Κυκλοφορεί από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας η τέταρτη αναστοιχειοθετημένη και βελτιωμένη έκδοση του βιβλίου του Μ. Καραγάτση ...
Οι λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών.
Οι Λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών είναι ένα άρτιο υφολογικά και αφηγηματικά έργο. Η δράση του είναι συνεχής, η πλοκή κάνει τον αναγνώστη να το διαβάζει απνευστί, η ατμόσφαιρά του είναι αποδομένη με τον πιο πειστικό, λογοτεχνικά, τρόπο. Ένα λογοτεχνικό κόσμημα. Τα μηνύματά του είναι αρκετά σαφή.
Η αμφισβήτησή του Μ. Καραγάτση προς τις πολιτικές δυνάμεις μεταφράζει τις απόψεις του για το κράτος και τους πολιτικούς της δημοκρατίας, τους οποίους υπαινίσσεται αδύνατους και επιρρεπείς στην μικροπολιτική. Αποδίδοντας τη ληστεία στην έλλειψη δυνατού κράτους, και μάλιστα δυνατής χωροφυλακής, μετατρέπει το αφήγημά του περισσότερο σ’ ένα δοκίμιο πολιτικής κριτικής και λιγότερο σε ένα δοκίμιο ιστορικής ερμηνείας, όπως έκανε σε άλλα του έργα. Η τελική, μάλιστα, απόδοση της ευθύνης της υπόθεσης σε έναν Άγγλο υπήκοο λειτουργεί ανακουφιστικά για τον αναγνώστη, αλλά και επικρίνει ανοικτά την αδυναμία και την εξάρτηση του κράτους, εννοώντας τόσο το κράτος του 19ου αιώνα όσο και το κράτος του 1950.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ν. Ε. Καραπιδάκης
Ο Μ. Καραγάτσης (πραγματικό όνομα Δημήτρης Ροδόπουλος) γεννήθηκε το 1908 στην Αθήνα. Το αινιγματικό αρχικό Μ. λέγεται πως προέρχεται από το όνομα Μίτια, έκφραση της αγάπης του για τον Ντοστογιέφσκι καί ιδίως για τους Αδελφούς Καραμαζώφ, ενώ το Καραγάτσης οφείλεται στο καραγάτσι κάτω από το οποίο καθόταν μικρός και διάβαζε, κοντά στην εκκλησία της Ραψάνης. Το 1924 τελειώνει το Γυμνάσιο και πηγαίνει στη Γκρενόμπλ για να σπουδάσει Νομικά τα οποία, από τον επόμενο χρόνο, θα τα συνεχίσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1927 παίρνει μέρος στον Α΄ λογοτεχνικό διαγωνισμό της Νέας Εστίας με το διήγημα «Κυρία Νίτσα», το οποίο θα αποσπάσει τον Α΄ έπαινο και θα δημοσιευτεί το 1929 σε συλλογικό τόμο που περιελάμβανε τα βραβευμένα διηγήματα του διαγωνισμού (Οι θεότητες του Κοτύλου, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Με τό διήγημα αυτό ξεκινάει ο Καραγάτσης τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του και τη μακρά συνεργασία του με τη Νέα Εστία, δημοσιεύοντας σε αυτήν διηγήματα, μυθιστορήματα σε συνέχειες και μεταφράσεις.
Πεθαίνει στις 14 Σεπτεμβρίου 1960, σε ηλικία 52 χρόνων, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το 10, το μυθιστόρημα πού έγραφε εκείνο τον καιρό. Η τελευταία φράση που πρόλαβε να γράψει, Η τελευταία φράση της ζωής του, ήταν «Ας γελάσω!»
Το τεράστιο έργο του -διηγήματα, κριτικής θεάτρου και, κυρίως, μυθιστορήματα- κυκλοφορούν από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας.