωρούνται από τα πιο δύσκολα και από τα πλέον απαιτητικά για τους ερμηνευτές. Η 109 είναι σονάτα μικρής σε διάρκεια κλίμακας και οικείου ύφους και χαρακτηρίζεται από μια ελεύθερη και πρωτότυπη προσέγγιση στην παραδοσιακή φόρμα της σονάτας. Η εστίαση της είναι η τρίτη κίνηση, ένα σύνολο μουσικών παραλλαγών που ερμηνεύουν το θέμα της με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Σονάτα έργο 22
Allegro con brio
Adagio con molta espressione
Minuetto
Rondo
Σονάτα έργο 90
Mit Lebhaftigkeit und durchaus mit Empfindung und Ausdruck
Nicht zu geschwind und sehr singbar vorgetragen
Σονάτα έργο 10 αρ 3
Presto
Largo e mesto
Menuetto- Trio
Rondo
Σονάτα έργο 109
Vivo, ma non troppo
Prestissimo
Gesangvoll, mit innigster Empfindung
Λίγα λόγια για τη Μαρία Ευστρατιάδη
Η Μαρία Ευστρατιάδη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών από όπου πήρε το δίπλωμά της με το πρώτο βραβείο και ειδική διάκριση. Συνέχισε τις σπουδές της στην «Hochschule für Musik, Theater und Medien» στο Ανόβερο της Γερμανίας, από όπου αποφοίτησε με άριστα και διάκριση επίσης. Έχει πτυχία αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας.
Έχει εμφανιστεί σε ατομικά ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου στην Eλλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ουγγαρία. Έχει ηχογραφήσει για την ελληνική, τη γερμανική και την ουγγρική ραδιοφωνία. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα Νέων και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
Η δισκογραφική της δραστηριότητα περιλαμβάνει έργα J.S. Bach, C.Ph. E. Bach, W.A.Mozart, Γιάννη Ιωαννίδη και J. Brahms.
Οι ηχογραφήσεις της με όλες τις σονάτες για πιάνο και δύο κοντσέρτα (KV 271και KV 453) για πιάνο και ορχήστρα του W.A.Mozart, σε συνεργασία με την Ορχήστρα Δωματίου της Μουσικής Εταιρείας Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Ιωαννίδη, τιμήθηκαν το Δεκέμβριο του 2010 από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.
Η Μαρία Ευστρατιάδη είναι καθηγήτρια πιάνου και μουσικής δωματίου στο Ωδείο Αθηνών καθώς επίσης και Έφορος της Σχολής Πιάνου.
Λίγα λόγια για το Ωδείον Αθηνών
Το Ωδείον Αθηνών ιδρύθηκε το 1871 και είναι το αρχαιότερο μουσικοθεατρικό εκπαιδευτικό ίδρυμα της νεότερης Ελλάδας.
Στον σχεδόν ενάμιση αιώνα λειτουργίας του, στο Ωδείον Αθηνών σπούδασαν ή δίδαξαν μουσικές προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας όπως ο Σπύρος Σαμάρας, ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Νίκος Σκαλκώτας, η Μαρία Κάλλας, η Τζίνα Μπαχάουερ, η Αλεξάνδρα Τριάντη, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Λουκάς Καρυτινός, ο Δημήτρης Σγούρος και πολλοί άλλοι.
Αλλά και στον τομέα της Δραματικής Τέχνης, το Ωδείον Αθηνών προσέφερε πολλά από το 1871 μέχρι σήμερα, μέσα από τη λειτουργία της πρώτης και αρχαιότερης Δραματικής Σχολής της χώρας, στην οποία δίδαξαν κατά καιρούς επιφανείς θεατράνθρωποι, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Κώστας Μουσούρης, ο Δημήτρης Μυράτ κ.ά., παράδοση που συνεχίζεται επάξια ακόμα και σήμερα.
Το Ωδείον Αθηνών στεγάζεται στο εμβληματικό κτίριο του αρχιτέκτονα-καθηγητή Iωάννη Δεσποτόπουλου, που υπήρξε μαθητής του Walter Gropius στη Bαϊμάρη και αποτελεί το μόνο τμήμα της μεγαλόπνοης σύνθεσής του για το Πνευματικό Kέντρο της Aθήνας το οποίο κατασκευάστηκε. Η σύνθεση κέρδισε το πρώτο βραβείο πανελλήνιου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του 1959 και ανήκει στις κορυφαίες εκφράσεις του ριζοσπαστικά μοντέρνου πνεύματος του Bauhaus.
Το Ωδείον Αθηνών, καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες την περίοδο αυτή ώστε το σημαντικό αυτό κτίριο, που παραμένει ημιτελές, να ολοκληρωθεί και να αποκτήσει τη θέση και αίγλη που του αξίζει στην αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης, με την βοήθεια της πολιτείας, εθνικών, κοινοτικών αλλά και ιδιωτικών πόρων.